Nifont (Niedźwiedź)

Nifont
Hieromnich
Kraj działania

Polska

Data i miejsce śmierci

1941
Wołyń

Przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej
Okres sprawowania

1922-1923

Wyznanie

prawosławie, następnie katolicyzm

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, następnie Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego w Polsce

Śluby zakonne

przed 1922

Prezbiterat

przed 1922

Nifont, nazwisko świeckie Niedźwiedź[1][2] (rzadziej Miedwied, Miedwiediew[3]) (zm. 1941[4], Miedwiedź[5]) – mnich prawosławny, przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej w latach 1922-1923, w dwudziestoleciu międzywojennym prowadził działalność duszpasterską w nieetatowych parafiach prawosławnych na Lubelszczyźnie.

Życiorys

W latach 1922-1923 był przełożonym monasteru św. Onufrego w Jabłecznej[1]. W klasztorze tym przebywało wówczas tylko kilku mnichów, którzy wrócili z bieżeństwa[6].

W kolejnych latach hieromnich Nifont prowadził pracę duszpasterską na terenie Lubelszczyzny. W latach 1926-1928 służył w Kostomłotach, gdzie wziął aktywny udział w sporze o cerkiew św. Nikity, przyznaną przez władze państwowe parafii neounickiej; bezskutecznie starał się odzyskać ją na rzecz PAKP[1][5]. Zorganizował w miejscowości prawosławną placówkę duszpasterską niezależną od neounickiej cerkwi, w rezultacie czego większość wiernych przestała do niej uczęszczać. Został ponadto wybrany do Zarządu Rady Cerkiewno-Gospodarczej w gromadzie Kostomłoty[1]. 9 lutego 1928 hieromnich Nifont został zmuszony do wyjazdu z Kostomłotów. W raporcie dla administracji wojewódzkiej osobę mnicha bezpodstawnie[1] przedstawiono w niekorzystnym świetle, jako osobę niemoralnie prowadzącą się i reprezentującą antypolskie poglądy[1]. Był oskarżany o podburzanie ludności przeciwko policji w celu siłowego opanowania cerkwi w Kostomłotach, jak również o podkopywanie powagi władz polskich[2]. W tym samym czasie był wikariuszem legalnej, etatowej parafii Narodzenia Matki Bożej w Babicach. W 1927 metropolita warszawski i całej Polski Dionizy skierował go dodatkowo do parafii w Kobylanach, gdzie także trwał spór o własność miejscowej cerkwi między prawosławnymi a neounitami. Władze państwowe uznały jednak jego pobyt w Kobylanach za nielegalny i mnich musiał szybko wrócić do Babic[2]. Jest także wymieniany wśród duchownych służących w Kopytowie[7] i w Buderażu[8]. Według Grzegorza Pelicy posiadał godność ihumena[9].

Hieromnich zerwał następnie ze swoją radykalnie antyunicką postawą i zgłosił się do rzymskokatolickiego biskupa lubelskiego, deklarując gotowość przejścia na katolicyzm w obrządku bizantyjsko-słowiańskim. Z powodu braku wolnych etatów w parafiach neounickich nie zaproponowano mu jednak żadnej placówki duszpasterskiej. Według ustaleń Florentyny Rzemieniuk duchowny mimo to przyjął unię i jako duchowny katolicki służył do końca życia w Żdżarach na Wołyniu[4]. Faktycznie w 1936 w wykazie mnichów monasteru w Jabłecznej mnicha Nifonta nie wymieniono[10].

W 1941 został zamordowany[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Historia: Kostomłoty - św. Serafina z Sarowa
  2. ↑ a b c Historia: Kobylany - Opieki Matki Bożej
  3. ↑ ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. III. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, ISBN 978-83-60311-03-5.
  4. ↑ a b c Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 478. ISBN 978-83-7548-003-0.
  5. ↑ a b W. Kliza, Historia neounickiej parafii w Kostomłotach
  6. ↑ Grzegorz Kuprianowicz, Monaster św. Onufrego w Jabłecznej, Krzysztof Leśniewski, wyd. Wyd. 3 uzup, Jabłeczna: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska, 1995, s. 33, ISBN 83-901221-2-X, OCLC 749625167.
  7. ↑ Historia: Kopytów - św. ap. Jana Teologa
  8. ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 253. ISBN 978-83-7431-127-4.
  9. ↑ Grzegorz Jacek Pelica, Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918-1939), Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 258, ISBN 978-83-925882-0-7, OCLC 177030699.
  10. ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 349-350. ISBN 978-83-7431-127-4.
Namiestnicy monasteru św. Onufrego w Jabłecznej