Niebo (raj)

Niebo czy raj – mityczna kraina, lub jedna z krain stanowiących zaświaty. Kojarzona zazwyczaj z miejscem osiągnięcia stanu wiecznej szczęśliwości (stan ten i miejsce występuje pod różnymi nazwami w wielu różnych systemach wyznaniowych).

Religie abrahamiczne

Według chrześcijan, muzułmanów i wyznawców judaizmu – stan wielkiej radości duszy spowodowany wiecznym przebywaniem z Bogiem oraz miejsce przebywania dusz w takim stanie. Niekiedy mówi się o wielu niebach – egipska kosmografia mówiła o 11 niebach, żydowska i muzułmańska o 7. Muzułmanie nazywają niebo Dżannah i uważają, że jest ono miejscem nie tylko rozkoszy duchowej, ale i cielesnej. Według kalwinizmu dusze mające się tam dostać zostały wyznaczone, pozostałe go nie osiągną.

Katolicyzm

Do nieba miałyby iść, według nauk Kościoła rzymskokatolickiego, osoby które się nawrócą przed śmiercią, czego może dokonać każdy z pomocą Boga. Nawrócenie jest procesem, a nie pojedynczym zdarzeniem lub aktem woli. Zewnętrznym objawem nawrócenia jest życie prawe i dobre oraz dokonanie aktu żalu za grzechy. Wszyscy godni przebywania w niebie osiągną pełnię szczęścia i miłości.

Świadkowie Jehowy

Według świadków Jehowy Bóg Jehowa wybrał spośród ludzi tylko 144 000 jako tzw. „małą trzódkę”, klasę ludzi, którzy mają współkrólować z Jezusem Chrystusem w niebie (przez 1000 lat, po Armagedonie)[1][2][3]. Są oni powoływani od czasów Chrystusa aż do naszych czasów[4]. Pozostali mają żyć w raju na ziemi[5].

Islam

Buddyzm

W niektórych odłamach buddyzmu istnieje 26 niebios zamieszkiwanych przez różnych bogów (dewów). Są to światy doskonalsze niż ludzki, gdzie jednak również występuje cierpienie (dukkha), choć o wiele mniej namacalne i bardziej subtelne, że niemal niezauważalne, aż do momentu, kiedy czas życia bogów się zakończy i nastąpi odrodzenie zgodnie z procesem reinkarnacji w innych światach samsary. Całkowity brak cierpienia występuje dopiero w stanie nirwany podczas Oświecenia. W niebiosach można się narodzić dzięki nagromadzeniu korzystnych karmicznie działań a także zobaczyć je dzięki odpowiednio zaawansowanej medytacji.

Religie naturalne

W wiarach nordyckich znana jest Walhalla – miejsce przebywania poległych w chwale wojowników. U niektórych północnoamerykańskich Indian jest to analogicznie "Kraina Wiecznych Łowów". W religii Azteków funkcję nieba spełniają: Tamoanchan – świat bogini przyjemności Xochiquetzal, a także Omeyocan i Tlalocan. W Chinach raj lokalizowano najczęściej w górach Kunlun[6] lub na legendarnej wyspie Penglai[7].

Rodzimowierstwo słowiańskie

Według wierzeń słowiańskich jest to bajeczna kraina w koronie kosmicznego drzewa (axis mundi) zwana Rajem lub Wyrajem, do której na zimę odlatują ptaki (tudzież czasem pod ich postaciami dusze ludzkie) i z której przychodzi wiosna. Wierzą oni, że z tego miejsca wele (dusza) za pomocą bocianów i lelków (wiosną i latem) oraz kruków (jesienią i zimą) trafiają na ziemię i wstępują do łon kobiet.

Słowianie znają również Nawię: krainę zaświatów do której podążają dusze zmarłych.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kto idzie do nieba?, jw.org [dostęp 2017-01-05].
  2. ↑ Ponowne narodzenie, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2 [online], Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 248–252, ISBN 83-86930-47-0.
  3. ↑ Niebo, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2 [online], Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 198–205, ISBN 83-86930-47-0.
  4. ↑ Zbieranie tego, co w niebiosach, i tego, co na ziemi, [w:] Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy [online], jw.org, 15 lutego 2006, s. 21–25.
  5. ↑ Raj, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2 [online], Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 273–277, ISBN 83-86930-47-0.
  6. ↑ John S. Major: Heaven and earth in early Han thought: chapters three, four and five of the Huainanzi. Albany: SUNY Press, 1993, s. 158. ISBN 0-7914-1586-4.
  7. ↑ Lihui Yang, Deming An: Handbook of Chinese mythology. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2005, s. 163. ISBN 1-57607-806-X.

Linki zewnętrzne