Niemieckie wojska rezerwowe i szkoleniowe

Dywizje rezerwowe (niem. Reserve–Divisionen)
Dywizje rezerwowe prowadziły szkolenie wojskowe na okupowanych obszarach między granicami III Rzeszy a linią frontu. Wojska te pełniły także zadania okupacyjne. Sztaby dywizyjne powstawały z numerowanych dywizji, prowadzących szkolenie w okręgach wojskowych. Organizacja dywizji rezerwowych była zbliżona do dywizji liniowych, jednak były one znacznie gorzej wyposażone w sprzęt i uzbrojenie. Dywizja rezerwowa składała się zwykle z 2–3 pułków piechoty rezerwowej (każdy w sile 2–5 batalionów grenadierów rezerwowych), pułku artylerii rezerwowej (2–4 dywizjony) a także jednostek zaopatrzeniowych. Do 1944 roku większość dywizji przemianowano na dywizje aktywne lub rozwiązano.

Dywizje szkoleniowe (niem. Ausbildungs–Divisionen)

Brygady uzupełnieniowe (niem. Ersatz–Brigaden)

Polne dywizje szkoleniowe (niem. Die Feldausbildungs–Divisionen der Wehrmacht)
Utworzono je po raz pierwszy późnym latem 1942 roku w celu szkolenia wojsk zapasowych na bezpośrednim zapleczu frontu wschodniego. Prowadziły szkolenie na tyłach grup armii, także armii. Dywizje te były tworzone od podstaw, w praktyce były też używane do zadań zabezpieczających (podobnie jak dywizje bezpieczeństwa), a nawet do działań frontowych.

Dywizje zapasowe (niem. Feldersatz–Divisionen)
Utworzono je w sierpniu 1941 r. by nadzorowały transport oddziałów z Niemiec na terytorium ZSRR. Zostały rozwiązane rok później.

Dywizje zapasowe (niem. Divisionen des Ersatzheeres)
W większości okręgów wojskowych (Die Wehrkreise (WK) znajdowało się od jednej do kilku dywizji zapasowych podlegających Armii Rezerwowej. Ich celem było szkolenie pozyskiwanych podczas kolejnych fal mobilizacyjnych rekrutów, działały tam szkoły wszystkich rodzajów wojsk, kursy podoficerskie i oficerskie. Dywizje zapasowe wystawiały nowe jednostki i wysyłały uzupełnienia do istniejących. W dniu 10 czerwca 1944 r. na terenie wszystkich okręgów wojskowych działały 33 zapasowe dywizje piechoty i jedna pancerna. W końcowej fazie wojny większość dywizji zapasowych przekształcono w jednostki liniowe i użyto w czasie walk^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Artur Winiarski [red.], 98. Piechota niemiecka. Vol. II. Wydawnictwo Militaria, Warszawa 1999. ​ISBN 83-7219-056-9​.

Linki zewnętrzne

• Leksykon Wehrmachtu (niem.)