Nikołaj Siniegubow
Nikołaj Iwanowicz Siniegubow (ros. Николай Иванович Синегубов, ur. 30 grudnia 1895?/ 11 stycznia 1896 w Debalcewie, zm. 12 grudnia 1971 w obwodzie moskiewskim[1]) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych (Czeka, OGPU i NKWD), następnie urzędnik państwowy, od 1942 zastępca ludowego komisarza komunikacji ZSRR, w latach 1948–1951 wiceminister kolejnictwa ZSRR. Bohater Pracy Socjalistycznej (w latach 1943–1958).
Jeden z bezpośrednich wykonawców zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn robotnika kolejowego, uczestniczył w I wojnie światowej jako podoficer[2]. Od 1920 roku funkcjonariusz WczK i członek partii bolszewickiej[3]. W latach 1937–38 zastępca szefa 6 (transportowego) Wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego[2]. Od sierpnia 1939 roku do listopada 1940 roku szef pionu śledczego i zastępca szefa Głównego Zarządu Transportowego NKWD[3]. 14 marca 1940 roku awansowany na stopień starszego majora bezpieczeństwa państwowego[3].
Według zeznań gen. Dmitrija Tokariewa, złożonych w 1991 roku przed rosyjskim prokuratorem wojskowym ppłk. Anatolijem Jabłokowem, w 1940 roku jeden z bezpośrednich wykonawców zbrodni katyńskiej, rozstrzeliwujący w podziemiach Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer) polskich jeńców wojennych pochowanych następnie w Miednoje[4].
W 1942 mianowany zastępcą ludowego komisarza komunikacji ZSRR[3]. 15 listopada 1943 roku otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej[3]. Od lipca 1948 do czerwca 1951 roku wiceminister kolejnictwa ZSRR[2]. W 1956 roku przeszedł na emeryturę[2].
W 1958 roku wykluczony z Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, pozbawiony tytułu Bohatera Pracy Socjalistycznej i odznaczeń za fałszowanie materiałów śledczych i stosowanie nielegalnych metod przesłuchiwania podejrzanych w okresie pracy w latach 1937–1939 w Głównym Zarządzie Transportowym NKWD[3].
Odznaczenia
- Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (5 listopada 1943)
- Order Lenina (trzykrotnie - 24 listopada 1942, 5 listopada 1943 i 6 sierpnia 1954)
- Order Czerwonego Sztandaru (19 stycznia 1945)
- Order Kutuzowa I klasy (29 lipca 1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy (22 lipca 1937)
- Order Znak Honoru (26 kwietnia 1940)
- Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)" (1930)
I 5 medali.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ warheroes.ru
- ↑ a b c d Синегубов Николай Иванович (11.01.1896) (ros.) az-libr.ru [dostęp 2011-08-15]
- ↑ a b c d e f Nikita Pietrow, Kto zabijał Polaków strzałem w tył głowy w Katyniu, Charkowie i Twerze, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 24), Warszawa 2009, str. 192 (tekst rosyjski: Никита Петров, «Даже собаки от нас шарахались». Признания палачей, расстрелявших поляков и награжденных за это novayagazeta.ru, 7 lipca 2008 [dostęp 2011-08-29])
- ↑ Zeznanie Tokariewa, Zeszyty Katyńskie (nr 3), Warszawa 1994
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Soviet 800th Anniversary Of Moscow Ribbon.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Order of Kutuzov 1st Class (public domain by User:Zscout370)
.jpg)
Начальник Транспортного управления НКВД СССР Николай Синегубов