Nikołaj Osipow

Nikołaj Jewgrafowicz Osipow

Nikołaj Jewgrafowicz Osipow (ros. Николай Евграфович Осипов, cz. Nikolaj Jevgrafovič Osipov; ur. 12 października 1877 w Moskwie, zm. 19 lutego 1934 w Pradze) – rosyjski i czeski lekarz psychiatra, psychoanalityk, pionier psychoanalizy w Rosji i w Czechosłowacji.

Życiorys

Studiował medycynę na Uniwersytecie w Moskwie, Zurychu, Bonn, Bernie, Bazylei i Fryburgu. W 1903 roku w Bazylei otrzymał tytuł doktora medycyny. Po powrocie do Rosji był pomocnikiem prosektora w Zakładzie Histologii i Embriologii Uniwersytetu w Moskwie. Przez pewien czas pracował w Szpitalu Przemienienia Pańskiego, od 1907 roku w klinice psychiatrycznej Władimira Serbskiego. Pracował tam do 1911, kiedy większość kadry odeszła w proteście przeciwko reformom Lwa Kosso. Przed rewolucją październikową prowadził prywatną praktykę i był asystentem na uniwersytecie. W 1918 roku udał się na Ukrainę, kolejne dwa lata spędził w Odessie, Noworosyjsku, Konstantynopolu, Eupatorii i Sewastopolu. W 1921 przez Belgrad i Budapeszt dotarł do Pragi, gdzie się osiedlił. Wykładał psychiatrię na Uniwersytecie Karola i prowadził prywatną praktykę.

Korespondencję Freuda i Osipowa wydano w Niemczech w 2009 roku[1].

Poglądy filozoficzne

Wychodząc z psychoanalizy, usiłował stworzyć filozofię miłości(ang.)[2], która pretendowała do wyjaśnienia zwiążku między osobami inną drogą niż interpretacje kontynuatorów Freuda, z ich tendencją do panseksualizmu. Obrał sobie za cel przeanalizowanie teorii psychologicznych Freuda w duchu personalistycznej metafizyki Mikołaja Łosskiego i uważał, że miłość powinna być podstawowym faktorem życia kosmicznego znacznie wcześnie niż popęd płciowy, i nie może zostać sprowadzona do prostego napięcia fizjologicznego[3].

Wybrane prace

  • Ueber histologische Veränderungen in Spätstadien der Muskeltrichinosen. Basel: Walz & Miéville, 1903.
  • Психология комплексов и ассоциативный эксперимент по работам Цюрихской клиники. Журнал С.С. Корсакова, 1908.
  • О неврозе боязни. Журнал С.С. Корсакова, 1910.
  • Идеалистическое настроение и психотерапия. Психотерапия, 1910.
  • Психотерапия в литературных произведениях Л.Н. Толстого. Психотерапия, 1911.
  • О больной душе. Журнал С.С. Корсакова, 1913.
  • Psychoanalyse und Aberglaube. Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse 8, 1922.
  • Революция и сон. Научные труды РНУ в Праге, т. 4, 1931.

Przypisy

  1. ↑ Sigmund Freud: Briefwechsel 1921 - 1929 / Sigmund Freud/Nikolaj J. Ossipow. Hrsg. von Eugenia Fischer... Frankfurt, M.: Brandes & Apsel, 2009. ISBN 978-3-86099-371-2.
  2. ↑ Сироткина И.Е.. ИЗ ИСТОРИИ РУССКОЙ ПСИХОТЕРАПИИ: Н.Е. ОСИПОВ В МОСКВЕ И ПРАГЕ. „Вопросы психологии”. 1, s. 74-83, 1995. Работа выполнена благодаря поддержке Фонда "Культурная инициатива" и Центрально-Европейского университета в Праге.. ISSN 0042-8841 (ros.). 
  3. ↑ Łosski 2000 ↓, s. 371.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Николай Евграфович Осипов (1877 - 1934).jpg
российский невролог, психиатр, психотерапевт.