Niccolò da Perugia

Niccolò da Perugia
Miejsce urodzenia

Perugia (?)

Pochodzenie

włoskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka średniowieczna

Zawód

kompozytor

Niccolò da Perugia, także Nicolaus de Perugia, Niccolò del Proposto[1] – włoski kompozytor, działający pod koniec XIV wieku.

Życiorys

Przypuszczalnie pochodził z Perugii[1][2]. O jego życiu wiadomo niewiele[2]. Działał we Florencji[1][3], gdzie w 1362 roku poświadczony jest jako wizytator klasztoru przy kościele Santa Trinita[1][2]. Identyfikowany jest ze wzmiankowanym w 1393 roku florenckim śpiewakiem laud Ser Niccolò[1][2]. Pod koniec życia przypuszczalnie wrócił do Perugii, co można wnosić po tekście z jego cacci La fiera testa, wymierzonej w rodzinę Viscontich[1][2].

Twórczość

Należał do reprezentantów środkowego okresu włoskiej ars nova[2]. Z jego twórczości zachowały się 24 ballaty, 18 madrygałów i 4 caccie[3], z czego muzyka do 3 ballat i 2 madrygałów nie zachowała się[1]. Kompozycje te znane są z kilku rękopisów, z których najważniejszym jest Kodeks Squarcialupi[1]. Ballaty Niccolò da Perugia są 2-głosowymi, krótkimi i prostymi w swojej formie utworami, z treścią o przeważnie moralizatorskim charakterze[1][2]. 2-głosowe madrygały i 3-głosowe caccie utrzymane są w starym stylu, nawiązując formalnie do twórczości Giovanniego da Cascia i Jacopo da Bologna[1][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 44–45. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. ↑ a b c d e f g h Medieval Italy. An Encyclopedia. edited by Christopher Kleinhenz. New York: Routledge, 2004, s. 766–767. ISBN 0-415-93929-1.
  3. ↑ a b Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2599. ISBN 0-02-865529-X.