Nikołaj Biriukow
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 6 grudnia 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1920–1953 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | dowódca 186. Dywizji Strzeleckiej, dowódca 20. Gwardyjskiego Korpusu Strzelców |
Główne wojny i bitwy | wojna domowa w Rosji,
|
Odznaczenia | |
Nikołaj Iwanowicz Biriukow (ros. Никола́й Ива́нович Бирюко́в, ur. 23 listopada?/ 6 grudnia 1901 we wsi Kniżaja Bajgora w guberni tambowskiej, zm. 30 czerwca 1980 w Moskwie) – radziecki generał-lejtnant, Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Miał wykształcenie niepełne średnie, pracował w wydawnictwie w Leningradzie, w marcu 1920 wstąpił do Armii Czerwonej. Podczas wojny domowej w Rosji żołnierz 32. zapasowego i 20. pułku piechoty w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, w grudniu 1920 skierowany na kurs wojskowy w Orle (do 1922), brał udział w stłumieniu powstania Antonowa w 1921. Po ukończeniu kursu był m.in. dowódcą plutonu, adiutantem batalionu, pomocnikiem dowódcy kompanii, dowódcą kompanii i dowódcą 56. pułku strzelców w składzie 19 Dywizji Strzelców Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Od października 1925 do października 1926 i od sierpnia 1927 do listopada 1930 dowódca kompanii i batalionu w 165. pułku strzelców w składzie 55. Dywizji Strzelców w Kursku, w 1927 ukończył kursy kadry dowódczej przy Moskiewskiej Szkole Piechoty, a 1931 kursy „Wystrieł” im. Kominternu.
Od 1925 w partii komunistycznej, od czerwca 1931 pomocnik szefa sektora, później wydziału Głównego Zarządu ds. Kadry Dowódczej Armii Czerwonej, od lutego 1935 dowódca 219. pułku strzelców w 73 Dywizji Strzeleckiej Syberyjskiego Okręgu Wojskowego w Sławgorodzie. Uczestnik wojny domowej w Hiszpanii, w lutym 1939 jako pułkownik został dowódcą 186 Dywizji Strzeleckiej Uralskiego Okręgu Wojskowego w Ufie, 4 listopada 1939 otrzymał stopień kombryga, a 4 czerwca 1940 generała majora; po ataku Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 dowodzona przez niego dywizja została skierowana na front i włączona do 22 Armii Frontu Zachodniego. Na czele dywizji brał udział w walkach z Guderianem na Białorusi i w bitwie pod Smoleńskiem, 12 września 1941 został ranny i przez 2 miesiące przebywał w szpitalu.
Od grudnia 1941 ponownie służył w Uralskim Okręgu Wojskowym, gdzie sformowano 214 Dywizję Strzelecką w Ufie, w lipcu 1942 wrócił na front, brał udział w walkach nad Donem i w bitwie pod Stalingradem w składzie 64 Armii, 4 Armii Pancernej i 65 Armii Frontu Stalingradzkiego i Frontu Dońskiego. Od 23 czerwca 1943 do końca wojny dowódca 20 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego w składzie 4 Gwardyjskiej Armii na Froncie Stepowym, Woroneskim i 2 Ukraińskim, uczestnik operacji biełgorodzko-charkowskiej, połtawsko-krzemieńczuckiej, niżniednieprowskiej, kirowogradzkiej, korsuń-szewczenkowskiej, humańsko-batoszańskiej, jassko-kiszyniowskiej i debreczyńskiej. Brał udział w forsowaniu Dunaju i rozbiciu wojsk niemieckich i węgierskich nad jeziorem Balaton. Szczególnie wyróżnił się podczas oblężenia Budapesztu. 19 kwietnia 1945 mianowany generałem porucznikiem, do marca 1946 dowodził korpusem, który wszedł w skład Centralnej Grupy Wojsk. W 1947 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wojskowej Akademii im. Woroszyłowa, następnie służył w Głównym Zarządzie Kadr Sił Zbrojnych ZSRR, początkowo jako szef inspekcji tego zarządu, a od października 1947 do maja 1953 szef Zarządu Kadr Ogólnowojskowych Głównego Zarządu Kadr Sił Zbrojnych ZSRR, następnie zakończył służbę w Armii Radzieckiej. Honorowy obywatel Ochtyrki.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (28 kwietnia 1945)
- Order Lenina (dwukrotnie - 21 lutego 1945 i 28 kwietnia 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie - 2 marca 1938, 14 lutego 1943, 3 listopada 1944 i 19 listopada 1951)
- Order Suworowa II klasy (dwukrotnie - 13 września 1944 i 29 czerwca 1945)
- Order Kutuzowa II klasy (10 stycznia 1944)
- Order „Znak Honoru” (22 lutego 1938)
- Legia Zasługi (Stany Zjednoczone)
I medale.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour. The Soviet Union (USSR).
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Союз Советских Социалистических Республик/Советский Союз/СССР
Вооруженные силы
Рабоче-Крестьянская Красная Армия (РККА)
Знаки различия образца 1943г., погоны повседневные.
Рода войск:
- Пехота
- Кавалерия
- Автобронетанковые войска
- Воинское звание: Генерал-лейтенант.
Первичный источник:
- Указ Президиума Верховного Совета СССР «О введении погон для личного состава Красной армии» от 6 января 1943г., объявленный Приказом Народного Комиссара обороны СССР № 24 от 10 января 1943 г.
- Приказ Народного Комиссара обороны СССР № 25 от 15 января 1943 г .«О введении новых знаков различия и об изменениях в форме одежды Красной Армии»
Вторичный источник:
Харитонов О.В. Иллюстрированное описание обмундирования и знаков различия Советской Армии (1918–1958), АИМ, Л., 1960.Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
Soviet Military Veteran Ribbon.
Order of Suvorov ribbon, second class
Ribbon from the Legion of Merit awarded by the United States Department of Defense.