Niezależni uczestnicy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992

Niezależni uczestnicy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992

Kod MKOl	IOP
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992 Barcelona
Chorąży	brak
Liczba zawodników	58 w 54 konkurencjach w 13 dyscyplinach
Medale Pozycja: 44. Złoto 0 Srebro 1 Brąz 2 Razem 3

Niezależni uczestnicy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – występ kadry niezależnych uczestników olimpijskich podczas letnich igrzysk olimpijskich 1992 w hiszpańskiej Barcelonie.

Drużyna złożona była z pięćdziesięciu ośmiu zawodników: trzydziestu dziewięciu mężczyzn i dziewiętnastu kobiet. Uczestniczyli w 13 dyscyplinach spośród 31 rozgrywanych dyscyplin. Zdobyli oni trzy medale: srebrny i dwa brązowe. Najmłodszy niezależny uczestnik igrzysk miał piętnaście lat i sto trzydzieści cztery dni, a była nim serbska gimnastyczka Majda Milak, zaś najstarszym była również Serbka – lekkoatletka Eszter Poljak, która miała wtedy trzydzieści dziewięć lat i trzysta pięćdziesiąt dni. W skład drużyny weszło sześciu zawodników z Macedonii oraz pięćdziesięciu dwóch z Federalnej Republiki Jugosławii. Wśród sześciorga Macedończyków byli Łazar Popowski i Łazar Miłoewić (kajakarstwo), Elizabeta Pawłowska (lekkoatletyka), Natasza Meszkowska i Kire Filipowski (pływanie) oraz Zoran Szorow (zapasy)^[1][2]. Niezależni uczestnicy olimpijscy nie uczestniczyli w ceremonii otwarcia igrzysk^[3].

Był to debiut tego typu ekipy na letnich igrzyskach olimpijskich^[4]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli niezależni uczestnicy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 był srebrny medal, który zdobyła Jasna Šekarić w rywalizacji strzelczyń w konkurencji pistolet pneumatyczny 10 m kobiet^[2][5].

Tło startu

W 1912 roku na letnich igrzyskach olimpijskich wystartowała pierwsza reprezentacja kraju z terenów późniejszej Jugosławii - Serbia^[6]. Po raz pierwszy Jugosławia wystąpiła na letnich igrzyskach olimpijskich w 1920 roku, odbywających się w Antwerpii^[7]. W 1984 XIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w Sarajewie^[8]. Podczas zimowych igrzysk olimpijskich w 1992 roku reprezentacja Jugosławii składała się ze sportowców z Czarnogóry, Bośni i Hercegowiny oraz z Serbii. Chorwacja i Słowenia, które w czerwcu 1991 roku jednostronnie ogłosiły niepodległość od Jugosławii wystawiły własne reprezentacje^[9][10]. Były to ostatnie igrzyska olimpijskie, na których sportowcy reprezentowali Jugosławię^[7].

5 kwietnia 1992 suwerenność ogłosiła również Bośnia i Hercegowina^[11]. 28 kwietnia 1992 dwie pozostałe republiki (Serbia i Czarnogóra) rozwiązały formalnie Socjalistyczną Federacyjną Republikę Jugosławii, powołując w jej miejsce Federalną Republikę Jugosławii^[12].

Podczas igrzysk olimpijskich w 1992 jako niezależni uczestnicy igrzysk olimpijskich startowali sportowcy z Federalnej Republiki Jugosławii i Macedonii, która jednostronnie ogłosiła niepodległość we wrześniu 1991 roku. Macedońscy olimpijczycy nie mogli startować pod własną flagą, ponieważ nie powstał narodowy komitet olimpijski tego kraju^[13]. 30 maja 1992 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ w rezolucji nr. 757 podjęła decyzję o niedopuszczeniu zespołów reprezentujących Federalną Republikę Jugosławii do rywalizacji na arenie międzynarodowej z powodu wojny w Bośni i Hercegowinie^[14]. MKOL zezwolił na udział w igrzyskach sportowcom z FRJ, który wywalczyli kwalifikację olimpijską na pod warunkiem, że nie będą reprezentować Jugosławii nawet nieoficjalnie^[15]. Na igrzyskach w Barcelonie jako samodzielne państwo brała udział Bośnia i Hercegowina^[16].

W styczniu 1993 został utworzony Macedoński Komitet Olimpijski i od tej pory Macedonia startowała pod własną flagą^[17][18]. W 1021. rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ uchwalonej 22 listopada 1995 zdecydowano o zniesieniu większości sankcji nałożonych na Jugosławię, w tym dotyczących występu jugosłowiańskich sportowców na arenie międzynarodowej^[19]. Podobne tego typu grupy sportowców brały udział w letnich igrzyskach olimpijskich w 2000, 2012 i 2016 roku jak niezależni sportowcy olimpijscy^[20][21]. W 2016 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich zadebiutowało Kosowo^[22].

Statystyki według dyscyplin

Zdobyte medale

Jasna Šekarić – srebrna medalistka w strzelectwie na IO 1992

Podczas Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 niezależni uczestnicy olimpijscy zdobyli trzy medale, wszystkie w konkurencjach strzeleckich. Był to srebrny medal Jasny Šekarić w konkurencji pistolet pneumatyczny 10 m kobiet, brązowy Aranki Binder w konkurencji karabin pneumatyczny 10 m kobiet oraz brązowy Stevana Pletikosicia w konkurencji karabin małokalibrowy, leżąc 50 m mężczyzn^[23].

Do tej pory są to jedyne medale zdobyte przez tego typu drużynę występującą na letnich igrzyskach olimpijskich^[4].

Medal	Zawodnik	Dyscyplina	Konkurencja	Data
Srebrny	Jasna Šekarić	Strzelectwo	pistolet pneumatyczny 10 m kobiet	1 sierpnia
Brązowy	Aranka Binder	Strzelectwo	karabin pneumatyczny 10 m kobiet	26 lipca
Brązowy	Stevan Pletikosić	Strzelectwo	karabin małokalibrowy, leżąc 50 m mężczyzn	29 lipca

Wyniki

Gimnastyka artystyczna

Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 w gimnastyce artystycznej wystąpiły dwie zawodniczki. Były nimi Majda Milak i Kristina Radonjić. Obie startowały w tej samej konkurencji - wieloboju indywidualnym.

Eliminacje do zawodów rozpoczęły się 6 sierpnia. Majda Milak zajęła w nich 32. miejsce z dorobkiem 35,675 punktów. Podczas rywalizacji na obręczy uzyskała ich 9,100, na linie 9,000, w ćwiczeniach z maczugami 8,600, a w ćwiczeniach z piłką 8,975. Dawało jej to miejsca 26., 25., 30. i 32. po kolejnych etapach konkursu. Starsza od niej o 3 lata Kristina Radonjić uplasowała się o jedną pozycję niżej zdobywając w eliminacjach 35,600 punktów. Składało się na nie 9,000 zdobytych podczas ćwiczeń na obręczy, 8,700 na linie, 8,800 z maczugami i 9,100 z piłką, dzięki czemu zajmowała kolejno miejsca 33., 38., 28. i 22. w poszczególnych częściach rywalizacji. Obie nie uzyskały awansu do finału, którego warunkiem było zajęcie miejsca w najlepszej szóstce konkursu lub miejsce w najlepszej dwunastce w jednym z etapów rywalizacji. Konkurs finałowy wygrała reprezentantka Wspólnoty Niepodległych Państw Ołeksandra Tymoszenko^[24].

Judo

W judo podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992 rywalizowało czworo zawodników. Była to jedna kobieta i trzech mężczyzn. Wszyscy rywalizację rozpoczęli, a jednocześnie zakończyli na 1/16 finału^[25].

Kobiety

2 sierpnia rozpoczęła zmagania o medale jedyna kobieta występująca na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 jako niezależna uczestniczka olimpijska - Leposava Marković. Rywalizowała ona w kategorii do 48 kg^[26]. Walkę o medale rozpoczynała od 1/16 finału, której rywalizowała z reprezentantką Chin Li Aiyue, z którą przegrała poprzez yuko i nie awansowała do kolejnej rundy^[27]. Rywalizację w tej konkurencji wygrała reprezentantka Francji Cécile Nowak^[26].

Zawodnik	Konkurencja	1/32	1/16	1/8	Ćwierćfinał	Półfinał	Repesaże	O 3. miejsce	Finał
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
Leposava Marković	- 48 kg	BYE	Li Aiyue yuko (P)	NQ						20T.

Mężczyźni

W Judo mężczyzn na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 wystąpiło trzech niezależnych uczestników olimpijskich. Byli nimi: Miroslav Jočić, Dano Pantić i Mitar Milinković. Wszyscy bez sukcesu na igrzyskach w Barcelonie.

31 lipca rywalizację rozpoczął judoka startujący w kategorii do 71 kg, czyli Miroslav Jočić^[28]. Zmagania rozpoczął od 1/16 finału. Zmierzył się w niej z reprezentantem Hiszpanii Joaquínem Ruizem Lorente, z którym przegrał przez dyskwalifikację^[29]. W końcowym rezultacie uplasował się na dwudziestej drugiej pozycji^[28]. Był to jego ostatni pojedynek na imprezie takiej rangi^[30]. Zawody w tej konkurencji wygrał reprezentant Japonii Toshihiko Koga^[28].

28 lipca rywalizację w kategorii do 95 kg rozpoczął Dano Pantić^[31]. Uczestnictwo rozpoczął od pojedynku 1/16 finału z reprezentantem Japonii Yasuhiro Kai. Przegrał z nim poprzez ippon i nie awansował do dalszej rundy^[29]. W końcowej klasyfikacji zajął dwudziestą pierwszą pozycję. Rywalizację w tej kategorii wygrał reprezentant Węgier Antal Kovács^[31].

Kolejnym, a zarazem ostatnim judoką występujących na igrzyskach jako niezależny uczestnik olimpijski był Mitar Milinković. Wystartował on w kategorii powyżej 95 kg^[32]. Rywalizację rozpoczął od 1/16 finału. Jego rywalem był Niemiec Henry Stöhr z którym przegrał poprzez ippon i tym samym nie awansował do następnej rundy^[29]. W końcowej klasyfikacji zajął dwudziestą pierwszą pozycję. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentujący Wspólnotę Niepodległych Państw Dawit Chachaleiszwili^[32].

Zawodnik	Konkurencja	1/32	1/16	1/8	Ćwierćfinał	Półfinał	Repesaże	O 3. miejsce	Finał
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
Miroslav Jočić	- 71 kg	BYE	Joaquín Ruiz Lorente dq (P)	NQ						22.
Dano Pantić	- 95 kg	BYE	Yasuhiro Kai ippon (P)	NQ						21.
Mitar Milinković	+ 95 kg	BYE	Henry Stöhr ippon (P)	NQ						21.

Kajakarstwo

Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 w konkurencjach kajakarskich wystąpiło pięciu sportowców (wyłącznie mężczyzn). Dwóch z nich wystąpiło w kajakarstwie górskim - slalomie K1 oraz po zawodniku w jedynkach mężczyzn na 500 m, jedynkach mężczyzn na 1000 m i w kajakarstwie górskim - kanadyjkach C1. Wystawili także zespół dwójki mężczyzn na 1000 m^[33].

3 sierpnia rywalizację o medale rozpoczął Žarko Vekić. Rywalizował on w jedynkach mężczyzn na 500 m^[34]. W eliminacjach wystartował w czwartej grupie. Z czasem 1:51,44 przypłynął na metę dopiero szósty^[35]. Tego samego dnia wystąpił jednak w repasażach. Tam w rywalizował w pierwszej grupie. Z czasem 1:55,32 zajął szóstą pozycję i pożegnał się z dalszą rywalizacją^[36]. Zawody w tej konkurencji wygrał reprezentant Finlandii Mikko Kolehmainen^[34].

4 sierpnia do rywalizacji w kajakach przystąpił Srđan Marilović. Wystartował on w konkurencji jedynek mężczyzn na 1000 m^[37]. W eliminacjach wystąpił w pierwszej grupie. Z czasem 3:50,02 zajął siódme miejsce^[38]. Tego samego dnia wystąpił jeszcze w repasażach. Wystartował w drugiej grupie. Z czasem 3:45,52 zajął szóste miejsce i nie awansował do półfinału^[39]. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentujący Australię Clint Robinson^[40].

Tego samego dnia (4 sierpnia) wystartowała rywalizacja dwójek mężczyzn na 1000 m. Wśród ekip reprezentacji znalazła się również drużyna niezależnych uczestników olimpijskich, w której skład wchodzili Srđan Marilović i Žarko Vekić^[41]. W eliminacjach wystartowali w trzeciej grupie. Z czasem 3:31,69 zajęli w niej szóste miejsce^[42]. W repasażach które odbyły się jeszcze tego samego dnia znaleźli się w grupie pierwszej. Wyraźnie zmęczony był Srđan dla którego był to już czwarty start tego dnia. Z czasem 3:38,17 dopłynęli na piąte miejsce i nie awansowali do półfinałów^[43]. Rywalizację w tej konkurencji wygrała reprezentacja Niemiec w składzie Kay Bluhm i Torsten Gutsche^[41].

2 sierpnia wystartowała rywalizacja w kajakarstwie górskim w slalomie K1. Uczestniczyli w niej dwaj niezależni uczestnicy olimpijscy, którymi byli Łazar Popowski i Milan Ðorđević^[44]. W I rundzie Łazar z czasem 2:03,82 zajął trzydziestą drugą pozycję, natomiast Milan został zdyskwalifikowany^[45]. W II zjeździe Łazar z czasem 2:05,72 uplasował się na dwudziestej ósmej pozycji, Milan z czasem 2:26.28 był trzydziesty piąty^[46]. W klasyfikacji końcowej Łazar z 123 82 punktami zajął trzydzieste czwarte miejsce, Milan z dorobkiem punktowym 156 28 zajął trzydziestą dziewiątą pozycję. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentant Włoch Pierpaolo Ferrazzi^[44].

1 sierpnia Łazar Miłoewić wystartował w kanadyjkach pojedynczych^[47]. Podczas I zjazdu został zdyskwalifikowany^[48]. w II zjeździe z czasem 2:35.22 zajął przedostatnie trzydzieste miejsce^[49]. W klasyfikacji końcowej z dorobkiem punktowym 170 22 zajął ostatnie trzydzieste pierwsze miejsce. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentujący Czechosłowację Lukáš Pollert^[47].

Kolarstwo

Jako niezależni uczestnicy olimpijscy na igrzyskach w Barcelonie wystąpiło pięciu zawodników. Trzech z nich wystąpiło we wyścigu ze startu wspólnego, jeden w wyścigu punktowym. Wystawili oni także drużynę w jeździe drużynowej na 100 km na czas^[50].

Aleksandar Milenković, Radiša Čubrić, Mikoš Rnjaković startowali w kolarstwie szosowym w wyścigu ze startu wspólnego, który odbył się 2 sierpnia. Nie odnieśli oni sukcesu. Aleksandar Milenković z czasem 4:35:56 i stratą do zwycięzcy 35 sekund zajął 42. miejsce. Radiša Čubrić był 78. z czasem 4:45:14 i stratą do rywala 9:53. Mikoš Rnjaković nie ukończył wyścigu. Wyścig wygrał reprezentujący Włochy Fabio Casartelli^[51].

26 lipca odbyła się jazda drużynowa na 100 km na czas, której swoją ekipa wystawili niezależni uczestnicy olimpijscy. Wystartowali w składzie Mićo Brković, Aleksandar Milenković, Mikoš Rnjaković i Dušan Popeskov, Uzyskując czas 2:14:37 ze stratą do zwycięzców 12:58. Zajęli 18. miejsce. Złote medale wywalczyła reprezentacja Niemiec w składzie Bernd Dittert, Christian Meyer, Uwe Peschel i Michael Rich^[52].

28 lipca Dušan Popeskov wziął udział w wyścigu punktowym^[53]. W eliminacjach wystąpił w pierwszym wyścigu, którego nie ukończył co przekreśliło jego możliwość dalszego występu na igrzyskach^[54]. Zwycięzcą został reprezentant Włoch Giovanni Lombardi^[53].

Lekkoatletyka

Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w Lekkoatletyce wystąpiło dziewięciu niezależnych uczestników olimpijskich. Były to trzy kobiety i sześciu mężczyzn. Najwyższe osiągnięte przez nich miejsce to siódma pozycja w pchnięciu kulą Dragana Pericia^[55].

Kobiety

Trzy kobiety, które startowały Lekkoatletyce na igrzyskach 1992 to Suzana Ćirić (bieg na 10 000 m), Elizabeta Pawłowska (bieg na 100 m przez płotki) i Tamara Malešev (skok w dal). Każda bez większego sukcesu, ponieważ wszystkie zakończyły rywalizację na pierwszej rundzie^[55].

1 sierpnia w biegu na 10 000 m wystartowała Suzana Ćirić. W eliminacjach wystartowała w drugim biegu. Z czasem 33:42,26 zajęła piętnaste miejsce i nie awansowała do finału^[56]. Rywalizację w tej konkurencji wygrała reprezentantka Etiopii Derartu Tulu^[57].

Elizabeta Pawłowska wystartowała w biegu na 100 m przez płotki 5 sierpnia. Podczas eliminacji wystartowała w piątym biegu. Z czasem 14,26 zajęła ostatnią - ósmą pozycję i nie awansowała do kolejnej rundy^[58]. Rywalizację w tej konkurencji wygrała reprezentująca Grecję Wula Patulidu^[59].

6 sierpnia Tamara Malešev wystartowała w kwalifikacjach do rywalizacji w skoku w dal. Wystartowała w grupie A i z wynikiem 6,35 zajęła jedenastą pozycję w grupie, a jednocześnie dwudziestą drugą w całej rundzie. Nie awansowała do finału^[60], a rywalizację wygrała reprezentantka Niemiec Heike Drechsler^[61].

Mężczyźni

Dragutin Topić, ósmy zawodnik w skoku wzwyż

Sześciu mężczyzn wystartowało na letnich igrzyskach 1992 jako niezależni uczestnicy olimpijscy. Byli nimi trzej biegacze: Dejan Jovković (200 m), Slobodan Branković (400 m) i Slobodan Popović (800 m), dwaj skoczkowie wzwyż: Stevan Zorić i Dragutin Topić oraz kulomiot Dragan Perić. Najlepsze wywalczone przez nich miejsce to siódma pozycja w finale pchnięcia kulą Dragana Pericia.

3 sierpnia Dejan Jovković wystartował w biegu na 200 m. W eliminacjach wystartował w trzecim biegu. Do mety dobiegł z czasem 21,77 i zajął szóstą pozycję. Nie dawało mu to awansu do dalszej rundy^[62]. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentant USA Mike Marsh^[63].

1 sierpnia wystartowała rywalizacja w biegu na 400 m, w której wystartował Slobodan Branković. Podczas eliminacji pobiegł w czwartym biegu i z czasem 46,34 zajął drugą pozycję co dawało mu awans do ćwierćfinału^[64]. W ćwierćfinale wystąpił w pierwszym biegu, a z czasem 45,90 zajął szóstą pozycję, co nie dało mu awansu do kolejnej rundy^[65]. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentujący Stany Zjednoczone Quincy Watts^[66].

1 sierpnia Slobodan Popović wystąpił w eliminacja do biegu na 800 m. Wystartował w siódmym biegu. przybiegł na metę z czasem 1:49,69 i zajął czwartą pozycję, która nie dawała mu awansu do kolejnej rundy^[67]. Rywalizację wygrał reprezentujący Kenię William Tanui^[68].

31 lipca Dragutin Topić i Stevan Zorić wystartowali w eliminacjach do skoku wzwyż. Zorić wystartował w grupie A. Z wynikiem 2,15 zajął szesnastą pozycję w grupie, a dwudziestą dziewiątą w ogólnej klasyfikacji. Pożegnał się tym samym z dalszą rywalizacją w konkursie olimpijskim. Topić wystąpił w grupie B. osiągnął wynik 2,26, zajął trzecią pozycję w grupie, jak również w ogólnej klasyfikacji. Awansował tym samym do finału^[69], który odbył się 2 sierpnia. Zajął w nim ósmą pozycję z wynikiem 2,28^[70]. Rywalizację wygrał reprezentujący Kubę Javier Sotomayor^[71].

31 lipca wystartował konkurs pchnięcia kulą. Wystartował w nim niezależny uczestnik Dragan Perić. W kwalifikacjach z wynikiem 20,24 zajął czwartą pozycję i tym samym awansował do finału^[72]. Jego najlepszym rezultatem w finale był 20,32. W końcowym rezultacie zajął siódme miejsce^[73]. Konkurencję wygrał reprezentujący Stany Zjednoczone Mike Stulce^[74]

Pływanie

Podczas IO 1992 wystąpiło czworo pływaków będących niezależnymi uczestnikami igrzysk. Były nimi dwie kobiety Darija Alauf i Natasza Meszkowska oraz dwóch mężczyzn Mladen Kapor i Kire Filipowski. Ich najlepszym rezultatem była osiemnasta pozycja Nataszy Meszkowskiej na 200 m motylkowym oraz zwycięstwa Mladena Kapora w eliminacjach na 50 i 100 m stylem dowolnym.

Kobiety

28 lipca Darija Alauf wystartowała na 100 m stylem grzbietowym. W eliminacjach wystartowała w pierwszej grupie. Uzyskała czas 1:06,81 i zajęła druga pozycję, ale nie dawało jej to awansu do finału. Ostatecznie zajęła czterdzieste miejsce^[75]. Rywalizację wygrała reprezentantka Węgier Krisztina Egerszegi^[76]. 31 lipca Alauf w eliminacjach wystartowała na 200 m stylem grzbietowym. Rywalizowała w grupie pierwszej. Zajęła drugie miejsce z czasem 2:22,07, który nie dawał jej awansu do finału^[77]. W końcowej klasyfikacji zajęła trzydziestą siódmą pozycję. Ponownie wygrała reprezentantka Węgier Krisztina Egerszegi^[78].

29 lipca Natasza Meszkowska wystartowała w eliminacjach do zawodów na 100 m stylem motylkowym. Startowała w trzeciej grupie zawodniczek i uzyskała czas 1:04,16. Zajęła trzecie miejsce, które nie dawało jej awansu do finału^[79]. Ostatecznie zajęła trzydziestą piątą pozycję, wygrała reprezentantka Chin Qian Hong^[80]. 31 lipca Natasza wzięła udział w eliminacjach na 200 m stylem motylkowym. wystąpiła w piątej grupie zawodniczek, w której uzyskała czas 2:16,54. Zajęła szóstą pozycję, która nie dawała jej awansu do finału^[81]. W końcowej klasyfikacji była osiemnasta. Rywalizację zdominowała Amerykanka Summer Sanders^[82].

Mężczyźni

Mladen Kapor wystartował 30 lipca w eliminacjach na 50 m stylem dowolnym. Wystąpił w pierwszej grupie. Uzyskał czas 23,42 i zajął pierwsze miejsce, lecz nie dawało to miejsca nawet w finale B, ponieważ miał za słaby czas^[83]. Ostatecznie uplasował się na dwudziestym trzecim miejscu, a zwyciężył Aleksandr Popow reprezentujący Wspólnotę Niepodległych Państw^[84]. 28 lipca przystąpił do rywalizacji na 100 m stylem dowolnym. W eliminacjach wystąpił w pierwszej grupie wygrywając z czasem 51,44. Nie zakwalifikował się do następnej rundy ponieważ miał zbyt słaby czas^[85]. W końcowej klasyfikacji zajął trzydzieste miejsce, a rywalizację ponownie zdominował Popow^[86].

Drugim z mężczyzn będącym niezależnym uczestnikiem, który startował w pływaniu był Kire Filipowski. 27 lipca wystąpił w eliminacjach na 100 m stylem motylkowym. Wystartował w grupie szóstej zawodników. Uzyskał czas 56,68 i zajął siódmą pozycję. Nie zakwalifikował się tym samym do dalszej rundy^[87]. W końcowej klasyfikacji zajął czterdzieste trzecie miejsce. Zwyciężył reprezentujący USA Pablo Morales, drugi był Polak Rafał Szukała^[88]. 30 lipca wystartował w eliminacjach na 200 m stylem motylkowym. Wystąpił w czwartej grupie i z czasem 2:08,71 zajął ostatnią - siódmą pozycję^[89]. W końcowej klasyfikacji zajął miejsce trzydzieste dziewiąte. Zwyciężył Amerykanin Melvin Stewart^[90].

Pływanie synchroniczne

Na LIO 1992 w Barcelonie wystartowały trzy niezależne olimpijki. Wszystkie, czyli Marija Senica, Maja Kos i Vanja Mičeta wystartowały w konkurencji indywidualnej, a Maja i Vanja razem w duecie. Ich najlepszym rezultatem był udział Marii w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego^[91].

6 sierpnia rozpoczęły się preeliminacje do zawodów indywidualnych w pływaniu synchronicznym. Marija zdobyła 68,072 punktów, Maja 67,174, a Vanja 64,865. Wszystkie trzy zajęły odpowiednio trzy ostatnie miejsca na 53 zawodniczki. Preeliminacje te miały wyłonić po jednej zawodniczce z każdego kraju, więc najlepsza z niezależnych Marija Senica awansowała do dalszej rundy, mimo iż były zawodniczki z innych krajów, które uzyskały od niej lepszy wynik^[92]. W eliminacjach zdobyła 147,152 punktów i zajęła ostatnią - 21. pozycję, która nie dawała jej awansu do dalszej rundy^[93]. W finale zwyciężyły Kanadyjka Sylvie Fréchette i Amerykanka Kristen Babb-Sprague^[94].

5 sierpnia wystartowały preeliminacje duetów. Maja Kos i Vanja Mičeta zdobyły 66,019 punktów i zajęły ostatnią - 18. lokatę^[95]. Zwyciężyły Amerykanki Karen i Sarah Josephson^[96].

Strzelectwo

Na igrzyskach w Barcelonie w strzelectwie wystąpiło ośmiu zawodników. Było to pięć kobiet, czyli Jasna Šekarić, Eszter Poljak, Aranka Binder, Lidija Mihajlović, Aleksandra Ivošev oraz trzech mężczyzn Nemanja Mirosavljev, Goran Maksimović i Stevan Pletikosić. W tej dyscyplinie zdobyli trzy medale; dwa brązowe i srebrny Jasny Šekarić w konkurencji pistolet pneumatyczny 10 m^[97].

Kobiety

27 lipca rozpoczęły się eliminacje do konkurencji pistolet sportowy 25 m. Wystartowała w nich Jasna Šekarić, która zdobyła w nich 583 punkty (295 za celność, 288 za czas) i zajęła piątą pozycje, która dała jest awans do finału^[98]. W finale, który odbył się tego samego dnia zdobyła 93 pkt. i 676 pkt. za cały konkurs. Zajęła szóste miejsce na osiem. Wygrała reprezentantka Wspólnoty Niepodległych Państw Marina Łogwinienko^[99].

1 sierpnia Jasna wraz z Eszter Poljak wystartowała w eliminacjach do konkurencji pistolet pneumatyczny 10 m. Eszter zdobyła 369 punktów (91 w pierwszej rundzie, 90 w drugiej, 94 w trzeciej i 94 w czwartej) i uplasowała się na czterdziestym drugim miejscu, które nie dawało jej miejsca we finale. O wiele lepiej poradziła sobie Šekarić, która z wynikiem 389 pkt. (98 za pierwszą rundę, 98 za drugą, 97 za trzecią i 96 za czwartą) zwyciężyła w eliminacjach^[100]. W finale, która odbywał się tego samego dnia zdobyła 97.4 punktów i 486.4 w całym konkursie, tyle samo co reprezentantka Wspólnoty Niepodległych Państw Marina Łogwinienko. O zwycięstwie zadecydowały punkty z finału, których Łogwinienko miała o dwa więcej. Był to jej trzeci olimpijski medal, a pierwszy dla niezależnych uczestników olimpijskich^[101].

26 lipca Aranka Binder i Lidija Mihajlović wystartowały w eliminacjach do konkursu z karabinem pneumatycznym 10 m. Lidija zdobyła 389 (96 za pierwszą rundę, 97 za drugą, 98 za trzecią i 98 za czwartą) i zajęła 17. miejsce, które nie uprawniało ją do walki o medale. Aranka osiągnęła 393 (99 w pierwszej rundzie, 97 w drugiej, 98 w trzeciej, 99 w czwartej), zajęła 5. miejsce, którym zagwarantowała sobie miejsce we finale^[102]. W finale Aranka uzyskała 102.1 i 495.1 łącznie z eliminacjami. Dało jej to trzecie miejsce, tuż za Weselą Letczewą z Bułgarii i Yeo Kab-soon z Korei Południowej^[103].

Mihajlović wraz z Aleksandrą Ivošev wystąpiła w konkurencji karabin małokalibrowy, trzy pozycje, 50 m, które rozpoczęły się 30 lipca. Lidija zdobyła 565 pkt. (192 leżąc, 191 klęcząc, 182 stojąc) i uplasowała się na 33. miejscu. Aleksandra uzyskała 577 pkt. (198 pkt. leżąc, 190 klęcząc i 189 stojąc) i zajęła 14. pozycję. Obie nie zakwalifikowały się do finału^[104]. wygrała amerykanka Launi Meili^[105].

Zawodniczka	Konkurencja	Eliminacje											Finał
		Punkty										Miejsce	Punkty		Miejsce
		Runda 1.	Runda 2.	Runda 3.	Runda 4.	Za celność	Za czas	Leżąc	Klęcząc	Stojąc	Razem		Z Finału	Razem
Jasna Šekarić	Pistolet sportowy, 25 m	—				295	288	—			583	5.	93	676	6.
	Pistolet pneumatyczny, 10 m	98	98	97	96	—					389	1.	97,4	486,4	2.
Eszter Poljak		91	90	94	94	—					369	42.	NQ
Aranka Binder	Karabin pneumatyczny, 10 m	99	97	98	99	—					393	5.	102,1	495,1	3.
Lidija Mihajlović		96	97	98	98	—					389	17.	NQ
	Karabin małokalibrowy, trzy pozycje, 50 m	—						192	191	182	565	33.	NQ
Aleksandra Ivošev		—						198	190	189	577	14.	NQ

Mężczyźni

26 lipca rozpoczęły się eliminacje do konkurencji karabin pneumatyczny 10 m, w której to wystartowali Nemanja Mirosavljev i Goran Maksimović. Nemanja zdobył 587 pkt. (95 za pierwszą rundę, 99 za drugą, 99 za trzecią, 98 za czwartą, 97 za piątą i 99 za szóstą) i zajął 18. pozycję, która nie dała mu awansu do finału. Goran uzyskał 592 (100 w pierwszej rundzie, 96 w drugiej, 99 w trzeciej, 98 w czwartej, 100 w piątej i 99 w szóstej) i uplasował się na 2. miejscu i awansował do finału^[106]. W finale Goran zdobył 98.6 pkt. i 690.6 pkt. łącznie za cały konkurs. Zajął 5. miejsce. Wygrał Jurij Fiedkin ze Wspólnoty Niepodległych Państw^[107].

Obaj zawodnicy wystąpili jeszcze 31 lipca w konkurencji karabin małokalibrowy, trzy pozycje 50 m. Nemanja zdobył 1 163 pkt. (397 leżąc, 392 klęcząc i 374 stojąc) i zajął 9. miejsce ocierając się o wejście do finału. Goran uzyskał 1 158 pkt. (396 leżąc, 383 klęcząc i 379 stojąc) i uplasował sina miejscu 17. nie przechodząc do finału^[108]. Zwyciężył reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw Hyraczia Petikian^[109].

29 lipca Goran wraz z Stevana Pletikosiciem w konkurencji karabin małokalibrowy, leżąc, 50 m. Maksimović zdobył 591 pkt. (99 w pierwszej rundzie, 95 w drugiej, 99 w trzeciej, 99 w czwartej, 100 w piątej i 99 w szóstej) i uplasował się na 31. miejscu, które nie dało mu awansu do finału. Stevan uzyskał 597 pkt. (99 w pierwszej rundzie, 99 w drugiej, 100 w trzeciej, 100 w czwartej, 99 w piątej i 100 w szóstej) i zajął miejsce 3^[110]. W finale zdobył 104.1 pkt., a za cały konkurs 701.1. Zdobył srebrny medal. Lepsi od niego byli tylko Harald Stenvaag z Norwegii i Lee Eun-cheol z Korei^[111].

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje											Finał
		Punkty										Miejsce	Punkty		Miejsce
		Runda 1.	Runda 2.	Runda 3.	Runda 4.	Runda 5.	Runda 6.	Leżąc	Klęcząc	Stojąc	Razem		Z Finału	Razem
Nemanja Mirosavljev	Karabin małokalibrowy, trzy pozycje, 50 m	—						397	392	374	1 163	9.	NQ
	karabin pneumatyczny, 10 m	95	99	99	98	97	99	—			587	18.	NQ
Goran Maksimović		100	96	99	98	100	99	—			592	2.	98,6	690,6	5.
	Karabin małokalibrowy, trzy pozycje, 50 m	—						396	383	379	1 158	17.	NQ
	Karabin małokalibrowy leżąc, 50 m	99	95	99	99	100	99	—			591	31.	NQ
Stevan Pletikosić		99	99	100	100	99	100	—			597	3.	104,1	701,1	3.

Szermierka

jedyną osobą biorącą udział w szermierce na LIO 1992 jako niezależny uczestnik olimpijski była Tamara Savić-Šotra^[112]. Wystartowała ona 30 lipca w kwalifikacjach grupowych do konkursu indywidualnego florecistek. Rywalizowała w grupie drugiej wraz z Sin Seong-ja z Korei Płd., Francescą Bortolozzi-Borellą z Włoch, Isabelle Spennato z Francji, Tatjaną Sadowskają z WNP, Andreą Chiuchich z Argentyny i Rencią Nasson z RPA. Tamara wygrała trzy razy, tyle samo razy przegrała i zajęła 5. miejsce^[113], które dało awans do II rundy eliminacji bezpośrednich. W nich zmierzyła się z reprezentantką Wspólnoty Niepodległych Państw Olgą Wieliczko. Przegrała z nią 3:5, 5:3, 1:5. Pomimo porażki mogła walczyć dalej w I rundzie repasaży. Trafiła na Francuzkę Isabelle Spennato, z którą rywalizowała także w fazie grupowej. Savić-Šotra przegrała 2:5, 3:5 i odpadła z olimpijskiej rywalizacji^[114]. W końcowej klasyfikacji zajęła 31. miejsce. W Finale zwyciężyła reprezentantka Włoch Giovanna Trillini^[115].

Zawodniczka	Konkurencja	Eliminacje grupowe				Eliminacje – I runda	Eliminacje – II runda	Repasaże – I runda	Eliminacje – III runda	Repasaże – II runda	Repasaże – III runda	Eliminacje – IV runda	Repasaże – IV runda	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał
		M	Z	P	+/–	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka
Tamara Savić-Šotra	Floret indywidualnie	5.	3	3	22:23	—	Olga Wieliczko 5:3, 3:5, 5:1 (P)	Isabelle Spennato 5:2, 5:3 (P)	NQ
Miejsce w klasyfikacji końcowej: 31.

Tenis stołowy

Na letnich igrzyskach w 1992 w tenisie stołowym wystąpiło pięciu sportowców. Były to dwie kobiety; Gordana Perkučin i Jasna Fazlić oraz trzech mężczyzn; Ilija Lupulesku, Slobodan Grujić i Zoran Kalinić. Ich największym sukcesem było 5. miejsce Lupulesku i Grujicia w deblu mężczyzn^[116].

Kobiety

Jasna Fazlić-Reed wystartowała w eliminacjach do singla w tenisie stołowym trwających od 29 do 31 lipca. rywalizowała w czteroosobowej grupie^[117]. Jej przeciwniczkami była Rumunka Otilia Bădescu, z którą przegrała 0:2 (7-21, 20-21), Hinduska Niyati Roy-Shah, z którą wygrała 2:0 (21-12, 21-16) i Kubanka Marisel Ramírez, z którą także zwyciężyła wynikiem 2:0 (21-18, 21-19). Dwa zwycięstwa nie dały jej jednak awansu do dalszej rundy, ponieważ Rumunka miała o jedno zwycięstwo więcej, a awans dawało jedynie miejsce lidera. Ostatecznie Fazlić-Reed była 2. w swojej grupie^[118], a 17. w całej rywalizacji. W konkurencji tej złoto zdobyła reprezentantka Chin Deng Yaping^[119].

Jasna wystartowała jeszcze w deblu z Gordaną Perkučin. W eliminacjach grupowych, które trwały od 29 do 30 lipca rywalizowały z trzema innymi reprezentacjami; Holandii, Australii i Brazylii^[120]. Z Holenderkami Mirjam Hooman-Kloppenburg i Bettine Vriesekoop przegrały 1:2 (21-18, 13-21, 16-21). Nad Australijkami Ying kwok i Kerri Tepper odniosły zwycięstwo 2:0 (21-17, 21-13) podobnie jak z Brazylijkami Mônicą Doti i Lyanne Kosaką - 2:0 (21-4, 21-17). W rezultacie zajęły drugie miejsce w grupie tuż za Holenderkami, które były od nich o jedno zwycięstwo lepsze (awans do następnej rundy dawało 1. miejsce)^[118]. Ostatecznie zajęły 9. miejsce, a całą rywalizację wygrały reprezentantki Chin Deng Yaping i Qiao Hong^[121].

Zawodniczka / zawodniczki	Konkurencja	Eliminacje grupowe							1/8 finału	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał	M-F
		Przeciwniczki	Wynik	M	Z	P	Gemy	Punkty	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka	Przeciwniczka
Jasna Fazlić	Gra pojedyncza	Otilia Bădescu	0:2 (7-21, 20-21) (P)	2.	2	1	4:2	111 : 108	NQ				17.
		Niyati Roy-Shah	2:0 (21-12, 21-16) (Z)
		Marisel Ramírez	2:0 (21-18, 21-19) (Z)
Gordana Perkučin, Jasna Fazlić-Reed	Gra podwójna	Mirjam Hooman-Kloppenburg, Bettine Vriesekoop	1:2 (21-18, 13-21, 16-21) (P)	2.	2	1	5:2	134 : 111	—	NQ			9.
		Ying kwok, Kerri Tepper	2:0 (21-17, 21-13) (Z)
		Mônica Doti, Lyanne Kosaka	2:0 (21-4, 21-17) (Z)

Mężczyźni

Ilija Lupulesku i Zoran Kalinić to dwaj niezależni uczestnicy igrzysk, którzy 30 lipca do 1 sierpnia wystąpili w eliminacjach singla mężczyzn w tenisie stołowym^[122]. Ilija przegrał z reprezentantem Korei Północnej Li Gun-sangiem 0:2 (12-21, 17-21), ale za to wygrał z Nigeryjczykiem Sule Olaleye 2:1 (13-21, 21-20, 21-13) i z Libijczykiem Attaherem Mohamedem El-Mahjoubem 2:0 (21-14, 21-12). Nie awansował do kolejnej rundy, ponieważ Gun-Sang miał na swoim koncie o jedno zwycięstwo więcej (awans dawało miejsce 1.). Zoran przegrał z Francuzem Jean’em-Philippe Gatienem 0:2 (16-21, 15-21), a z Nigeryjczykiem Atandą Musą wygrał 2:0 (21-14, 21-19) podobnie jak z Nowozelandczykiem Hagenem Bowerem, z którym wygrał 2:0 (21-9, 21-9). Do następnej rundy nie awansował z tego powodu co Lupulesku^[118]. Obaj uplasowali się na 17. pozycji, a rywalizację w tej konkurencji wygrał Szwed Jan-Ove Waldner^[123].

W grze drużynowej wystąpili Ilija Lupulesku i Slobodan Grujić, którzy rywalizowali w trwających od 28 do 31 lipca kwalifikacjach grupowych^[124]. W nich wygrali ze wszystkimi przeciwnikami. Szwedzi Mikael Appelgren i Jan-Ove Waldner przegrali z nimi 1:2 (21-10, 18-21, 20-21), Japończycy Kinjiro Nakamura i Takehiro Watanabe 0:2 (17-21, 13-21), a Hindusi Kamlesh Mehta i Sujay Ghorpade 0:2 (17-21, 13-21). Mieli najwięcej zwycięstw, a więc awansowali do następnej rundy. 1 sierpnia, w ćwierćfinale zmierzyli się z Niemcami Steffenem Fetznerem i Jörgem Roßkopfem. Przegrali z późniejszymi wicemistrzami olimpijskimi 0:3 (18:21, 13:21, 17:21)^[118][125]. W końcowej klasyfikacji zajęli 5. miejsce. W finale Niemców pokonali Chińczycy Lu Lin i Wang Tao^[126].

Zawodnik / zawodnicy	Konkurencja	Eliminacje grupowe							1/8 finału	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał	M-F
		Przeciwnicy	Wynik	M	Z	P	Gemy	Punkty	Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik
Ilija Lupulesku	Gra pojedyncza	Li Gun-Sang	0:2 (12-21, 17-21) (P)	2.	2	1	4:3	133 : 116	NQ				17.
		Sule Olaleye	2:1 (13-21, 21-20, 21-13) (Z)
		Attaher Mohamed El-Mahjoub	2:0 (21-14, 21-12) (Z)
Zoran Kalinić		Jean-Philippe Gatien	0:2 (16-21, 15-21) (P)	2.	2	1	4:2	115 : 93	NQ				17.
		Atanda Musa	2:0 (21-14, 21-19) (Z)
		Hagen Bower	2:0 (21-9, 21-9) (Z)
Ilija Lupulesku, Slobodan Grujić	Gra podwójna	Mikael Appelgren, Jan-Ove Waldner	2:1 (10-21, 21-18, 21-20) (Z)	1.	3	0	6:1	137 : 120	—	Steffen Fetzner, Jörg Roßkopf 3:0 (21:18, 21:13, 21:17) (P)	NQ		5.
		Kinjiro Nakamura, Takehiro Watanabe	2:0 (21-17, 21-13) (Z)
		Kamlesh Mehta, Sujay Ghorpade	2:0 (21-17, 21-14) (Z)

Tenis ziemny

Po odłączeniu się Chorwacji od Jugosławii w czerwcu 1991 r. z występów dla SFRJ zrezygnowało dwóch czołowych graczy, Goran Ivanišević i Goran Prpić. Obaj zawodnicy na igrzyskach w Barcelonie zdobyli trzy brązowe medale dla Chorwacji^[127][128]. Jedynym niezależnym uczestnikiem igrzysk występujący w tenisie ziemnym był Serb, Srđan Muškatirović^[129]. W 1/32 finału, która odbyła się w dniach 28-29 lipca rywalizował z Brazylijczykiem Jaimem Oncinsem^[130]. Przegrał z nim po pięciu setach (6:7, 6:4, 1:6, 6:4, 1:6) i nie awansował tym samym do dalszej rundy^[131]. W końcowej klasyfikacji zajął 33. miejsce, ex aequo z innymi zawodnikami, którzy odpadli na tym samym etapie rywalizacji. Turniej olimpijski wygrał reprezentant Szwajcarii Marc Rosset^[132].

Zawodnik/icy	Konkurencja	1/32 finału	1/16 finału	1/8 finału	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał	M-F
		Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik	Przeciwnik
Srđan Muškatirović	Gra pojedyncza	Jaime Oncins 2:3 (6:7, 6:4, 1:6, 6:4, 1:6)	NQ					33.

Wioślarstwo

Na letnich igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w wioślarstwie wystąpili dwaj zawodnicy: Vladimir Banjanac i Lazo Pivač. Brali oni udział w konkurencji dwójek bez sternika^[133]. Rywalizację rozpoczęli od ćwierćfinału, który odbył się 27 lipca. W pierwszej grupie, w której rywalizowali o awans uzyskali czas 7:08,35 i zajęli 5. miejsce, które nie dawało im awansu do półfinału (awans zapewniało zwycięstwo)^[134]. Mieli jednak szanse walczyć jeszcze repasażach, które to odbyły się 29 sierpnia. W nich wystąpili również w pierwszej grupie, a z czasem 6:54,76 uplasowali się na 3. miejscu, lecz awans do półfinału dawały dwa pierwsze miejsca^[135]. Olimpijską rywalizację dwójek zakończyli na 14. miejscu, a złoto wywalczyli reprezentanci Wielkiej Brytanii Matthew Pinsent i Steve Redgrave^[136].

Zapasy

Podczas igrzysk w Barcelonie w zapasach rywalizowało dziewięciu sportowców. Ich najlepszym rezultatem było 6. miejsce Gorana Kasuma w konkurencji wagi średniej (do 82 kg) w stylu klasycznym^[137].

Pierwszy z nich Zoran Szorow 5 sierpnia rozpoczął rywalizację w konkurencji wagi koguciej (do 57 kg) w stylu wolnym. Rywalizację rozpoczął od I rundy fazy eliminacyjnej grupy A i porażki z reprezentantem Niemiec Jürgenem Scheibe 2:6^[138]. W rundzie II nie uczestniczył (nieparzysta ilość zawodników)^[139]. w III rundzie zmierzył się z reprezentującym Bułgarię Rumenem Pawłowem, z którym poniósł porażkę 4:45^[140]. Zakończył tym samym swoją olimpijską rywalizację (zawodnik ponoszący dwie porażki odpada z turnieju olimpijskiego). Ostatecznie zajął 7. miejsce w swojej grupie. W konkurencji tej zwyciężył reprezentant Kuby Alejandro Puerto^[141].

Drugi z niezależnych uczestników Senad Rizvanović 26 lipca rozpoczął rywalizację w konkurencji wagi muszej (do 52 kg) w stylu klasycznym od fazy eliminacyjnej w grupie B. W pierwszej kolejce zmierzył się z reprezentantem Turcji Remzi Öztürk, z którym wygrał 10:0^[142]. W następnej rundzie jego przeciwnikiem był reprezentujący Dominikanę Ulises Valentín nad którym odniósł zwycięstwo 58:3^[143]. Jego kolejnym przeciwnikiem był reprezentant USA Shawn Sheldon, z którym przegrał 1:3^[144]. W ostatniej IV rundzie eliminacji przegrał z reprezentantem Norwegii Jonem Rønningenem 0:11^[145]. 4. miejsce, które zajął w fazie eliminacyjnej dało mu awans do pojedynku o 7. miejsce. Zmierzył się w niej z Finem Ismo Kamesakim, z którym przegrał 1:2 i ostatecznie zajął 8. miejsce w turnieju olimpijskim^[146]. Pierwsze miejsce w tej konkurencji wywalczył grupowy rywal Rizvanovicia Norweg Jon Rønningen^[147].

Zoran Galović 28 lipca rozpoczął rywalizację w konkurencji wagi koguciej (do 57 kg) w stylu klasycznym. W pierwszej kolejce grupy B przegrał z reprezentantem Rumunii Marianem Sandu 4:5 (w dogrywce 5:55)^[148]. Kolejnym jego przeciwnikiem był reprezentujący Koreę Południową An Han-bong, z którym poniósł porażkę 0:6^[149]. Po dwóch porażkach odpadł z olimpijskiej rywalizacji i zajął 6. miejsce w swojej grupie. Złoty medal w tej konkurencji zdobył drugi rywal An Han-Bong^[150].

26 lipca Nandor Sabo rozpoczął rywalizację w konkurencji wagi lekkiej (do 68 kg) w stylu klasycznym. W pierwszej rundzie grupy B fazy eliminacyjnej Sabo przegrał z reprezentantem Francji Ghani Yalouzem 2:4^[151]. W drugiej kolejce rywalizował z Attilą Repką, z którym przegrał 1:10^[152]. Zakończył swoją olimpijską rywalizację po dwóch pojedynkach, zajął 5. miejsce w swojej grupie. Rywalizację w tej konkurencji wygrał wcześniejszy rywal Sabo Węgier Attila Repka^[153].

Czwarty z niezależnych uczestników rywalizujących w zapasach był Željko Trajković, który rozpoczął olimpijską rywalizację od eliminacji do konkurencji stylu klasycznego wagi półśredniej do 74 kg 27 lipca. jego pierwszym przeciwnikiem był reprezentant Polski Józef Tracz, z którym przegrał 0:2^[154]. W drugiej rundzie eliminacji miał wolny los^[155]. W trzeciej rundzie jego rywalem był Hiszpan José Alberto Recuero, którego pokonał 3:0^[156]. Trzecim (i jak później okazało ostatnim) przeciwnikiem był reprezentant Austrii Anton Marchl, który pokonał Trajkovicia 2:5^[157]. Željko zajął ósme miejsce w swojej grupie i tym samym nie awansował do rundy finałowej. W rywalizacji o złoty medal zwyciężył reprezentant wspólnoty niepodległych państw Mynacakan Iskandarian^[158].

Goran Kasum, kolejny niezależny uczestnik startujący w zapasach, a konkretnie w konkurencji stylu klasycznego waga średnia do 82 kg wystartował 28 lipca w eliminacjach. Jego pierwszym przeciwnikiem był reprezentant Węgier Péter Farkas, z którym przegrał 1:4^[159]. Kolejnym rywalem Gorana był Amerykanin Dan Henderson, którego pokonał 2:0^[160]. Reprezentant Grecji Leonidas Papas był trzecim przeciwnikiem Kasuma, z którym wygrał 3:0^[161]. Ostatnim przeciwnikiem był Thomas Zander reprezentujący Niemcy, z którym Goran zremisował po zero^[162]. Trzecie miejsce w grupie zapewniło kasumowi awans do walki o piąte miejsce, z której rywalizował z finem Timo Niemim. Fin zwyciężył 3:1^[163]. Złoty medal zdobył Péter Farkas^[164].

28 lipca do rywalizacji przystąpił Pajo Ivošević, który startował w konkurencji stylu klasycznego wagi półciężkiej do 90 kg. Jego pierwszym przeciwnikiem w grupie A, w której rywalizował był reprezentant Francji Henri Meiss. Przegrał z nim 0:1^[165]. drugim przeciwnikiem Pajo był Amerykanin Mike Foy, z którym również przegrał, tym razem 3:4^[166]. Zakończył tym swą olimpijską rywalizacje na dziesiątym miejscu w grupie. Złoty medal w tej konkurencji zdobył reprezentujący Niemcy Maik Bullmann^[167].

Miloš Govedarica 26 lipca rozpoczął rywalizację w konkurencji stylu klasycznego wagi ciężkiej do 100 kg. Zmagania w grupie B rozpoczął od pojedynku z reprezentantem Niemiec Andreasem Steinbachem, z którym przegrał 1:2^[168]. Drugi pojedynek wygrał 3:1 z Węgrem Norbertem Növényi^[169]. Jego kolejnym przeciwnikiem był reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw Siarhiej Dziemiaszkiewicz, który wygrał z nim 7:1^[170]. Govedarica zakończył rywalizację w grupie na piątym miejscu. W finałowym pojedynku o dziewiąte miejsce w turnieju olimpijskim pokonał reprezentanta Estonii Helgera Hallika 5:0^[171]. W konkurencji tej tryumfował reprezentant Kuby Héctor Milián^[172].

Ostatnim z niezależnych uczestników olimpijskich startującym w zapasach był Milan Radaković rywalizujący w konkurencji stylu klasycznego wagi superciężkiej do 130 kg. Jego pierwszym rywalem w grupie A był Meksykanin Guillermo Díaz, którego pokonał 42:3^[173]. Kolejnym rywalem Milana był reprezentant Finlandii Juha Ahokas, który pokonał go wynikiem 2:0^[174]. Trzecim przeciwnikiem był reprezentujący Rumunię Ioan Grigoraș, który pokonał Radakovicia 8:1^[175]. W konsekwencji swoich wyników zajął on piąte miejsce w grupie i tym samym pozostał mu pojedynek o dziewiąte miejsce w turnieju olimpijskim. Jego przeciwnikiem był reprezentant Polski Jerzy Choromański, który pokonał go 4:2 (w dogrywce 18:7)^[176]. Zwycięstwo w tej konkurencji odniósł reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw Aleksandr Karielin^[177].

Zawodnik	Konkurencja	Runda grupowa (eliminacje)						Finał	M-F
		Grupa	Runda	Przeciwnicy	Wynik	Pkt.	Miejsce	Przeciwnik
Zoran Szorow	- 57 kg, styl wolny	A	I	Jürgen Scheibe	6:2 (P)	1,0	7.	NQ	—
			II	—
			III	Rumen Pawłow	4:45 (P)
			IV	NQ
			V	NQ
Senad Rizvanović	- 52 kg, styl klasyczny	B	I	Remzi Öztürk	10:0 (Z)	8,0	4.	Ismo Kamesaki 2:1 (P)	8.
			II	Ulises Valentín	3:58 (Z)
			III	Shawn Sheldon	3:1 (P)
			IV	Jon Rønningen	11:0 (P)
Zoran Galović	- 57 kg, styl klasyczny	B	I	Marian Sandu	5:4 (dogr. 5:55) (P)	1,0	6.	NQ	—
			II	An Han-bong	6:0 (P)
			III	NQ
			IV	NQ
			V	NQ
			VI	NQ
Nandor Sabo	- 68 kg, styl klasyczny	B	I	Ghani Yalouz	4:2 (P)	2,0	5.	NQ	—
			II	Attila Repka	10:1 (P)
			III	NQ
			IV	NQ
			V	NQ
			VI	NQ
Željko Trajković	- 74 kg, styl klasyczny	A	I	Józef Tracz	2:0 (P)	4,0	8.	NQ	—
			II	—
			III	José Alberto Recuero	3:0 (Z)
			IV	Anton Marchl	5:2 (P)
			V	NQ
			VI	NQ
Goran Kasum	- 82 kg, styl klasyczny	B	I	Péter Farkas	4:1 (P)	7,0	3.	Timo Niemi 3:1 (P)	6.
			II	Dan Henderson	2:0 (Z)
			III	Leonidas Papas	3:0 (Z)
			IV	Thomas Zander	0:0 (R)
			V	NQ
Pajo Ivošević	- 90 kg, styl klasyczny	A	I	Henri Meiss	1:0 (P)	1,0	10.	NQ	—
			II	Mike Foy	4:3 (P)
			III	NQ
			IV	NQ
			V	NQ
Miloš Govedarica	- 100 kg, styl klasyczny	B	I	Andreas Steinbach	2:1 (P)	5,0	5.	Helger Hallik 5:0 (Z)	9.
			II	Norbert Növényi	3:1 (Z)
			III	Siarhiej Dziemiaszkiewicz	7:1 (P)
			IV	NQ
			V	NQ
Milan Radaković	- 130 kg, styl klasyczny	A	I	Guillermo Díaz	3:42 (Z)	5,0	5.	Jerzy Choromański 4:2 (dogr. 7:18) (P)	10.
			II	Juha Ahokas	2:0 (P)
			III	Ioan Grigoraș	8:1 (P)
			IV	NQ
			V	NQ

Przypisy