Nicolaes Berchem

Nicolaes Berchem
Ilustracja
Imię i nazwisko

Nicolaes Pieterszoon Berchem

Data i miejsce urodzenia

1 października 1620
Haarlem

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1683
Amsterdam

Narodowość

holenderska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Nicolaes Pieterszoon Berchem także Nicolaes Berghem (ur. 1 października 1620 w Haarlemie, zm. 18 lutego 1683 w Amsterdamie) – malarz i grafik holenderski.

Przez całe życie pozostawał pod urokiem podróży do Włoch. Jest zaliczany do najbardziej znanych artystów holenderskich malujących idylliczne pejzaże włoskie – pastuszkowie i stada bydła, robotnicy nadmorskich portów i ludzie na wydmach z tłem w postaci klifów, statków, wzgórz i drzew. Rzadziej malował alegoryczne sceny mitologiczne i biblijne. Pozostawił po sobie ponad 800 płócien, 80 grafik i ok. 500 rysunków. Jego malarstwo wielce zainspirowało francuskiego malarza rokokowego Jeana Pillementa.

Początkowo malarstwa uczył się od swego ojca Pietera Claesza, a później u pejzażysty Jana van Goyena oraz Claesa Moeyaerta. Od 1642 r. był członkiem gildii malarskiej w Haarlemie. W 1645 r. przystąpił do holenderskiego kościoła zreformowanego. W następnym roku się ożenił, lecz po zaledwie kilku latach został wdowcem. Powtórnie ożenił się z córką Jana Wilsa – malarza. Około roku 1650 zwiedzał Westfalię razem z Jakubem van Ruisdaelem. Podróż do Włoch odbył z innym malarzem, być może kuzynem Janem Baptystą Weenixem. Około roku 1660 wraz z rytownikiem Nicolaasem Visschererem pracował przy wydaniu atlasu (prawdopodobnie dlatego wcześniej podróżował). W latach 1661-1670 mieszkał w Amsterdamie, następnie wrócił do Haarlemu, a w okresie 1677-1683 znów osiadł w Amsterdamie, gdzie zmarł.

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się obraz Berchema Postój przy zajeździe[1].

Galeria

Przypisy

  1. Andrzej Chudzikowski, [red.]: Holenderska i flamandzka martwa natura XVII wieku. Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1954, s. 17-18.Sprawdź autora:2.

Bibliografia

  • Andrzej Chudzikowski [red.]: Krajobraz holenderski XVII wieku. Warszawa: Muzeum Narodowe, 1958, s. 25-27.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie