Niezmienność nieba

Niezmienność nieba – teza w tradycji astronomicznej, wywodząca się od czasów Arystotelesa, która głosiła, iż niebo jest doskonałe i niezmienne[1]. Taki pogląd panował przez dwa tysiąclecia, aż do momentu, kiedy to w roku 1572 duński astronom, Tycho Brahe, odkrył supernową. Pogląd ten wpisywał się w panującą interpretację Biblii, według której Wszechświat został stworzony i skończony w przeciągu sześciu dni, w sposób doskonały, przez Boga.

Przypisy

  1. ↑ Karl Giberson: All Coherence Gone: Christianity and the Ongoing Challange of Evolution - Mariano Artigas Memorial Lecture, Eunsa, Editiones Universidad de Navarra SA, Pamplona, 2013, s. 5–6, (eng).