Nidzica mała
| Neottiglossa pusilla | |||
| (Gmelin, 1790) | |||
 Imago nidzicy małej | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | Pentatominae | ||
| Plemię | Aelini | ||
| Rodzaj | nidzica | ||
| Gatunek | nidzica mała | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nidzica mała[1], nidzica punktowana[2] (Neottiglossa pusilla) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johanna Friedricha Gmelina jako Cimex pusilla[3].
Morfologia
_(Small_Grass_Shieldbug)_-_(male_imago)%2c_Molenhoek%2c_the_Netherlands.jpg)
Pluskwiak o wydłużonym ciele długości od 4 do 6 mm. Podstawowe ubarwienie ma szarożółte lub szarobrązowe, niekiedy z odcieniem pomarańczowym. Ciemniejsza, czasem niemal czarna głowa ma nadustek zakryty wierzchołkami policzków. Dwa ostatnie człony czułków są ciemniejsze od ich reszty, niekiedy czarne. Środkiem tyłu głowy, przedplecza i tarczki biegnie jedno jaśniejsze, niepunktowane żeberko, które może być słabo dostrzegalne. Boczne brzegi przedplecza i przednio-boczne kąty tarczki są niepunktowane i trochę rozjaśnione. Tarczka jest w tylnej połowie węższa niż w rejonie nasadowym i co najwyżej nieco wykracza poza przykrywkę półpokryw, która z kolei na całej powierzchni jest ciemno punktowana. Na pleurytach zatułowia wyraźnie widoczne są ujścia gruczołów zapachowych wraz z krótkimi i na końcu zaokrąglonymi kanałami wyprowadzającymi. Odwłok ma listewkę brzeżną czarną z jasnymi krawędziami[4].
Ekologia i występowanie
Owad ten zasiedla łąki, od suchych po podmokłe[4], a także pobrzeża lasów, polany leśne i pastwiska[2]. Jest fitofagiem ssącym soki traw. Stadium zimującym są owady dorosłe[4], które ukazywać zaczynają się w marcu[2]. Dorosłe nowego pokolenia obserwuje się od końca lipca do września[4] lub października[2].
Parazytoidem tego pluskwiaka jest paśnica wielkogłowa, muchówka z rodziny rączycowatych[2].
Gatunek palearktyczny o rozsiedleniu eurosyberyjskim[4]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburgu, Holandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Niemiec, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Czarnogóry, Serbii, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Rosji[3]. W Polsce jest spotykany w całym kraju[4].
Przypisy
- ↑ Tarczówkowate. [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-07-09].
- ↑ a b c d e Neottiglossa pusilla – Nidzica punktowana. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-19].
- ↑ a b Neottiglossa pusilla. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-07-10].
- ↑ a b c d e f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
Media użyte na tej stronie
Autor:
|
This image is created by user B. Schoenmakers at waarneming.nl, a source of nature observations in the Netherlands. |
Neottiglossa pusilla (Pentatomidae) (Small Grass Shieldbug) - (male imago), Molenhoek - NS-terrein, the Netherlands