Nikołaj Gołowanow

Nikołaj Gołowanow

Никола́й Семёнович Голова́нов

Imię i nazwisko	Nikołaj Siemionowicz Gołowanow
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1891 Moskwa
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1953 Moskwa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, pianista, kompozytor, pedagog
Odznaczenia

Nikołaj Siemionowicz Gołowanow (ros. Никола́й Семёнович Голова́нов, ur. 9 stycznia^?/ 21 stycznia 1891 w Moskwie, zm. 28 sierpnia 1953 tamże)^[1] – rosyjski i radziecki dyrygent, pianista, kompozytor, pedagog.

Życiorys

W 1909 ukończył Szkołę Synodalną w Moskwie i został dyrygentem chóru synodalnego (1911–1915), z którym występował m.in. w Berlinie, Wiedniu i Warszawie (1913). W 1914 ukończył kompozycję u Michaiła Ippolitowa-Iwanowa i Siergieja Wasilenki w Konserwatorium Moskiewskim^[1].

W 1915 zadebiutował jako dyrygent symfoniczny z orkiestrą moskiewskiego Teatru Bolszoj, z którym po 1919 współpracował przez długie lata jako pierwszy dyrygent i kierownik artystyczny^[1]. Propagował głównie współczesną muzykę radziecką, m.in. Szostakowicza, Prokofjewa, Chaczaturiana. Występował również jako pianista-akompaniator wspólnie z żoną, śpiewaczką Antoniną Nieżdanową^[1].

Od 1907 zajmował się działalnością pedagogiczną. W latach 1925–1929 i 1943–1944 prowadził klasę orkiestracji w moskiewskim Konserwatorium^[1]. Komponował opery, symfonie, utwory fortepianowe i wokalne; opracował liczne pieśni ludowe^[1].

Ludowy Artysta ZSRR (1948), czterokrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1946, 1949, 1950, 1951)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Grzegorz Michalski: Gołowanow Nikołaj. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 3: EFG część biograficzna. Kraków: PWM, 1987. ISBN 83-224-0344-5. (pol.)

• Иосиф Виссарионович Сталин: энциклопедия. В. В. Cуходеев (red.). Москва: Алгоритм, 2008. ISBN 978-5-699-18943-4. (ros.)