Nikołaj Gierasimow

Nikołaj Gierasimow

Николай Герасимов

pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1911 Symbirsk
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1960 Żdanow
Przebieg służby
Lata służby	1935–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona, Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca 512 pułku lotnictwa myśliwskiego, dowódca 256 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego
Główne wojny i bitwy	hiszpańska wojna domowa, bitwa nad Chałchin-Goł, II wojna światowa: agresja ZSRR na Polskę wojna zimowa front wschodni wojna radziecko-japońska
Odznaczenia

Nikołaj Siemionowicz Gierasimow (ros. Николай Семёнович Герасимов, ur. 23 listopada^?/ 6 grudnia 1911 w Symbirsku, zm. 29 czerwca 1960 w Żdanowie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1939).

Życiorys

W latach 1913-1921 mieszkał we wsi Iszejewka (obecnie w rejonie uljanowskim), później wrócił do Symbirska, gdzie do 1923 skończył 5 klas szkoły, 1923-1924 mieszkał we wsi Baratajewka (obecnie część Uljanowska). Pracował jako tkacz w fabryce tekstylnej im. Kalinina, w 1931 skończył kursy szoferów i pracował jako szofer, w 1933 skończył szkołę lotniczą w Uljanowsku, a w 1934 kursy instruktorów przy centralnym aeroklubie w Moskwie, po czym pracował jako lotnik-instruktor w aeroklubie w mieście Gorki (obecnie Niżny Nowogród). Od września 1935 służył w armii, w 1936 ukończył wojskową szkołę techników lotniczych w Permie, a w 1937 wojskową lotniczą szkołę pilotów w Borisoglebsku, po czym został pilotem w eskadrze myśliwców i następnie dowódcą klucza w pułku lotnictwa myśliwskiego w Kijowskim Okręgu Wojskowym. Od czerwca do października 1938 jako lotnik i dowódca klucza uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii, wykonując 80 lotów bojowych samolotem I-16, w 38 walkach powietrznych strącił osobiście 3 samoloty wroga; w jednej z walk powietrznych został ranny w rękę. Po powrocie z Hiszpanii nadal służył w lotnictwie jako dowódca klucza oraz lotnik-inspektor ds. techniki pilotażu 69 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego w Kijowskim Okręgu Wojskowym, od czerwca do września 1939 jako lotnik-inspektor ds. techniki pilotażu brał udział w bitwie nad Chałchin-Goł, wykonując wiele lotów bojowych i strącając w składzie grupy 6 samolotów wroga. 27 czerwca 1939 jego samolot został zestrzelony podczas startu z lotniska, jednak udało mu się wylądować. We wrześniu 1939 uczestniczył w zajmowaniu przez ZSRR tzw. Zachodniej Ukrainy, czyli agresji ZSRR na Polskę jako zastępca dowódcy 5 Armii ds. Sił Powietrznych. Od listopada 1939 do marca 1940 brał udział w wojnie z Finlandią jako zastępca dowódcy Sił Powietrznych 7 Armii, po czym został pomocnikiem dowódcy 43 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego w Odeskim Okręgu Wojskowym. Za awarię samolotu został zdegradowany w funkcji i w październiku 1940 wyznaczony pomocnikiem dowódcy 46 pułku lotnictwa myśliwskiego w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym, od marca do czerwca 1941 był słuchaczem Akademii Wojskowo-Powietrznej w Monino, potem zastępcą dowódcy 271 pułku lotnictwa myśliwskiego.

Od października 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako dowódca 512 pułku lotnictwa myśliwskiego, walcząc na Froncie Południowo-Zachodnim (październik 1941-lipiec 1942), Stalingradzkim (lipiec-wrzesień 1942) i Dońskim (wrzesień-październik 1942) i biorąc udział w operacji barwienkowo-łozowskiej, bitwie charkowskiej i bitwie pod Stalingradem. Od października 1942 do kwietnia 1943 był lotnikiem-inspektorem lotnictwa myśliwskiego Inspekcji Sił Powietrznych Armii Czerwonej, a od kwietnia 1943 do października 1944 dowódcą 256 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, walczył na Froncie Woroneskim (lipiec-październik 1943) i 1 Ukraińskim (październik 1943-grudzień 1944), brał udział w bitwie pod Kurskiem, bitwie o Dniepr, operacji żytomiersko-berdyczowskiej, korsuń-szewczenkowskiej, rówieńsko-łuckiej, proskurowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej i wschodniokarpackiej. W powietrznych walkach strącił 2 samoloty wroga. W 1943 otrzymał stopień pułkownika. W grudniu 1944 został zastępcą dowódcy 245 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, na tym stanowisku w 1945 brał udział w wojnie z Japonią, wykonując 3 loty bojowe. Następnie pełnił dotychczasową funkcję w mieście Port Artur (obecnie Lüshunkou) w Chinach, 1947-1948 był starszym lotnikiem-inspektorem ds. techniki pilotażu Zarządu 17 Armii Powietrznej w Kijowskim Okręgu Wojskowym, a 1948-1954 pomocnikiem dowódcy 279 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Karpackim Okręgu Wojskowym, w lutym 1954 zakończył służbę wojskową. Jego imieniem nazwano ulice w Uljanowsku, Iszejewce i Baratajewce.

Odznaczenia

• Bohater Związku Radzieckiego (22 lutego 1939)
• Order Lenina (dwukrotnie, 22 lutego 1939 i 23 października 1942)
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 29 sierpnia 1939 i 21 marca 1940)
• Order Kutuzowa II klasy (8 kwietnia 1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (5 listopada 1942)
• Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie, 28 sierpnia 1945 i 15 listopada 1950)
• Order Czerwonego Sztandaru (Mongolska Republika Ludowa, 1939)

I medale.

Bibliografia

• Герасимов Николай Семёнович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-01-09]

[[Kategoria::Rosyjscy Bohaterowie Związku Radzieckiego]]