Niewolnica miłości (film 1976)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | 27 września 1976 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 94 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Andriej Konczałowski |
| Główne role | Jelena Sołowiej |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | Pawieł Lebieszew |
| Scenografia | Aleksandr Adabaszian |
| Kostiumy | Alina Budnikowa |
| Montaż | Ludmiła Elian |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | Mosfilm |
| Dystrybucja | Mosfilm |
Niewolnica miłości (ros. Раба любви) – radziecki melodramat filmowy z 1976 roku w reżyserii Nikity Michałkowa.
Opis fabuły
Jesień 1918. Większość terenów Rosji zajęta jest przez bolszewików. Jednak nie południe kraju, gdzie wciąż rządzą "biali". Trwają tam zdjęcia do filmu pod tytułem "Niewolnica miłości" z udziałem gwiazdy Olgi Wozniesienskiej. Cała ekipa filmowa, łącznie z Olgą nie jest świadoma (lub nie chce być) sytuacji, jaka panuje w kraju i zajęta jest wyłącznie zdjęciami do filmu. Wyjątkiem jest operator Potocki – rewolucjonista i działacz lokalnego podziemia, który z ukrycia filmuje przestępstwa szefa lokalnej komórki kontrwywiadu – Fiedotowa. W rezultacie działań tych dwóch ludzi Wozniesienska staje się mimowolną ofiarą ich walki. Przyjmuje od Potockiego filmy z nagranymi zbrodniami Fiedotowa oraz uczestniczy w zamachu na niego dokonanym przez członków lokalnej komórki rewolucyjnej. W finałowej scenie ucieczki przed ścigającymi ją żandarmami zostaje wsadzona do tramwaju, który ma jej zapewnić bezpieczny azyl. Jednak jego motorniczy przy pierwszej okazji opuszcza pojazd i informuje napotkanych kozaków o rewolucjonistce w jego pojeździe. Wozniesenska jedzie sama w opuszczonym wagonie, ścigana przez konnych kozaków, przez cały czas nie rozumiejąc swojej sytuacji. Szybko zmniejszający się dystans pomiędzy wagonem a jeźdźcami wskazuje, że los aktorki jest przesądzony.
Obsada aktorska
- Jelena Sołowiej – Olga Wozniesienska
- Rodion Nachapietow – operator Potocki
- Oleg Basiłaszwili – producent Jużakow
- Aleksandr Kalagin – reżyser Kolagin
- Konstantin Grigoriew – kapitan Fiedotow
- Jewgienij Stiebłow – aktor Kanin
- Wiera Kuzniecowa – matka Olgi
- Nikita Michałkow – rewolucjonista Iwan
- Nikołaj Pastuchow – scenarzysta Wieniamin Konstantynowicz
- Gotlib Roninson – księgowy Figiel
- Michaił Czigariow – Walin
- Aleksandr Jakowlew – przywódca rewolucjonistów Sasza
- Wadim Wilski – asystent reżysera
- Witalij Komissarow – asystent operatora
- Inna Ulianowa – aktorka z bukietem
- Aleksandr Adabaszian – reżyser filmu niemego
- Jurij Bohatyrow – aktor Maksakow
i inni.
O filmie
Niewolnica miłości był drugim po Sam wśród obcych, obcy wśród swoich głośnym filmem Michałkowa, poświęconym wojnie domowej w Rosji. Film spodobał się krytykom, chwalono reżyserię i aktorstwo[1]. Cieszył się dużą popularnością (w ZSRR obejrzało go ponad 11 mln. ludzi[2]), m.in. dzięki wykonawczyni głównej roli żeńskiej (Sołowiej)[1], dla której film stał się przyczynkiem do udanej kariery aktorskiej zarówno w kraju jak i zagranicą (USA)[3].
Film był kręcony w oryginalnych plenerach Odessy, a zdjęcia trwały zaledwie kilka miesięcy[3].
W Polsce film miał swoją premierę jesienią 1976 roku w ramach przeglądu "Dni Filmu Radzieckiego"[4]. Zyskał pochlebne recenzje krytyków[5]. Chwalono zwłaszcza kreację Jeleny Sołowiej[6].
Przypisy
- ↑ a b Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.
- ↑ Raba lubwi. [w:] Kino-tieatr [on-line]. [dostęp 2021-10-15]. (ros.).
- ↑ a b Raba lubwi. Iwan Usaczow. Tajny naszego kino. TWC. 2016. 10-11 minuta. [dostęp 15 października 2021].
- ↑ – przedstawiamy program Dni Filmu Radzieckiego. „Film”. Nr 44(1456), s. 23, 1976-10-31. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
- ↑ Klaczyński...,
- ↑ Jelena Sołowiej. „Film”. Nr 17(1481), s. 13, 1977-04-24. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
Bibliografia
- Zbigniew Klaczyński. Niewolnica miłości. „Film”. Nr 16(168), s. 17, 1976-04-18. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
