Nie (tygodnik)

Nie

Wieloletnia siedziba redakcji przy ul. Słonecznej 25 w Warszawie (do 2017 r.)[1]
Częstotliwość	tygodnik
Państwo	Polska
Adres	ul. Poznańska 3 00-678 Warszawa[1]
Wydawca	Urma
Tematyka	społeczno-polityczna
Język	polski
Pierwszy numer	4 października 1990
Redaktor naczelny	Jerzy Urban[2]
Średni nakład	2,95 milionów (2021)
Średnia sprzedaż	1,11 milionów (2021)
Liczba stron	16
ISSN	0867-2237
OCLC	29805407
Strona internetowa

„Nie” : dziennik cotygodniowy – ilustrowany tygodnik satyryczny wydawany od 1990 w Warszawie, założony przez Jerzego Urbana, który do 2022 był także jego redaktorem naczelnym.

W listopadzie 2022 redakcja gazety poinformowała, że pozostawiono Jerzego Urbana w gazecie jako redaktora naczelnego^[3][2].

Historia i działalność

Pismo zostało założone przez Jerzego Urbana w 1990^[4]. Od początku funkcjonowania ujawnia negatywne zjawiska polityczne, afery gospodarcze i patologie społeczne^[5]. Tygodnik cechuje ostra publicystyka, satyra oraz mające budzić kontrowersje ilustracje^[4]. W momencie swojej największej popularności, w latach 90., tygodnik osiągnął nakład przekraczający 700 tysięcy egzemplarzy^[4][6]. Średnia sprzedaż w 2017 wyniosła natomiast około 26 tysięcy egzemplarzy^[7]. Tygodnik „Nie”, poza Polską, sprzedawany jest także do Stanów Zjednoczonych i Kanady^[8]. Dużą popularnością cieszy się również kanał tygodnika w serwisie YouTube, na którym umieszczane były treści satyryczne głównie z udziałem Jerzego Urbana^[9].

Stałymi rubrykami tygodnika są: „Tydzień z głowy”, „Dialogi dam w drodze do kościoła”, „Wieści z kruchty”, „Wieści gminne i inne”, „Listonosz doniósł”, „Z czarnej dupy się wyrwało”, „Blog wszystkich świętych”, „Trybuna ludzi” i „Słówka półgłówka”. W każdym numerze zamieszczano felietony Jerzego Urbana^[10].

Profil redakcyjny

Pismo ma charakter lewicowy, antyprawicowy, antyklerykalny i satyryczny, pojawiają się w nim jednak także krytyczne artykuły o działalności organizacji lewicowych^[10][11].

Tygodnik jest krytyczny wobec polskiej rzeczywistości po 1989, szczególnie względem działań rządów z obozu postsolidarnościowego i Kościoła katolickiego^[4].

Zespół redakcyjny

Redaktorem naczelnym pisma do swojej śmierci był Jerzy Urban^[4]. Zastępcami redaktora naczelnego są: Przemysław Ćwikliński, Waldemar Kuchanny i Andrzej Rozenek. W zespole redakcyjnym pisma znaleźli się stali komentatorzy, publicyści, reporterzy, felietoniści, m.in.: Mateusz Cieślak, Małgorzata Daniszewska, Bożena Dunat, Tadeusz Jasiński, Michał Marszał, Marta Miecińska, Maciej Mikołajczyk, Wojciech Mittelstaedt, Andrzej Sikorski, Joanna Skibniewska oraz Agnieszka Wołk-Łaniewska^[12]. Grafikami tygodnika są Włodek Kierus i Krzysztof Olejnik^[12]. W przeszłości grafiki dla "Nie" tworzył również Tomasz Wiater.

W przeszłości z pismem współpracowali m.in.: Marek Barański^[13], Maciej Wiśniowski, Izabela Kosmala, Piotr Gadzinowski^[6], Joanna Senyszyn, Andrzej Golimont^[14], Ryszard Marek Groński (pod pseudonimem)^[15], Dariusz Cychol^[16] i Wiesław Górnicki (pod pseudonimem).

Ruch Społeczny „NIE”

W latach 90. i w pierwszych latach XXI wieku przy tygodniku działało stowarzyszenie Ruch Społeczny Niezależna Inicjatywa Europejska „NIE”. Stowarzyszenie wprowadziło do Sejmu z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej współpracownika „Nie” Piotra Gadzinowskiego^[17].

Przypisy