Nikołaj Dawydienko
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 czerwca 1981 |
| Wzrost | 177 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1999 |
| Zakończenie kariery | 16 października 2014 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 21 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (6 listopada 2006) |
| Australian Open | QF (2005–2007, 2010) |
| Roland Garros | SF (2005, 2007) |
| Wimbledon | 4R (2007) |
| US Open | SF (2006, 2007) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 31 (13 czerwca 2005) |
| Australian Open | 2R (2005) |
| Roland Garros | 3R (2005) |
| Wimbledon | QF (2004) |
| US Open | 2R (2004, 2005, 2013) |
Nikołaj Władimirowicz Dawydienko, ros. Николай Владимирович Давыденко (ur. 2 czerwca 1981 w Siewierodoniecku) – rosyjski tenisista, reprezentant Rosji w Pucharze Davisa, olimpijczyk, zwycięzca ATP World Tour Finals 2009.
Młodość
Jego rodzice pracowali w rosyjskim koncernie Gazprom. Do 15. roku życia mieszkał na Ukrainie, następnie przeniósł się do Niemiec, gdzie mieszkał wspólnie ze starszym bratem Eduardem i jego rodziną. W 1999 roku został obywatelem rosyjskim.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista Dawydienko zaczął występować od 1999 roku. Dnia 16 października 2014 roku poinformował o zakończeniu zawodowej kariery[1][2].
W 2001 roku po raz pierwszy uczestniczył w zawodach wielkoszlemowych, dochodząc do 2 rundy na Australian Open.
W 2003 roku Rosjanin zaczął odnosić sukcesy na szczeblu rozgrywek o randze ATP World Tour, wygrywając 2 turnieje, w styczniu w Adelaide i w kwietniu w Estoril. W maju awansował do finału w Sankt Pölten. Sezon ukończył po raz pierwszy w czołowej pięćdziesiątce rankingu, na 44. pozycji.
W 2004 roku Dawydienko ponownie triumfował w 2 imprezach ATP World Tour, tym razem w Monachium oraz w Moskwie. W stolicy Rosji był również najlepszy w grze podwójnej, w parze z Igorem Andriejewem. Tego samego roku uczestniczył na igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie w singlu odpadł w 1 rundzie, a w deblu w 2 rundzie. Partnerem w turnieju gry podwójnej Dawydienki był Andriejew.
2005 rok był pierwszym sezonem w karierze Rosjanina gdy doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego. W Australian Open pokonał m.in. po drodze Tima Henmana i Guillermo Cañasa, a przegrał w spotkaniu o awans do półfinału z Andym Roddickiem. Podczas French Open dotarł do półfinału, eliminując m.in. Tommy'ego Haasa, Guillermo Corię i Tommy'ego Robredo by w meczu o finał przegrać z Mariano Puertą. Tegoż roku Dawydienko doszedł do 1 finału, w Sankt Pölten, który ostatecznie wygrał. W Moskwie podczas rywalizacji deblowej zakończył swój udział, w parze z Igorem Andriejewem, na finale. Na koniec roku Dawydienko zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup i awansował do półfinału. W grupie wygrał wszystkie pojedynki, z Andre Agassim, Gastónem Gaudio i Mariano Puertą. Mecz o udział w finale Rosjanin przegrał z Davidem Nalbandianem. W tym samym roku osiągnął z reprezentacją półfinał w Pucharze Davisa, chociaż debiutował w reprezentacji w 2003 roku. Miał znaczący wkład w wyeliminowaniu w ćwierćfinale Francji, przeciwko której zdobył 2 punkty w singlu, po triumfach nad Paulem-Henrim Mathieu i Richardem Gasquetem. W rundzie półfinałowej przeciw Chorwacji pokonał Mario Ančicia, ale poniósł porażkę z Ivanem Ljubičiciem. Sezon zakończył na 5. miejscu w rankingu gry pojedynczej.
W 2006 roku osiągnął wielkoszlemowe ćwierćfinały w Australian Open i French Open oraz półfinał podczas US Open. W Melbourne i Nowym Jorku wyeliminował Dawydienkę Roger Federer, a w Paryżu David Nalbandian. Odniósł w całym sezonie 5 turniejowych zwycięstw, w tym na początku listopada wygraną w Paryżu, w ramach zawodów kategorii ATP Masters Series. Po imprezie w Paryżu, dnia 6 listopada osiągnął najwyższe miejsce w klasyfikacji singlowej, 3. miejsce. Dodatkowo Rosjanin uczestniczył w 2 przegranych finałach. Zakwalifikował się na koniec roku na zawody Tennis Masters Cup, jednak odpadł po meczach grupowych. Na początku grudnia wygrał z reprezentacją Puchar Davisa, po finale z Argentyną zakończonym wynikiem 3:2. Dawydienko pokonał Juana Ignacio Chelę, a przegrał z Davidem Nalbandianem.
W sezonie 2007 tenisista rosyjski wygrał zawody w Moskwie. Ponadto był w półfinałach French Open i US Open, które przegrywał z Rogerem Federerem, ćwierćfinale Australian Open, gdzie odpadł pokonany przez Tommy'ego Haasa, a także w 4 rundzie Wimbledonu wyeliminowany przez Markosa Pagdatisa. Wygrał 17 meczów w zawodach wielkoszlemowych, najwięcej w 1 sezonie. Po raz 3 z rzędu Dawydienko zakwalifikował się do Tennis Masters Cup, jednak swój udział zakończył po rywalizacji grupowej. Na koniec roku zagrał w finale Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym, w grze podwójnej z Igorem Andriejewem przegrywając z Bobem i Mikiem Bryanami, co przesądziło o porażce Rosjan.
W 2008 roku Dawydienko został mistrzem 3 turniejów w singlu, w tym zawodów ATP Masters Series w Miami, gdzie wyeliminował m.in. Andy'ego Roddicka w półfinale i Rafaela Nadala w finale. Rosjanin uczestniczył również w 2 finałach, w tym w finale Tennis Masters Cup. W grze podwójnej był w 1 finale, wspólnie z Jurijem Szczukinem w Warszawie. W ramach Pucharu Davisa dotarł z reprezentacją do półfinału, w którym Rosjanie ulegli Argentynie. W sierpniu Dawydienko zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. W singlu doszedł do 2 rundy, a w deblu do ćwierćfinału w parze z Igorem Andriejewem.
Dawydienko w sezonie 2009, od końca lipca doszedł do 5 finałów, które wygrał. Były to m.in. zwycięstwa w Szanghaju o randze ATP World Tour Masters 1000, gdzie w finale był lepszy od Rafaela Nadala, i w ATP World Tour Finals. W londyńskich zawodach ATP World Tour Finals pokonał w meczach grupowych Rafaela Nadala i Robina Söderlinga, a poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem. W półfinale Dawydienko wyeliminował Rogera Federera, a w finale Juana Martína del Potro. W sezonie tym Rosjanin był również w ćwierćfinale French Open, w którym odpadł po przegranej z Robinem Söderlingiem.
W styczniu 2010 roku Rosjanin wygrał turniej w Ad-Dausze, po meczach m.in. z Rogerem Federerem w półfinale i Rafaelem Nadalem w finale, a także awansował do ćwierćfinału Australian Open, gdzie tym razem lepszy był Federer. W lutym Dawydienko doznał kontuzji nadgarstka, która wykluczyła go z gry do połowy sezonu. Jednak po powrocie nie osiągał większych sukcesów, a sezon zakończył poza czołową dwudziestką w rankingu, na 22. pozycji.
W 2011 roku Dawydienko dotarł do finału w Ad-Dausze po wygranej m.in. nad Nadalem. Spotkanie o tytuł przegrał z Federerem. W maju zwyciężył w zawodach w Monachium, po finale z Florianem Mayerem. W 2012 roku uczestniczył po raz 3 na igrzyskach olimpijskich, w Londynie. Z konkurencji gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, podobnie jak i w deblu. W sezonie 2013 był w finale w Ad-Dausze. Pokonał tamże m.in. w półfinale Davida Ferrera, jednak mecz finałowy zakończył się porażką Dawydienki z Richardem Gasquetem.
W 2014 roku, w lutym, Rosjanin został mistrzem gry podwójnej w Montpellier razem z Denisem Istominem.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (21–7)
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 2003 | Adelaide | Twarda |  Kristof Vliegen | 6:2, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 2. | 13 kwietnia 2003 | Estoril | Ceglana |  Agustín Calleri | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 1. | 25 maja 2003 | Sankt Pölten | Ceglana |  Andy Roddick | 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 3. | 2 maja 2004 | Monachium (1) | Ceglana |  Martin Verkerk | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 4. | 17 października 2004 | Moskwa (1) | Dywanowa (hala) |  Greg Rusedski | 3:6, 6:3, 7;5 |
| Zwycięzca | 5. | 21 maja 2005 | Sankt Pölten (1) | Ceglana |  Jürgen Melzer | 6:3, 2:6, 6:4 |
| Finalista | 2. | 7 maja 2006 | Estoril | Ceglana | David Nalbandian | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 27 maja 2006 | Pörtschach (2) | Ceglana |  Andrei Pavel | 6:0, 6:3 |
| Finalista | 3. | 16 lipca 2006 | Båstad | Ceglana |  Tommy Robredo | 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 7. | 6 sierpnia 2006 | Sopot (1) | Ceglana |  Florian Mayer | 7:6(6), 5:7, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 28 sierpnia 2006 | New Haven | Twarda | Agustín Calleri | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 15 października 2006 | Moskwa (2) | Dywanowa (hala) |  Marat Safin | 6:4, 5:7, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 5 listopada 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) |  Dominik Hrbatý | 6:1, 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 11. | 14 października 2007 | Moskwa (3) | Twarda (hala) |  Paul-Henri Mathieu | 7:5, 7:6(9) |
| Zwycięzca | 12. | 6 kwietnia 2008 | Miami | Twarda | Rafael Nadal | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 4. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana |  Roger Federer | 6:7(5), 2:1 krecz |
| Zwycięzca | 13. | 25 maja 2008 | Pörtschach (3) | Ceglana | Juan Mónaco | 6:2, 2:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 14. | 15 czerwca 2008 | Warszawa (2) | Ceglana | Tommy Robredo | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 5. | 17 listopada 2008 | Tennis Masters Cup, Szanghaj | Twarda (hala) |  Novak Đoković | 1:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 15. | 26 lipca 2009 | Hamburg | Ceglana | Paul-Henri Mathieu | 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 16. | 2 sierpnia 2009 | Umag | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 17. | 4 października 2009 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Fernando Verdasco | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 18. | 18 października 2009 | Szanghaj | Twarda | Rafael Nadal | 7:6(3), 6:3 |
| Zwycięzca | 19. | 29 listopada 2009 | ATP World Tour Finals, Londyn | Twarda (hala) | Juan Martín del Potro | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 20. | 9 stycznia 2010 | Ad-Dauha | Twarda | Rafael Nadal | 0:6, 7:6(8), 6:4 |
| Finalista | 6. | 9 stycznia 2011 | Ad-Dauha | Twarda | Roger Federer | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 21. | 1 maja 2011 | Monachium (2) | Ceglana | Florian Mayer | 6:3, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 7. | 5 stycznia 2013 | Ad-Dauha | Twarda | Richard Gasquet | 6:3, 6:7(4), 3:6 |
Gra podwójna (2–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 17 października 2004 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Igor Andriejew |  Mahesh Bhupathi Jonas Björkman | 3:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 1. | 16 października 2005 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Igor Andriejew |  Maks Mirny Michaił Jużny | 1:5, 1:5 |
| Finalista | 2. | 15 czerwca 2008 | Warszawa | Ceglana |  Jurij Szczukin |  Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 0:6, 6:3, 4–10 |
| Zwycięzca | 2. | 9 lutego 2014 | Montpellier | Twarda (hala) |  Denis Istomin | Marc Gicquel Nicolas Mahut | 6:4, 1:6, 10–7 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | 2R | 1R | 1R | 2R | QF | QF | QF | 4R | – | QF | 1R | 1R | 2R | 2R | 0 / 13 | 23–13 |
| French Open | 2R | 2R | 2R | 1R | SF | QF | SF | 3R | QF | – | 2R | 1R | 3R | 1R | 0 / 13 | 26–13 |
| Wimbledon | – | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 4R | 1R | 3R | 2R | 1R | 1R | – | – | 0 / 11 | 7–11 |
| US Open | 1R | 2R | 2R | 3R | 2R | SF | SF | 4R | 4R | 2R | 3R | 2R | 2R | – | 0 / 13 | 26–13 |
| Wygrane turnieje | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 2 | 0 / 50 | N/A |
| Bilans spotkań | 2–3 | 2–4 | 2–4 | 3–4 | 11–4 | 13–4 | 17–4 | 8–4 | 9–3 | 6–3 | 3–4 | 1–4 | 4–3 | 1–2 | N/A | 82–50 |
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | – | – | SF | RR | RR | F | W | – | – | – | – | – | 1 / 5 | 12–8 |
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | – | 1R | 2R | 3R | 4R | 3R | – | 3R | 2R | 3R | 2R | 2R | 0 / 10 | 10–8 |
| Miami | – | 2R | 1R | 2R | 2R | 4R | 3R | W | – | – | 1R | 2R | 2R | 1R | 1 / 11 | 13–10 |
| Monte Carlo | – | – | 1R | QF | 3R | 1R | 2R | SF | QF | – | 1R | – | 2R | – | 0 / 9 | 11–9 |
| Madryt | – | – | 1R | – | 3R | 2R | – | 2R | 3R | – | 1R | 2R | 1R | – | 0 / 8 | 4–7 |
| Rzym | – | 1R | 2R | 3R | 1R | 3R | SF | 3R | 2R | – | 1R | 1R | 1R | – | 0 / 11 | 9–11 |
| Montreal/Toronto | – | – | 2R | – | 3R | 1R | QF | 3R | QF | 3R | 2R | – | QF | – | 0 / 9 | 13–9 |
| Cincinnati | – | – | 1R | – | QF | 1R | SF | 2R | 3R | QF | 2R | 3R | 2R | – | 0 / 10 | 13–10 |
| Szanghaj | Nie ATP World Tour Masters 1000 | W | 2R | – | – | – | – | 1 / 2 | 5–1 | |||||||
| Paryż | – | – | 1R | 2R | QF | W | 3R | SF | 3R | QF | 1R | – | – | – | 1 / 9 | 15–8 |
| Hamburg | – | – | 2R | 1R | SF | QF | 3R | 3R | Nie ATP World Tour Masters 1000 | 0 / 6 | 10–6 | |||||
| Wygrane turnieje | – | 0 / 2 | 0 / 8 | 0 / 6 | 0 / 9 | 1 / 9 | 0 / 8 | 1 / 9 | 1 / 7 | 0 / 5 | 0 / 8 | 0 / 5 | 0 / 7 | 0 / 2 | 3 / 85 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 1–2 | 3–8 | 7–6 | 14–9 | 13–8 | 13–8 | 16–8 | 13–5 | 6–4 | 3–8 | 6–4 | 7–7 | 1–2 | N/A | 103–79 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 79 | 81 | 44 | 28 | 5 | 3 | 4 | 5 | 6 | 22 | 41 | 44 | 53 | 250 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
- ↑ Davydenko Announces Retirement From Professional Tennis (ang.). atpworldtour.com, 16 października 2014. [dostęp 2014-10-17].
- ↑ James Buddell: Nikolay Davydenko: The Resilient Russian (ang.). atpworldtour.com, 16 października 2014. [dostęp 2014-10-17].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 września 2013)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Carine06, Licencja: CC BY-SA 2.0
Hitting a backhand in pratice.