Nikołaj Sulima
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Pełne imię i nazwisko | Nikołaj Siemionowicz Sulima | |
Data i miejsce urodzenia | 13 stycznia 1777 Perejasław | |
Data i miejsce śmierci | 21 października 1840 Petersburg | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1792–1836 | |
Siły zbrojne | ![]() | |
Główne wojny i bitwy | Inwazja na Rosję (1812) VI koalicja antyfrancuska VIII wojna rosyjsko-turecka Powstanie listopadowe | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Nikołaj Siemionowicz Sulima, ros. Николай Семёнович Сулима (ur. 13 stycznia 1777, zm. 21 października 1840 w Sankt Petersburgu) – rosyjski generał, członek Rady Kontroli Państwa, gubernator.
Życiorys
Urodził się na terenie guberni małorosyjskiej. Był synem radcy prawnego Semena Semenowicza Sulimy i Marii Wasilewny Nowickiej. Był potomkiem hetmana Kozaków zaporoskich Iwana Sulimy, przywódcy powstania kozackiego w 1635 r.
Mikołaj Sulima ukończył Szkołę Kadetów i w 1792 roku dostał się do Lejb-Gwardyjskiego Preobrażeńskiego Pułku Piechoty. Następnie jego kariera wojskowa wiodła kolejno przez pułk – Siemionowski, Naszenburski i Izmajłowski w którym w 1799 r. został jego adiutantem. W 1804 r. zostaje przydzielony do Moskiewskiego Pułku Muszkieterów w randze pułkownika. W czasie III koalicji antyfrancuskiej służył pod gen. Dochturowem. W czasie bitwy pod Austerlitz prowadząc swoje oddziały do ataku na bagnety został wzięty do niewoli, jednak dwa tygodnie później został wymieniony za francuskiego oficera. Mikołaj Sulima w 1806 r. odszedł z armii, jednak już 5 lat później ponownie do niej wstępuje i zostaje przydzielony do Tawriczeskiego Pułku Grenadierów. W czasie VI koalicji antyfrancuskiej bierze udział w bitwach pod Budziszynem, Dreznem, Lipskiem oraz uczestniczył w zdobyciu Paryża. W 1827 roku otrzymuje nominacje na generała-lejtnanta. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej objął dowództwo nad 5. Dywizją Piechoty. Bił się m.in. pod Silistrą oraz Adrianopolem.
Podczas powstania listopadowego walczył z polskimi korpusami na Litwie m.in. pod Mariampolem, Kiejdanami, Szadowem i Wilnem. We wrześniu 1831 r. wziął udział w szturmie na Warszawę. W 1833 r. Mikołaj Sulima zostaje gubernatorem Wschodniej Syberii, zaś następnego roku Zachodniej Syberii. W 1836 r. z powodu złego stanu zdrowia zostaje zwolniony z funkcji gubernatora i w 1837 r. został członkiem Rady Kontroli Państwa w Sankt Petersburgu.
Bibliografia
- N. Michałkow, Słownik rosyjskich generałów, weteranów wojennych, przeciwko armii Napoleona Bonaparte w latach 1812–1815, T. 6, 1996, s. 562
- «Rosyjski Słownik Biograficzny»
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Jerzego
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka:Order Czerwonego Orła
Rank insignia of the Imperial Russian Army, here "General of the branch" – shoulder board 1909-1917 for officers of infantry, cavalry, 1st and 2nd Guard-Infantry-Division (excepted chief squadron / company) and Guard-Cavalry-Regiment. This shoulder board was also used for the ranks General of infantry, General of cavalry, and from 1904 General of artillery.
Nikolay Semyonovich Sulima (12.12.1777 – 21.10.1840) russian major general.