Niels Viggo Bentzon

Niels Viggo Bentzon

Niels Viggo Bentzon, 1986
Data i miejsce urodzenia24 sierpnia 1919
Kopenhaga
Pochodzenieduńskie
Data i miejsce śmierci25 kwietnia 2000
Frederiksberg
Instrumentyfortepian
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor, pianista
Odznaczenia
Komandor Orderu Danebroga (Dania) Kawaler 1. Stopnia Orderu Danebroga (Dania) Kawaler Orderu Danebroga (Dania)

Niels Viggo Bentzon (ur. 24 sierpnia 1919 w Kopenhadze[1][2][3], zm. 25 kwietnia 2000 w Frederiksberg[4]) – duński kompozytor i pianista.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzycznej, był potomkiem Johanna Petera Emiliusa Hartmanna i kuzynem Jørgena Bentzona[1]. Początkowo uczył się gry na fortepianie od matki[2]. W latach 1938–1942 uczęszczał do Królewskiego Duńskiego Konserwatorium Muzycznego[3][4], gdzie odbył studia pianistyczne i organowe u Knuda Jeppesena, Christiana Christiansena i Emiliusa Bangerta[1]. W zakresie kompozycji był samoukiem[1]. Od 1949 roku wykładowca kopenhaskiego konserwatorium[1][2][3]. Uczył także w konserwatorium w Aarhus[5].

Koncertował jako pianista w krajach skandynawskich, Francji i Wielkiej Brytanii[1]. W jego repertuarze znajdowały się dzieła twórców romantycznych i współczesnych, przede wszystkim Brahmsa i Hindemitha[1]. Poza muzyką zajmował się również pisarstwem i malarstwem[2][5]. Pisał poezje, a także był autorem książek poświęconych Beethovenowi i dodekafonii[2].

Trzykrotnie odznaczany przez duńskich monarchów, od 1965 Kawaler, od 1977 Kawaler 1. Stopnia i od 1986 Komandor Orderu Danebroga[6][7].

Twórczość

Bogaty dorobek kompozytorski Bentzona obejmuje przeszło 600 dzieł[4][5]. W swojej twórczości stworzył rodzaj syntetycznego eklektyzmu[1], w różnych okresach sięgał po elementy neoklasycyzmu[3][5], jazzu, atonalności i aleatoryzmu[2], dostrzegalne są w niej wpływy Bartóka, Strawinskiego, Hindemitha i Nielsena[2][5]. Był autorem cyklu tzw. „kompendiów” fortepianowych, w których w pastiszowy i neostylistyczny sposób nawiązywał do twórczości dawniejszych mistrzów takich jak Johann Sebastian Bach, Fryderyk Chopin czy Robert Schumann[1][3].

Skomponował m.in. opery Faust III (1964) Die Automaten (1974)[2] i Savonarola (1986)[3], balety Metafor (1950), Jenny von Westphalen (1965) i Duell (1975)[2], 22 symfonie, 14 kwartetów smyczkowych[3][4], 8 koncertów fortepianowych, 4 koncerty skrzypcowe, 3 koncerty wiolonczelowe, 2 koncerty fletowe, Uwerturę na orkiestrę kameralną (1942), Sonatę orkiestrową na flet i smyczki (1943), Intrada (1950), Wariacje symfoniczne (1953), 5 Mobiles (1950), Reflection Suite na smyczki (1972), Feature Article on René Descartes (1975), Variations without a Theme na fortepian i orkiestrę (1980), oratorium Torquilla (1960), kantaty Bonjour Max Ernst (1961) i Det rustre menageri (1972), In the Forest na róg solo (1968), Observations (1974)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 266–267. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g h i j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 66. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 94. ISBN 978-83-01-13410-5.
  4. ↑ a b c d Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 256. ISBN 978-3-476-02087-1.
  5. ↑ a b c d e Alastair H. Thomas: Historical Dictionary of Denmark. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 61. ISBN 978-1-4422-6464-9.
  6. ↑ Dansk Biografisk Leksikon. Kopenhaga: Gylendal, 1979-84. (duń.)
  7. ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 1993. København: J. H. Schultz Information, 1993, s. 40. ISBN 87-569-2893-9.

Media użyte na tej stronie

Order of the Dannebrog R1.svg
Autor: Skjoldbro, Licencja: CC BY-SA 4.0
Order of Danebrog Knight 1st Degree
Order of the Dannebrog R.svg
Autor: Skjoldbro, Licencja: CC BY-SA 4.0
Order of Danebrog Knight
Order of the Dannebrog K.svg
Autor: Skjoldbro, Licencja: CC BY-SA 4.0
Order of Danebrog Commander