Nicola Di Bari

Nicola Di Bari
Ilustracja
Nicola Di Bari i Nada na Festiwalu Piosenki Włoskiej San Remo 1971
Imię i nazwiskoMichele Scommegna
Data i miejsce urodzenia29 września 1940
Zapponeta
Gatunkipop
Zawódwokalista, kompozytor
Aktywnośćod 1961 roku
WydawnictwoJolly, RCA Italiana, Carosello
Strona internetowa

Nicola Di Bari, właśc. Michele Scommegna (ur. 29 września 1940 w Zapponecie) – włoski wokalista i kompozytor, dwukrotny zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo (w 1971 z piosenką „l cuore è uno zingaro” i w 1972 z piosenką „I giorni dell’arcobaleno”), reprezentant Włoch podczas 17. Konkursu Piosenki Eurowizji z utworem „I giorni dell'arcobaleno”, zwycięzca konkursu telewizyjnego Canzonissima w sezonie 1971–1972 z piosenką „Chitarra suona più piano”.

Śpiewa po włosku i hiszpańsku, który uważa za swój drugi język. Jest obecny na włoskich listach przebojów począwszy od wydanego w 1964 roku singla „Amore ritorna a casa”. W latach 80. koncertował dużo w krajach Ameryki Południowej, gdzie zdobył równie mocną pozycję, jak w swojej ojczyźnie[1].

Życiorys

Lata 50., 60. i 70.

Michele Scommegna w wieku dziesięciu lat został zapisany przez ojca do Istituto Arcivescovile Sacro Cuore di Manfredonia. Po zakończeniu edukacji i powrocie do rodzinnego domu postanowił zostać piosenkarzem. Zaczął uczestniczyć w niewielkich, regionalnych festiwalach, takich jak Festival di Jesi, La Caravella dei successi i Castrocaro. W 1958 roku przeniósł się do Mediolanu, ówczesnego centrum włoskiej muzyki rozrywkowej i siedziby głównych włoskich wytwórni fonograficznych. Nagrał kilka singli dla wytwórni SAAR, które jednak nie zdobyły powodzenia. W 1964 roku wydał singel „Amore ritorna a casa”, który, zaprezentowany na festiwalu Cantagiro, zapoczątkował jego udaną karierę artystyczną. W 1965 roku Di Bari zadebiutował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, gdzie w parze z Genem Pitneyem wykonał utwór „Amici miei”, która zdobyła drugie miejsce. Z tym samym wykonawcą uczestniczył również w kolejnych festiwalach: w 1966 roku z piosenką „Lei mi aspetta” i w 1967 – z „Guardati alle spalle”. 21 grudnia 1967 roku ożenił się z Agnese Girardello, a rok później podpisał kontrakt z wytwórnią RCA. W 1970 roku wystąpił na festiwalu w San Remo, prezentując w parze z duetem Ricchi e Poveri utworem „La prima cosa bella”, który zajął drugie miejsce. W kolejnych latach Di Bari wygrał festiwal: w 1971 roku z piosenką „l cuore è uno zingaro”, wykonaną w parze z Nadą, a rok później z utworem „I giorni dell’arcobaleno”, z którym reprezentował Włoch podczas 17. Konkursu Piosenki Eurowizji, zajmując ostatecznie szóste miejsce[2].

W sezonie 1971–1972 wygrał konkurs telewizyjny Canzonissima, śpiewając piosenkę „Chitarra suona più piano”[3]. W 1972 roku wystąpił jako aktor w filmie Torino nera Carla Lizzaniego, komponując również do niego ścieżkę dźwiękową. Zaczął zdobywać popularność poza granicami Włoch, a zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, gdzie nagrywał swoje piosenki w języku hiszpańskim. Dużym powodzeniem w Ameryce Południowej cieszył się jego album Lei mia wydany w 1977 roku[2].

Lata 80. i późniejsze

W 1981 artysta wydał album pt. Passo dopo passo, a pochodzący z niego singiel „Giuro”, okazał się sukcesem w wersji hiszpańskiej. W kolejnych latach Nicola di Bari ograniczył działalność artystyczną, poświęcając uwagę rodzinie[2]. W latach 1985–1995 odbywał międzynarodową trasę koncertową, wystąpił w Kanadzie, Ameryce Południowej, Japonii i Australii. W przerwach między koncertami występował też w telewizji. Pochodzący z albumu Innamorarsi singel „Rosa” okazał się kolejnym sukcesem artysty na południowoamerykańskich listach przebojów. W kolejnych latach ukazały się kompilacje najlepszych utworów artysty. Lata 1998–2010 upłynęły pod znakiem realizacji nowych projektów i koncertów we Włoszech i za granicą[4].

Dyskografia

Albumy[5]

  • 1970 – Nicola Di Bari Canta Luigi Tenco
  • 1971 – Nicola Di Bari
  • 1972 – I Giorni Dell'Arcobaleno
  • 1972 – Vol. 2
  • 1972 – Nicola Di Bari En Español
  • 1973 – Paese
  • 1974 – La Colomba Di Carta
  • 1976 – Un Successo Dopo L'Altro
  • 1977 – Nicola Di Bari
  • 1981 – Passo Dopo Passo
  • 1983 – L'Amore È
  • 1986 – Enamorarse
  • 1987 – Encanto
  • 1995 – Nicola Di Bari
  • 1997 – Mi Corazon Es Un Gitano
  • (rok nieznany) – Nicola Di Bari
  • (rok nieznany) – Los Exitos De Nicola Di Bari En Español

Single i EP-ki[6]

  • 1963 – „Perchè t ne vai” / „Piano...pianino”
  • 1964 – „Non farmi piangere più” / „Ti tendo le braccia”
  • 1964 – „Amore ritorna a casa” / „Senza motivo”
  • 1965 – „Piangero”
  • 1965 – „Canta en Español” (EP)
  • 1965 – „Non sai come ti amo” / „Un amore vero”
  • 1965 – „Amici miei” / „Amo solo te”
  • 1966 – „Lei mi aspetta”
  • 1966 – „3000 tamburi”
  • 1967 – „Se mai ti parlassero di me” / „Giramondo”
  • 1967 – „Nicola Di Bari” (EP)
  • 1967 – „Trotamundos” / „Solo Ciao”
  • 1968 – „Il mondo è grigio, Il mondo è blu” / „Solo Ciao”
  • 1969 – „Eternamente” / „La vita e l'amore”
  • 1970 – „Vagabondo” / „La mia Donna”
  • 1970 – „La prima cosa bella”
  • 1970 – „Es preferible”
  • 1971 – „Il cuore è uno zingaro” / „Agnese”
  • 1971 – „Un uomo molte cose non le sa” (Lucio Dalla / Nicola Di Bari)
  • 1971 – „Itaca”
  • 1971 – „Una ragazzina come te” / „Zapponeta"
  • 1971 – „Chitarra suona più piano” / „Lontano, Lontano”
  • 1971 – „Anima” / „Pioverà Pioverà”
  • 1972 – „Paese” / „Qualche cosa in più”
  • 1972 – „I giorni dell'arcobaleno”
  • 1972 – „Occhi chiari” / „Chelsea” (Nicola Di Bari / Kathy & Gulliver)
  • 1972 – „Los dias del arco iris”
  • 1974 – „Il matto del villaggio” / „Piccola donna”
  • 1974 – „Ti fa bella l'amore” / „Ad esempio a me piace il sud”
  • 1975 – „Nicola Di Bari en Español”
  • 1975 – „Beniamino” / „Tema di Beniamino”
  • 1975 – „Sai che bevo sai che fumo” / „Libertà”
  • 1975 – „Prueba llamarme amor” / „He sabido que te amaba”
  • 1976 – „La più bella del mondo”
  • 1976 – „La mas bella del mundo la piú bella del mondo”
  • 1976 – „E ti amavo” / „Momento”
  • 1977 – „La más bella del mundo” / „Ana no está”
  • 1977 – „El amor te hace linda” / „Por ejemplo”
  • 1979 – „Chiara”
  • 1980 – „Los días del arco iris” / „Como Violetas”
  • 1981 – „Giuro”
  • rok nieznany – „Il cuore è uno zingaro” / „Agnese”
  • rok nieznany – „El corazón es un gitano” / „El último romántico”

Przypisy

  1. ↑ Craig Harris w: AllMusic: Nicola Di Bari: Artist Biography by Craig Harris (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2014-05-13].
  2. ↑ a b c Nicola Di Bari. La mia biografia (wł.). www.nicoladibari.it. [dostęp 2014-05-13].
  3. ↑ Storiaradiotv.it: Canzonissima (wł.). www.storiaradiotv.it. [dostęp 2014-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  4. ↑ www.nicoladibari.it: Nicola Di Bari. La carriera (wł.). www.nicoladibari.it. [dostęp 2014-05-13].
  5. ↑ Discogs: Nicola Di Bari Discography: Albums (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19].
  6. ↑ Discogs: Nicola Di Bari Discography: Singles & EPs (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19].

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Reprezentanci Włoch w Konkursie Piosenki Eurowizji

EuroItalia.svg

Media użyte na tej stronie

Nicola Di Bari and Nada.JPG
Italian singers Nicola Di Bari and Nada at the Sanremo Music Festival
EuroItalia.svg
Autor: Jlechuga86, Licencja: CC BY 3.0
Itallian logo at the Eurovision Song Contest