Nieborza
Artykuł | 52°8′54.74″N 15°58′16.33″E |
---|---|
- błąd | 0 m |
WD | 52°8'N, 15°58'E, 52°7'N, 15°57'E |
- błąd | 2298 m |
Odległość | 1816 m |
wieś | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | wielkopolskie |
Powiat | wolsztyński |
Gmina | Siedlec |
Liczba ludności (2019) | 288[1] |
Strefa numeracyjna | 68 |
Kod pocztowy | 64-212 |
Tablice rejestracyjne | PWL |
SIMC | 0913226 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
52°08′54,74″N 15°58′16,33″E/52,148539 15,971203 |
Nieborza (Nieborze) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec[2].
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 303[3]. Na zachód od wsi rozpościerają się obszary leśne i rynna Jezior Zbąszyńskich[3].
Przed 1312 właścicielem Nieborzy był Mikołaj z Kiełbowa (Kębłowa) i jego żona Małgorzata[4]. W 1312 nadali Nieborze i Ercelino (Reklin) klasztorowi w Obrze[4]. Wieś weszła w 1380 w skład nowo utworzonej parafii w Siedlcu[4].
Wieś duchowna, własność opata cystersów w Obrze pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[5].
Nieborze, położone w Prusach Południowych nadane zostało w latach 1796-1797 majorowi von Hünerbeinowi[6]. Pod koniec XIX wieku wieś wchodziła w skład powiatu babimojskiego[7][4]. Liczyła 19 domostw i 133 mieszkańców (26 ewangelików i 107 katolików)[7]. Właścicielem dóbr był wtedy hrabia Karol Mielżyński[7].
Wieś rycerska, własność hrabiego Macieja Mielżyńskiego, położona była w 1909 roku w powiecie babimojskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Rejestr zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa nie wykazuje żadnych zabytków w Nieborzy[9].
Przypisy
- ↑ Ludność Gminy Siedlec. UG Siedlec. [dostęp 2020-05-16].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1365, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-01-24].
- ↑ a b Elżbieta Mlącka, Anna Tekiel: Świebodzin: mapa topograficzna Polski. Wyd. 2. Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 2009. ISBN 978-83-7135-250-8.
- ↑ a b c d Nieborze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 375 .
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 247.
- ↑ Jan Wąsicki, Ziemie pruskie pod zaborem pruskim, Zielona Góra 1978, s. 64
- ↑ a b c Nieborza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 41 .
- ↑ Księga adresowa polskich właścicieli ziemskich Wielkiego Księstwa Poznańskiego z uwzglednieniem powiatu, stacyi poczty, telegrafu, dworca, Poznań 1909, s. 6.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 251. [dostęp 2015-01-24].
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Siedlec, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Autor:
Mapa powiatu wolsztyńskiego, Polska
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Autor: Namysław Tatarynowicz, Licencja: CC BY 4.0
Bocianie gniazdo. Zdjęcie wykonano w Nieborzej, w w. wielkopolskim w powiecie wolsztyńskim