Nicola Zalewski
| Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 2002 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | włoskie | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie | 59 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Nicola Zalewski (ur. 23 stycznia 2002 w Tivoli) – włosko-polski[1] piłkarz, występujący na pozycji pomocnika we włoskim klubie AS Roma oraz w reprezentacji Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2022.
Życie prywatne
Urodził i wychował się we włoskim mieście Tivoli jako syn polskich emigrantów, którzy w 1989 emigrowali z Łomży[2] do Włoch, by osiedlić się w miejscowości Poli[3][2]. Zalewski mieszka w Rzymie[4]. Ma starszą siostrę Jessicę[5]. Jego piłkarskim idolem jest Daniele De Rossi[6].
Kariera klubowa
Zaczynał w szkółce USD Zagarolo, jednak szybko trafił do juniorskich zespołów AS Roma. Krok po kroku przechodził kolejne szczeble w drużynach młodzieżowych. Regularnie występował w drużynie Primavery.
Z czasem został włączony do kadry pierwszej drużyny włoskiego klubu. 6 maja 2021 w rewanżowym meczu półfinałowym Ligi Europy UEFA z Manchesterem United zadebiutował w pierwszym zespole Romy. Pomocnik wszedł na boisku w 76. minucie meczu zastępując Pedro Rodrigueza i miał udział przy zwycięskiej bramce dla Romy na 3:2. 9 maja 2021 w meczu z FC Crotone zadebiutował w Serie A. Zawodnik w 80. minucie spotkania zastąpił Bryana Cristante, a następnie zanotował pierwszą asystę w barwach klubu przy bramce Borjy Mayorala na 5:0.
Znalazł się w kadrze Joségo Mourinho na obóz przygotowawczy do sezonu 2021/2022[7]. 26 września 2021 wystąpił po raz pierwszy w Derbach Rzymu z S.S. Lazio (2:3) rozegranych w ramach 6. kolejki Serie A, zmieniając w 82. minucie Ricka Karsdorpa[8]. W całym sezonie wystąpił w 17 meczach Serie A i 1 meczu Pucharu Włoch. Ponadto, wystąpił siedmiokrotnie w meczach Ligi Konferencji Europy UEFA, wieńcząc sezon występem w wyjściowym składzie na wygrany mecz finałowy z Feyenoordem Rotterdam[9].
Kariera reprezentacyjna
Od 2017 występuje w młodzieżowych reprezentacjach Polski, począwszy od kadry U-16 do U-20. Jego pierwszym spotkaniem w polskich barwach był rozegrany 27 października 2017 mecz z reprezentacją Holandii do lat 16 zakończony porażką Polski 0:3. W reprezentacji Polski U-17 strzelił dwie bramki, w meczach eliminacyjnym Mistrzostw Europy U-17 z Finlandią (2:1) oraz Portugalią (1:2). Był uczestnikiem Mistrzostw Świata U-20 2019. Na turnieju rozegrał 90 minut w drugim meczu fazy grupowej z Tahiti (5:0) i zanotował asystę przy bramce Dominika Steczyka na 4:0[10].
16 sierpnia 2021 selekcjoner Paulo Sousa powołał go do reprezentacji Polski na mecze eliminacji Mistrzostw Świata 2022 z Albanią, San Marino oraz Anglią[11]. 5 września 2021 w meczu z San Marino zadebiutował w reprezentacji Polski. Wszedł na boisko w 66. minucie zmieniając Tymoteusza Puchacza, a w doliczonym czasie gry zaliczył asystę przy bramce Adama Buksy na 7:1[12].
20 września 2021 został powołany na mecze eliminacyjne z San Marino i Albanią[13], natomiast ze względów osobistych nie uczestniczył w zgrupowaniu[14].
Został powołany do kadry na mundial w Katarze, na którym zagrał w bezbramkowym meczu otwarcia z Meksykiem. Został zmieniony po pierwszej połowie meczu. Na turnieju pojawił się jeszcze na boisku w 71 minucie w przegranym 1-3 meczu 1/8 finału z Francją.
Statystyki
Klubowe
- (aktualne na dzień 17 października 2022)
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Europa[a] | Suma | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
| AS Roma | 2020/21 | Serie A | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2 | 0 |
| 2021/22 | 16 | 0 | 1 | 0 | 7 | 0 | 24 | 0 | ||
| 2022/23 | 7 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 10 | 0 | ||
| Ogólnie | 24 | 0 | 1 | 0 | 11 | 0 | 27 | 0 | ||
| Ogólnie w karierze | 24 | 0 | 1 | 0 | 11 | 0 | 36 | 0 | ||
Reprezentacyjne
- (aktualne na dzień 9 grudnia 2022)
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki | Asysty |
|---|---|---|---|---|
 Polska | 2021 | 1 | 0 | 1 |
| 2022 | 8 | 0 | 1 | |
| Suma | 9 | 0 | 2 | |
| Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Data | Miasto | Przeciwnik | Bramki | Wynik | Rozgrywki |
| 1. | 05.09.2021 | Serravalle |  San Marino | el. MŚ 2022 | ||
| 2. | 01.06.2022 | Wrocław |  Walia | LN 2022/2023 | ||
| 3. | 08.06.2022 | Bruksela |  Belgia | LN 2022/2023 | ||
| 4. | 11.06.2022 | Rotterdam |  Holandia | LN 2022/2023 | ||
| 5. | 14.06.2022 | Warszawa | Belgia | LN 2022/2023 | ||
| 6. | 22.09.2022 | Warszawa | Holandia | LN 2022/2023 | ||
| 7. | 25.09.2022 | Cardiff | Walia | LN 2022/2023 | ||
| 8. | 22.11.2022 | Doha |  Meksyk | MŚ 2022 | ||
| 9. | 04.12.2022 | Doha |  Francja | MŚ 2022 | ||
Sukcesy
AS Roma
Indywidualne
- Golden Boy Web: 2022[15]
Uwagi
- ↑ Uwzględniono: Liga Europy UEFA oraz Liga Konferencji Europy UEFA
Przypisy
- ↑ Nicola Zalewski wybrał reprezentację. Zdecydowana deklaracja piłkarza: Wierzyli we mnie od dziecka. [dostęp 2022-12-05]. (pol.).
- ↑ a b Krzysztof Gaweł, Syn polskich emigrantów na ustach Włoch. "To jest talent czystej wody!", natemat.pl, 8 maja 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Riccardo Setth, Roma, chi è Nicola Zalewski: polacco di Tivoli tifoso giallorosso, gianlucadimarzio.com, 5 października 2019 [dostęp 2022-03-22] (wł.).
- ↑ Z ziemi włoskiej do Polski. Droga do marzeń Nicoli Zalewskiego. [dostęp 2022-12-05]. (pol.).
- ↑ ), Il Romanista: Zalewski show, z Polski do Tivoli, asroma.pl, 1 czerwca 2018 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Chiara Zucchelli, Chi è Zalewski, l’ultima gemma della Roma. E non azzurra: è di Tivoli, ma ha scelto la Polonia, gazzetta.it, 7 maja 2021 [dostęp 2022-03-22] (wł.).
- ↑ Piotr Wiśniewski, Nicola Zalewski, czyli nowa, młoda twarz w kadrze trenera Paulo Sousy, laczynaspilka.pl, 16 sierpnia 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Aleksander Bernard, Pięć goli w derbach Rzymu. Zalewski zadebiutował u Mourinho, sport.pl, 26 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ UEFA.com, Roma-Feyenoord | UEFA Europa Conference League 2021/22, UEFA.com [dostęp 2022-05-26] (ang.).
- ↑ Piotr Kuczkowski, Polska - Tahiti 5:0, 26.05.2019, laczynaspilka.pl, 26 maja 2019 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ PAP, Nicola Zalewski i Adam Buksa powołani do reprezentacji Polski, sport.dziennik.pl, 16 sierpnia 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Maciej Piasecki, Wysokie zwycięstwo Biało-Czerwonych w San Marino. Sensacyjny gol gospodarzy, natemat.pl, 5 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ PZPN, Powołania na październikowe mecze reprezentacji Polski, laczynaspilka.pl, 20 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Kadra Sousy bez młodej gwiazdy. "Wspieramy go", sport.interia.pl, 4 października 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ PZPN - Łączy nas piłka, www.laczynaspilka.pl [dostęp 2022-11-11].
Bibliografia
- Nicola Zalewski w bazie 90minut.pl
- Nicola Zalewski w bazie National Football Teams (ang.)
- Nicola Zalewski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2022-03-22].
- Nicola Zalewski, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2022-03-22].
|
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
.svg)