Nikołaj Stogow
 | |
| generał lejtnant | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
.svg){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small} .png){kind=small} | |
Nikołaj Nikołajewicz Stogow, ros. Николай Николаевич Стогов (ur. 10 września 1873, zm. 7 grudnia 1959 r. w Paryżu) – rosyjski wojskowy (generał porucznik), emigracyjny działacz kombatancki, publicysta.
Ukończył nikołajewski korpus kadetów, w 1893 konstantynowską szkołę kawaleryjską. Służył w lejbgwardii Pułku Wołyńskiego. W 1900 ukończył nikołajewską akademię sztabu generalnego, po czym był starszym adiutantem w sztabie 17 Dywizji Piechoty. Od 1901 r. pełnił funkcję oberoficera do specjalnych poruczeń w sztabie VI Korpusu Armijnego. W latach 1904-1909 był starszym adiutantem w sztabie Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W 1908 r. awansował na pułkownika. W 1909 r. stanął na czele jednego z oddziałów głównego zarządu generał-kwatermistrza Sztabu Generalnego. Następnie został szefem sztabu 1 Finlandzkiej Brygady Strzeleckiej. Brał udział w I wojnie światowej. Od września 1914 r. dowodził 3 Finlandzkim Pułkiem Strzeleckim. Od kwietnia 1915 r. w stopniu generała majora pełnił funkcję generał-kwatermistrza 8 Armii. W październiku 1916 r. został szefem sztabu 8 Armii. W kwietniu 1917 r. objął dowództwo XVI Korpusu Armijnego. Od września tego roku był szefem sztabu Frontu Południowo-Zachodniego.
W styczniu 1918 r. przybył do Moskwy. W kwietniu tego roku został zmobilizowany do Armii Czerwonej. W maju otrzymał funkcję dowódcy Wszechrosyjskiego Sztabu Głównego. Jednocześnie działał w antybolszewickim Centrum Narodowym jako dowódca organizacji wojskowej, której zadaniem było sformowanie Armii Ochotniczej rejonu moskiewskiego. W związku z aresztowaniami konspiratorów moskiewskiego oddziału Centrum Narodowego przedostał się na południe Rosji w listopadzie tego roku, gdzie wstąpił do wojsk Białych gen. Antona Denikina. Według części źródeł w kwietniu 1919 r. został aresztowany przez CzeKa, ale w grudniu tego roku zdołał zbiec do Polski, skąd na pocz. 1920 r. przybył na południe Rosji. Od stycznia tego roku pełnił funkcję szefa sztabu Armii Kubańskiej. W maju w stopniu generała porucznika został komendantem Sewastopola. Jednocześnie dowodził wojskami Białych na tyłach. W listopadzie wraz z pozostałymi wojskowymi został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Na emigracji zamieszkał w Królestwie SHS. Żył w Zemunie. W 1924 r. przeniósł się do Francji. Pracował w fabryce w Paryżu. W 1928 r. stanął na czele kancelarii wojskowej Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego (ROWS). W 1934 r. powołał Stowarzyszenie Oficerów Sztabu Generalnego. W II połowie lat 30. zainicjował ponadto działalność Stowarzyszenia Oficerów lejbgwardii Pułku Wołyńskiego. Po zakończeniu II wojny światowej przewodniczył Związkowi Rosyjskich Korpusów Kadetów i Związkowi Kawalerów Gieorgijewskich. Pisał liczne artykuły do pisma „Czasowoj” i innych.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Walerij Klawing, Гражданская война в России: Белые армии. Военно-историческая библиотека. М., 2003
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Army star of the USSR armed forces, here a version of the metallic five-pronged Soviet star, wore by the personnel of the Workers' and Peasants' Red Army (RA), and later Soviet Army (SA), since the 1920s.
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka Orderu św. Jerzego
Николай Николаевич Стогов (1873—1959) — русский генерал, участник Первой мировой и Гражданской войн.
Rank insignia of the Imperial Russian Army, here "General of the branch" – shoulder board 1909-1917 for officers of infantry, cavalry, 1st and 2nd Guard-Infantry-Division (excepted chief squadron / company) and Guard-Cavalry-Regiment. This shoulder board was also used for the ranks General of infantry, General of cavalry, and from 1904 General of artillery.