Nikołaj Bogolubow

Nikołaj Nikołajewicz Bogolubow, ros. Николай Николаевич Боголюбов (ur. 8 sierpnia^?/ 21 sierpnia 1909 w Niżnym Nowogrodzie^[1], zm. 13 lutego 1992 w Moskwie) – radziecki matematyk i fizyk teoretyczny.

Życiorys

W latach 40. i 50. XX wieku zajmował się teorią nadciekłości i nadprzewodnictwa. Później obszar jego zainteresowań stanowiła kwantowa teoria pola.

Od roku 1956 do 1965 kierował Laboratorium Fizyki Teoretycznej w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej, a w latach 1965 – 1989 był dyrektorem instytutu.

Tytułami doktora honoris causa uhonorowały go m.in. Uniwersytet Wrocławski (26 kwietnia 1972) i Uniwersytet Warszawski (20 listopada 1977)^[2]. W 1962 r. został członkiem zagranicznym PAN^[3].

Został odznaczony m.in.:

dwukrotnie Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (13 marca 1969 i 20 sierpnia 1979),
sześciokrotnie Orderem Lenina (1953, 20 sierpnia 1959, 1967, 13 marca 1969, 1975 i 20 sierpnia 1979),
Orderem Rewolucji Październikowej (20 sierpnia 1984),
dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (23 stycznia 1948 i 1954),
dwukrotnie Orderem „Znak Honoru” (1 października 1944 i 4 listopada 1944),
bułgarskim Orderem Cyryla i Metodego I klasy (1969),
północnokoreańskim Orderem Flagi Narodowej,
dwukrotnie Nagrodą Stalinowską (1947 i 1953),
Nagrodą Leninowską (1958),
Nagrodą Państwową ZSRR (1984).

↑ Bogolubow Nikołaj N., [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-12-20] .
↑ Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
↑ Bogolubov, Nikolaj N., [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-12] .

John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Nikołaj Bogolubow w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-27].