Nicolas de Pellevé

Nicolas de Pellevé

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	18 października 1515 Jouy-sous-Thelle
Data i miejsce śmierci	28 marca 1594 Paryż
Arcybiskup Reims
Okres sprawowania	1591–1594
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	17 maja 1570 Pius V
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli S. Praxedis

Nicolas de Pellevé (ur. 18 października 1515 w Jouy-sous-Thelle, zm. 28 marca 1594 w Paryżu) – francuski kardynał.

Życiorys

Urodził się 18 października 1515 roku w Jouy-sous-Thelle, jako syn Charles’a Malherbe i Hélène du Fay^[1]. Studiował prawo na Université de Bourges, gdzie następnie został wykładowcą^[1]. Został doradcą parlamentu paryskiego, a także członkiem osobistej grupy doradczej Henryka II Walezjusza^[1]. 24 sierpnia 1552 roku został wybrany biskupem Amiens^[2]. W 1559 roku, wraz z kilkoma naukowcami z Sorbony udał się do Szkocji, by przekonywać do konwersji prezbiterianów^[1]. W tym samym czasie Elżbieta I Tudor wysłała wsparcie dla Szkocji, co doprowadziło do konfliktu^[1]. Rok później udało się doprowadzić do podpisania Traktatu Edynburskiego^[1]. W 1562 roku Pellevé zrezygnował z zarządzania diecezją Amiens, jednakże pozostał jej biskupem do 1564 roku^[2]. 16 grudnia 1562 roku został mianowany arcybiskupem Sens^[2]. 17 maja 1570 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Ioannis et Pauli^[2]. W 1583 roku został prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników^[2]. Zaangażował się w działalność Ligi Katolickiej i był jednym z 25 kardynałów, sygnujących bullę Sykstusa V, ekskomunikującą Henryk z Nawarry^[1]. Wobec tego król skonfiskował wszystkie włości kardynała, który musiał zwrócić się do Ligi i do papieża o pomoc finansową^[1]. 10 maja 1591 roku został arcybiskupem Reims, pozostając arcybiskupem Sens^[2]. Wiosną 1594 roku, przebywając w Paryżu poważnie zachorował^[1]. Gdy do miasta przybył Henryk IV, stan kardynała znacznie się pogorszył i Pellevé zmarł 28 marca^[1].

Przypisy