Niekraszuńce

Niekraszuńce
Некрашунцы
Некрашунцы
Państwo

 Białoruś

Obwód

grodzieński

Rejon

werenowski

Sielsowiet

Dociszki

Populacja (2009)
• liczba ludności


25[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Niekraszuńce”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia54°03′46″N 24°54′25″E/54,062778 24,906944
Portal Białoruś

Niekraszuńce (biał. Некрашунцы; ros. Некрашунцы) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Dociszki.

Historia

Dawniej Niekraszuńce były centrum mniejszości tatarskiej, która zamieszkiwała okoliczne wsie. Według miejscowej tradycji tutaj znajdował się jeden z najstarszych meczetów w Rzeczypospolitej[2].

Według źródeł pisanych w roku 1832 nastąpiła przebudowa meczetu, więc drewniany meczet był tu co najmniej od XIX w. Wyremontowany na początku XX w. z fundacji m.in. rządu Królestwa Egiptu i amerykańskiej diaspory tatarskiej oraz dwa mizary, z najstarszymi znanymi pochówkami z XIX w. W czasie I wojny światowej meczet został spalony przez wojska niemieckie. W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Raduń[3]. Meczet odbudowano w 1926 r.

Po II wojnie światowej znalazła się w granicach Związku Sowieckiego. Tatarzy, jako przedstawiciele stanu szlacheckiego, zostali poddani prześladowaniom. Wielu z nich, w tym niekraszuński mułła, skorzystało z reperacji i wyjechało w nowe granice Polski. Pola zostały znacjonalizowane i weszły w skład kołchozu. Muzułmanów ze strony nowej władzy dotknęły również prześladowania religijne. W latach 50. komuniści rozebrali meczet, a pozyskane z rozbiórki materiały przeznaczyli na budowę budynków kołchozowych. Obecnie w Niekraszuńcach nie ma już Tatarów[4].

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 830218869.
  3. ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-04-29]. (pol.).
  4. ↑ Zostały tylko groby. Jak zniknęła najstarsza wieś Tatarów na Białorusi?. Belsat. [dostęp 2020-04-29]. (pol.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Grodno region location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Adobe Illustrator., Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Grodno region

Equirectangular projection. Geographic limits of the map:

  • N: 55.03° N
  • S: 52.71° N
  • W: 23.45° E
  • E: 26.75° E