Nicolas de Lenfent
 | Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Nicolas de Lenfent – postać fikcyjna z powieści Wampir Lestat autorstwa Anne Rice.
Nicolas żył już w połowie osiemnastego wieku. Mieszkał w Owernii i był synem zamożnego kupca, lecz sam nienawidził swojej rodziny. Ta nienawiść połączyła go z Lestatem, z którym wkrótce się zaprzyjaźnił. Pierwszy raz poznał Lestata w młodości, lecz dopiero w wieku ok. 20 lat spotkał się z nim ponownie, chcąc okazać wdzięczność Lestatowi za zabicie wilków. Razem uciekli również do Paryża.
Nicolas, w przeciwieństwie do szukającego sensu życia Lestata, dążył w życiu do autodestrukcji. Wkrótce po przybyciu do Paryża jego rodzina go wyklęła, więc nie miał dokąd wracać. Wciągnął swojego przyjaciela w nałóg alkoholowy jeszcze w Owernii. Nicolas nienawidził swojego życia, gdyż był utalentowanym skrzypkiem, ale za późno zaczął grać i nikt nie wróżył mu sukcesu. Na prośbę Lestata zaczął grać jako skrzypek w miejscowym teatrze Renauda.
Gdy zaginął Lestat, Nicolas popadł w jeszcze większą depresję. Przez swoją przyjaźń ze znienawidzonym wampirem, którym stał się Lestat, został porwany przez grupę wampirów pod dowództwem Armanda. Stracił tyle krwi, iż był na granicy śmierci. Wówczas Lestat zamienił go w Dziecię Nocy.
Przez pierwsze dni Nicolas mało się odzywał i nie był zdolny do wykonania jakiejkolwiek czynności. Aż postanowił uciec od Lestata i Gabrielli i wyruszył do nieczynnego teatru Renauda. Lestat odnalazł go tam i oddał mu jego skrzypce, które sam mu zakupił. Gdy Nicolas zaczął grać, przybyła grupa ukrywających się w teatrze wampirów. Wtedy to u Nicolasa obudziła się chęć do życia. To właśnie on wpadł na pomysł założenia Teatru Wampirów.
Jego pomysł został zrealizowany, lecz radość była krótka. Nicolas przytłoczony perspektywą wieczności i beznadziejności, a także w szoku po ucięciu dłoni, popełnił samobójstwo kilkanaście miesięcy później poprzez samospalenie.