Nikołaj Sulima
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Pełne imię i nazwisko | Nikołaj Siemionowicz Sulima | |
Data i miejsce urodzenia | 13 stycznia 1777 Perejasław | |
Data i miejsce śmierci | 21 października 1840 Petersburg | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1792–1836 | |
Siły zbrojne | ![]() | |
Główne wojny i bitwy | Inwazja na Rosję (1812) VI koalicja antyfrancuska VIII wojna rosyjsko-turecka Powstanie listopadowe | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Nikołaj Siemionowicz Sulima, ros. Николай Семёнович Сулима (ur. 13 stycznia 1777, zm. 21 października 1840 w Sankt Petersburgu) – rosyjski generał, członek Rady Kontroli Państwa, gubernator.
Życiorys
Urodził się na terenie guberni małorosyjskiej. Był synem radcy prawnego Semena Semenowicza Sulimy i Marii Wasilewny Nowickiej. Był potomkiem hetmana Kozaków zaporoskich Iwana Sulimy, przywódcy powstania kozackiego w 1635 r.
Mikołaj Sulima ukończył Szkołę Kadetów i w 1792 roku dostał się do Lejb-Gwardyjskiego Preobrażeńskiego Pułku Piechoty. Następnie jego kariera wojskowa wiodła kolejno przez pułk – Siemionowski, Naszenburski i Izmajłowski w którym w 1799 r. został jego adiutantem. W 1804 r. zostaje przydzielony do Moskiewskiego Pułku Muszkieterów w randze pułkownika. W czasie III koalicji antyfrancuskiej służył pod gen. Dochturowem. W czasie bitwy pod Austerlitz prowadząc swoje oddziały do ataku na bagnety został wzięty do niewoli, jednak dwa tygodnie później został wymieniony za francuskiego oficera. Mikołaj Sulima w 1806 r. odszedł z armii, jednak już 5 lat później ponownie do niej wstępuje i zostaje przydzielony do Tawriczeskiego Pułku Grenadierów. W czasie VI koalicji antyfrancuskiej bierze udział w bitwach pod Budziszynem, Dreznem, Lipskiem oraz uczestniczył w zdobyciu Paryża. W 1827 roku otrzymuje nominacje na generała-lejtnanta. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej objął dowództwo nad 5. Dywizją Piechoty. Bił się m.in. pod Silistrą oraz Adrianopolem.
Podczas powstania listopadowego walczył z polskimi korpusami na Litwie m.in. pod Mariampolem, Kiejdanami, Szadowem i Wilnem. We wrześniu 1831 r. wziął udział w szturmie na Warszawę. W 1833 r. Mikołaj Sulima zostaje gubernatorem Wschodniej Syberii, zaś następnego roku Zachodniej Syberii. W 1836 r. z powodu złego stanu zdrowia zostaje zwolniony z funkcji gubernatora i w 1837 r. został członkiem Rady Kontroli Państwa w Sankt Petersburgu.
Bibliografia
- N. Michałkow, Słownik rosyjskich generałów, weteranów wojennych, przeciwko armii Napoleona Bonaparte w latach 1812–1815, T. 6, 1996, s. 562
- «Rosyjski Słownik Biograficzny»
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Jerzego
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka:Order Czerwonego Orła
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
Rank insignia of the Imperial Russian Army, here "General of the branch" – shoulder board 1909-1917 for officers of infantry, cavalry, 1st and 2nd Guard-Infantry-Division (excepted chief squadron / company) and Guard-Cavalry-Regiment. This shoulder board was also used for the ranks General of infantry, General of cavalry, and from 1904 General of artillery.
Nikolay Semyonovich Sulima (12.12.1777 – 21.10.1840) russian major general.