Nikołaj Sieliwanowski

Nikołaj Sieliwanowski
Николай Селивановский
Pełne imię i nazwisko

Nikołaj Nikołajewicz Sieliwanowski

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1901
Chojniki Gubernia mińska

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1997
Moskwa

Główny Doradca NKWD przy MBP w Warszawie
Okres

od 1945
do 1946

Przynależność polityczna

WKP (b)

Poprzednik

Iwan Sierow

Następca

Siemion Dawydow

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Nikołaj Nikołajewicz Sieliwanowski, ros. Николай Николаевич Селивановский (ur. 21 marca?/ 3 kwietnia 1901 w Chojnikach w guberni mińskiej, zm. 2 czerwca 1997 w Moskwie) – generał porucznik, oficer radzieckich organów bezpieczeństwa.

Życiorys

Od marca 1920 w Armii Czerwonej, od 1923 członek partii komunistycznej RKP(b), 1920-1921 ukończył kursy podchorążych artylerii ciężkiej Armii Czerwonej. Od 1922 pracownik OGPU. W 1930 ukończył Wyższą Pograniczną Szkołę OGPU i został pełnomocnikiem 4. Samodzielnego Oddziału OGPU przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR. Później pracownik Departamentu Specjalnego OGPU/NKWD, od 9 grudnia 1935 starszy porucznik bezpieczeństwa państwowego. 1937-1938 pomocnik naczelnika 7 oddziału 5 Dywizji NKWD, 25 lipca 1938 mianowany kapitanem bezpieczeństwa państwowego, 10 czerwca 1941 komisarzem brygady, 21 listopada 1941 starszym majorem, 14 lutego 1943 komisarzem bezpieczeństwa państwowego III rangi, a 26 maja 1943 generałem porucznikiem. W latach 1944-1945 zastępca Wiktora Abakumowa, ówczesnego szefa kontrwywiadu wojskowego Smiersz. Następnie od stycznia do kwietnia 1945, pełnomocnik Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD), przy 4 Froncie Ukraińskim. 27 kwietnia 1945 zastąpił Iwana Sierowa na stanowisku głównego radzieckiego doradcy przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego PRL, sprawował to stanowisko do 7 maja 1946, wówczas zastąpił go pułkownik Siemion Dawydow. W maju 1946 został zastępcą Wiktora Abakumowa ówczesnego Ministra Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR, tym samym szefem Trzeciego Zarządu Głównego MGB (kontrwywiad wojskowy), (dopiero co przekształconego z Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego - MGB.

W 1951 w wyniku wewnętrznych intryg zwolniony ze wszystkich funkcji, 2 listopada 1951 aresztowany, 21 lutego 1952 wykluczony z WKP(b), 21 marca 1953 zwolniony, 30 marca 1953 przywrócono mu członkostwo w partii. W sierpniu 1953 przeniesiony do rezerwy. Pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim w Moskwie[1].

Odznaczenia

i 6 medali.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Московский некрополь. СЕЛИВАНОВСКИЙ Николай Николаевич (1901 – 1997)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order kutuzov1 rib.png
Ribbon bar for the Order of Kutuzov 1st Class (public domain by User:Zscout370)
SU Order of the Red Star ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Star‎. The Soviet Union (USSR).
SU Order of the Badge of Honour ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour‎. The Soviet Union (USSR).
POL Order Krzyża Grunwaldu 3 Klasy BAR.svg
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
20 years saf rib.png
Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
Order suvorov2 rib.png
Order of Suvorov ribbon, second class