Nikołaj Truchnin

Nikołaj Truchnin

Николай Иванович Трухнин

kontradmirał
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1919 Pokrowskoje, gubernia riazańska
Data i miejsce śmierci	2003 Petersburg
Przebieg służby
Siły zbrojne	MW ZSRR  MW Rosji  Marynarka Wojenna
Stanowiska	dowódca łączności Floty Północnej ZSRR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	Instytut Arktyczny
Odznaczenia

Nikołaj Truchnin, ros. Николай Иванович Трухнин (ur. 16 grudnia 1919 we wsi Pokrowskoje w rejonie uchałowskim^[1] guberni riazańskiej, zm. w 2003 w Petersburgu) – radziecki kontradmirał, specjalista w zakresie łączności.

Życiorys

Brał udział w II wojnie światowej.

W 1942 zespół okrętów, w skład którego wchodził niszczyciel „Razumnyj”, na rozkaz Stawki przeszedł Północną Drogą Morską z Władywostoku na Morze Barentsa. N. Truchnin pełnił służbę na niszczycielu w stopniu porucznika.

Po przejściu do pracy sztabowej zajmował się łącznością, biorąc m.in. udział w Operacji Petsamo-Kirkinesskiej.

Po wojnie ukończył Akademię Marynarki Wojennej. W 1950 został skierowany do służby w polskiej Marynarce Wojennej (w artykułach wspomnieniowych pomija ten fakt: "С перерывами (после войны окончил Военно-морскую академию, некоторое время служил на Балтике) моя служба на Севере продолжалась почти двадцать лет"^[2]).

Następnie dowodził służbą łączności Floty Północnej. Zajmował się m.in. utrzymywaniem łączności z atomowymi okrętami podwodnymi, opływającymi kulę ziemską i przechodzącymi pod lodami Arktyki.

W 1972 otrzymał nominację do stopnia kontradmirała. W latach 1972 – 1982 pełnił służbę w Instytucie Naukowo-Badawczym Łączności Marynarki Wojennej w Leningradzie. Następnie – po zakończeniu służby – pracował w Instytucie Arktycznym.

Ukończył Instytut Radioelektroniki Marynarki Wojennej im. A. S. Popowa^[3]. Był laureatem Nagrody Państwowej ZSRR w 1975^[4], kandydatem nauk wojenno-morskich.

Bibliografia

• Edward Jan Nalepa: Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08353-3.
• Rosyjskie drzewo genealogiczne. Dostęp 2014-01-17. r-g-d.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-02)].

Przypisy