Niccolò Caracciolo

Niccolò Caracciolo
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia8 listopada 1658
Villa Santa Maria
Data i miejsce śmierci7 lutego 1728
Kapua
Arcybiskup Kapui
Okres sprawowania1703–1728
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Sakra biskupia6 czerwca 1700
Kreacja kardynalska16 grudnia 1715
Klemens XI
Kościół tytularnySanti Silvestro e Martino ai Monti
Sukcesja apostolska
Data konsekracji6 czerwca 1700
KonsekratorFabrizio Paolucci
WspółkonsekratorzyLorenzo Corsini
Tommaso Ruffo

Niccolò Caracciolo (ur. 8 listopada 1658 w Villa Santa Maria, zm. 7 lutego 1728 w Kapui) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 8 listopada 1658 roku w Villa Santa Maria, jako syn Filippa Caracciolo i Zenobii del Giudice[1]. Studiował na Uniwersytecie Neapolskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 10 maja 1700 roku został tytularnym arcybiskupem Tesalonik, a 6 czerwca przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został nuncjuszem w Toskanii, a trzy lata później został arcybiskupem Kapui[2]. W latach 1712–1715 pełnił funkcję wiceregenta Rzymu[1]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Silvestro e Martino ai Monti[2]. Zmarł 7 lutego 1728 roku w Kapui[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Niccolò Caracciolo (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-26].
  2. ↑ a b c Niccolò Caracciolo (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-26].
Wikariusze generalni Rzymu
Wikariusze
przed 1558
  • Giovanni Marsicano (1106/1107)
  • Pietro Senex (1115, 1117–1120)
  • Corrado Demetri (1130–1137[A])
  • Gregorio Centu (1160)
  • Juliusz (1161–1164)
  • Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
  • Walter (1167–1168)
  • Gerardo (1184–1188)
  • Ottaviano di Paoli (1198)
  • Pietro Gallocia (1206)
  • Pietro Sasso (1217)
  • Romano Bonaventura (1236)
  • Giacomo Pecoraria (1238)
  • Stefano Conti (1245–1251)
  • Riccardo Annibaldi (1252)
  • Tommaso Fusconi di Berta (1260)
  • Giovanni Colonna (1262)
  • Tommaso da Lentini (1264)
  • Aldobrandino Cavalcanti (1272)
  • Latino Malabranca Orsini (1279)
  • Bartolomeo di Grosseto (1288)
  • Giovanni di Iesi (1290, 1295)
  • Salvo di Recanati (1291)
  • Lamberto di Veglia (1296)
  • Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
  • Ranuccio di Cagliari (1301)
  • Niccolò Alberti (1302)
  • Giovanni di Osimo (1303)
  • Giacomo di Sutri (1303)
  • Guittone Farnese (1307)
  • Isnardo Tacconi (1309)
  • Ruggero da Casole (1313)
  • Giovanni di Nepi (1317)
  • Andrea di Terracina (1322, 1325)
  • Angelo Tignosi (1324, 1325)
  • Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
  • Nicola Zucci (1341)
  • Raimondo di Rieti (1343)
  • Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
  • Giovanni di Orvieto (1361)
  • Pietro Boerio (1365)
  • Giacomo di Muti (1369)
  • Luca Gentili Ridolfucci (1375)
  • Stefano Palosi (1380)
  • Gabriele Gabrieli (1383)
  • Lorenzo Corvini (1389)
  • Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
  • Francesco Scaccani (1394, 1399)
  • Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
  • Francesco di San Martino (1411)
  • Giacomo Isolani (1414–1418)
  • Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
  • Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
  • Daniele Gari Scotti (1431)
  • Gasparre di Diano (1431)
  • Stefano di Volterra (1434)
  • Genesio di Cagli (1435)
  • Andrea di Osimo (1437)
  • Giosuè Mormile (1441)
  • Onofrio Francesco (1444)
  • Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
  • Berardo Eroli (1449)
  • Francesco de Lignamine (1458, 1459)
  • Giovanni Neroni (1461, 1462)
  • Nicola Trevisano (1479, 1487)
  • Leonardo di Albenga (1485)
  • Giacomo Botta (1486, 1489)
  • Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
  • Pietro Gamboa (1501)
  • Pietro Accolti (1505)
  • Domenico Giacobazzi (1511)
  • Andrea Giacobazzi (1520)
  • Paolo Capizucchi (1521)
  • Bartolomeo Guidiccioni (1539)
  • Pomponio Cecci (1540)
  • Filippo Archinto (1542)
  • Ludovico Beccadelli (1554)
  • Pietro di Lucera (1555)
  • Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze
od 1558
  1. ↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152

Media użyte na tej stronie