Niccolò Spinola

Mikołaj Spinola
Niccolò Spinola
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1659
Madryt

Data i miejsce śmierci

12 kwietnia 1735
Rzym

Nuncjusz apostolski w Polsce
Okres sprawowania

1707–1712

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 października 1706

Sakra biskupia

10 października 1706

Kreacja kardynalska

16 grudnia 1715
Klemens XI

Kościół tytularny

S. Sisto
SS. Nereo e Achilleo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

10 października 1706

Konsekrator

Lorenzo Casoni

Współkonsekratorzy

Antonio Francesco Sanvitale
Giorgio Spínola

Niccolò Spinola, (pl. Mikołaj Spinola[1]; ur. 20 lutego 1659 w Madrycie, zm. 12 kwietnia 1735 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 20 lutego 1659 roku w Madrycie, jako jedno z jedenaściorga dzieci senatora Giovanniego Domenica Spinoli i Angeli Schiattini[2]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[2]. 3 października 1706 roku przyjął święcenia kapłańskie, a dzień później został mianowany arcybiskupem tytularnym Teb[3]. 10 października przyjął sakrę, a trzy tygodnie później został nuncjuszem w Toskanii[3]. We wrześniu 1707 roku zrezygnował, a miesiąc później został mianowany nuncjuszem w Polsce i pełnił tę funkcję do roku 1712[3]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Sisto[3]. Od 1723 roku był prefektem Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego, a w latach 1724–1726 był kamerlingiem Kolegium Kardynalskiego[2]. Zmarł 12 kwietnia 1735 roku w Rzymie[2].

Przypisy

  1. ↑ Antoni Mironowicz: Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 326. ISBN 83-8788-480-4.
  2. ↑ a b c d Niccolò Spinola (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-05-27].
  3. ↑ a b c d Niccolò Spinola (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-05-27].
Prefekci Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego