Niccolò Manucci

Niccolò Manucci

Niccolò Manucci (ur. 1638, zm. 1717^[1]) – włoski pisarz i podróżnik. Urodzony w Wenecji w rodzinie Pasqualino and Rosa Bellinich. W wieku 14 lat wyjechał do wujka, kupca mieszkającego na Korfu, gdzie wkradł się na statek płynący do Smyrny w Turcji. Dzięki wstawiennictwu Henry'ego Barda, wicehrabiego Bellomont uniknął wyrzucenia z okrętu na pełnym morzu. Po dotarciu do Smyrny dołączył do Henry'ego Barda, z którym dotarł do Indii^[1]. Do miasta Surat przybył w 1656 roku w wieku zaledwie 18 lat^[2], gdzie ze względu na swoje europejskie pochodzenia zdołał zdobyć zaufanie Dary Szikoha, najstarszego syna cesarza Indii Szahdżahana i jego najukochańszej żony Mumtaz Mahal. Dostęp do cesarskiego dworu i haremu (podając się za lekarza miał tam dostęp) umożliwił mu zdobycie wielu informacji, które zebrał w swoich wspomnieniach - Storia do Mogor^[3].

Zmarł w 1717 roku w Monte Grande, w pobliżu dzisiejszego Puducherry w południowych Indiach^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Biographical Dictionary of Italians (wł.). Treccani. [dostęp 2020-05-10].
• The Travels of Niccolao Manucci (ang.). Live History India. [dostęp 2020-05-10].
• Waldemar Hansen: Pawi tron. Wyd. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987. ISBN 83-06-01620-3.