Nikołaj Duchonin

Nikołaj Duchonin

Николай Духонин

Minister wojny Aleksandr Guczkow ze sztabem Frontu Południowo-Zachodniego. Duchonin stoi pierwszy z prawej.
generał lejtnant
Data i miejsce urodzenia	1?/ 13 grudnia 1876 gubernia smoleńska
Data i miejsce śmierci	20 lis.?/ 3 grudnia 1917 Mohylew
Przebieg służby
Lata służby	1896–1917
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	3 Armia
Stanowiska	p.o. naczelnego dowódcy (1917)
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Nikołaj Nikołajewicz Duchonin (ur. 1 grudnia^?/ 13 grudnia 1876 w guberni smoleńskiej, zm. 20 listopada^?/ 3 grudnia 1917 w Mohylewie) – rosyjski generał-lejtnant, p.o. naczelnego dowódcy armii rosyjskiej w listopadzie i grudniu 1917 roku.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Ukończył korpus kadetów w Moskwie (według innego źródła - w Kijowie), a następnie 3. Aleksandrowską Szkołę Wojskową (1896) i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego (1902)^[1].

W I wojnie światowej dowodził 165. Łuckim pułkiem piechoty (od wybuchu wojny do grudnia 1915), następnie był pomocnikiem generała-kwatermistrza Frontu Południowo-Zachodniego (do czerwca 1916), generałem-kwatermistrzem sztabu 3. Armii Frontu Południowo-Zachodniego (do czerwca 1917), szefem sztabu Frontu Południowo-Zachodniego (do sierpnia 1917), szefem sztabu Frontu Zachodniego (do października 1917), szef sztabu naczelnego dowódcy armii rosyjskiej (do listopada 1917). Uczestniczył w opracowywaniu planów ofensywy Brusiłowa^[1].

Po ucieczce Aleksandra Kiereńskiego pełnił obowiązki naczelnego dowódcy. Po odmowie podjęcia z Austro-Węgrami rozmów w sprawie traktatu pokojowego został usunięty ze stanowiska przez Radę Komisarzy Ludowych. 19 listopada 1917 zwolnił z więzienia w Bychowie dowódców puczu Korniłowa. Z tego powodu dzień później, po przybyciu do Stawki Naczelnego Dowódcy Nikołaja Krylenki, który 9 listopada został mianowany Najwyższym Naczelnym Dowódcą Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, został aresztowany i miał zostać przewieziony do Piotrogrodu. Na dworcu w Mohylewie został jednak zamordowany przez rozwścieczony tłum^[1].

Odznaczenia

• Order Świętego Jerzego III klasy (1917)
• Order Świętego Jerzego IV klasy (1916)
• Order Świętego Włodzimierza III klasy (1915)
• Order Świętego Włodzimierza IV klasy (1914)
• Order Świętej Anny II klasy (1912)
• Order Świętego Stanisława II klasy (1909)
• Order Świętej Anny III klasy (1906)
• Order Świętego Stanisława III klasy (1906)
• Złota Broń Za Waleczność (1915)

Linki zewnętrzne

• Biografia (rus.)

Przypisy