Nikołaj Wałujew

Nikołaj Wałujew

Nikołaj Wałujew przed walką z Davidem Haye'em (2009).
Pełne imię i nazwisko	Nikołaj Siergiejewicz Wałujew
Pseudonim	The Russian Giant
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1973 Leningrad
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	213 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	53
Zwycięstwa	50
Przez nokauty	34
Porażki	2
Remisy	0
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 7 listopada 2009.

Nikołaj Siergiejewicz Wałujew, ros. Николай Сергеевич Валуев, (ur. 21 sierpnia 1973 w Leningradzie) – rosyjski bokser, były dwukrotny zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii ciężkiej, polityk.

Życiorys

Początki kariery

Jest jednym z najwyższych i najcięższych bokserów świata – mierzy 213 cm wzrostu i waży ok. 150 kg. Na amatorskim ringu stoczył 15 walk, a karierę boksera zawodowego rozpoczął w wieku dwudziestu lat. Swój pierwszy pojedynek stoczył w październiku 1993, pokonując Amerykanina Johna Mortona przez techniczny nokaut w drugiej rundzie.

W maju 1999 stoczył walkę z Andreasem Sidonem, która później została uznana za nieodbytą (no contest). Sidon już w pierwszej rundzie był dwukrotnie liczony. W trzeciej rundzie sędzia zakończył pojedynek (ku niezadowoleniu widowni, która zaczęła buczeć i rzucać różne przedmioty w jego kierunku) i opuścił ring. Sidon namówił jednak Wałujewa do dalszej walki przez kolejne trzy rundy. Właśnie z powodu walki bez sędziego uznano ten pojedynek za nieodbyty^[1].

W swojej dwudziestej pierwszej walce Wałujew zdobył tytuł zawodowego mistrza Rosji, nokautując już w pierwszej rundzie Aleksieja Warakina. W kolejnych walkach spotykał się z coraz bardziej wymagającymi rywalami. Pokonał między innymi na punkty Tarasa Bidenkę i Boba Mirovica, a przed czasem kolejno Paolo Vidoza^[2], Geralda Noblesa (dyskwalifikacja za uderzenia poniżej pasa)^[3], Atillę Levina (po tej walce ogłosił zakończenie kariery)^[4] oraz Clifforda Etienne'a^[5].

W październiku 2005 stoczył z Larry Donaldem walkę eliminacyjną, decydującą o tym, kto stanie do pojedynku o tytuł mistrza świata organizacji WBA z Johnem Ruizem. Po wyrównanej walce sędziowie decyzją większości przyznali zwycięstwo Wałujewowi. Wielu komentatorów uznało to rozstrzygnięcie za bardzo kontrowersyjne^[6].

Pierwszy tytuł mistrza świata WBA

Do mistrzowskiego pojedynku między Ruizem i Wałujewem doszło 17 grudnia 2005. Ta walka także zakończyła się kontrowersyjnym wynikiem podjętym decyzją większości. Obóz Wałujewa słaby występ Rosjanina tłumaczył później kontuzją prawej ręki, odniesioną przed walką i ukrywaną w obawie przed niedopuszczeniem go do pojedynku. Wałujew został pierwszym rosyjskim zawodowym mistrzem świata. Jest też najwyższym i najcięższym mistrzem świata w historii^[7].

Pierwsza obrona mistrzowskiego pasa nastąpiła 30 czerwca 2006. Pretendentem do tytułu był Jamajczyk Owen Beck. Rosjanin bez problemu wygrał walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie^[8]. O wiele więcej sił kosztowała go następna walka, z Monte Barrettem. Amerykanin przez długi czas stawiał mu opór. Wałujew położył go na deskach dopiero w ósmej rundzie, a następnie dwa razy w jedenastej. Po trzecim knockdownie na ring wskoczył trener Amerykanina wymuszając na sędzim przerwanie walki^[9]. Po tych dwóch walkach obóz Rosjanina był powszechnie krytykowany za to, że wybiera rywali spośród słabszych pięściarzy, niezasługujących na walkę o mistrzostwo świata.

Wałujew kontra Czagajew (2007)

Trzecia obrona miała miejsce 20 stycznia 2007. Wałujew zmierzył się w niej z innym olbrzymem, Jameelem McCline'em. Walka ta jest uważana za "największą" walkę mistrzowską, ponieważ obaj pięściarze ważyli razem ok. 270 kg. Była to też pierwsza walka o mistrzostwo świata kategorii ciężkiej zorganizowana w Szwajcarii. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Rosjanina w trzeciej rundzie po przypadkowej kontuzji kolana odniesionej przez McClaine'a podczas wyprowadzania ciosu^[10].

14 kwietnia 2007 w Stuttgarcie stracił tytuł mistrza świata, przegrywając na punkty z Uzbekiem Rusłanem Czagajewem^[11].

Dalsza kariera

Na ring powrócił 29 września 2007, pokonując na punkty niepokonanego wcześniej Kanadyjczyka Jeana-François Bergerona^[12]. 16 lutego 2008 w pojedynku eliminacyjnym WBA pokonał zdecydowanie na punkty Białorusina Siarhieja Lachowicza^[13], został oficjalnym pretendentem do tytułu, otrzymał prawo do walki rewanżowej z Czagajewem i szansę na odzyskanie utraconego rok wcześniej pasa mistrzowskiego.

Drugi tytuł mistrza świata WBA

Do pojedynku z Czagajewem miało dojść 5 lipca 2008, jednak Uzbek wycofał się z powodu kontuzji. W konsekwencji Wałujew zmierzył się 30 sierpnia z Johnem Ruizem. Stawką walki był tytuł mistrza świata WBA, ponieważ Czagajew został ogłoszony "mistrzem w zawieszeniu" (champion in recess). Rosjanin pokonał Ruiza jednogłośnie na punkty i zdobył pas mistrzowski^[14]. 20 grudnia 2008 w Zurychu obronił tytuł mistrza świata federacji WBA, niejednogłośnie pokonując na punkty Evandera Holyfielda. Wynik tej walki wywołał wiele kontrowersji, część komentatorów oraz widzowie uważali, że zwycięstwo należało się Amerykaninowi^[15]. 7 listopada 2009 w Norymberdze przegrał niejednogłośnie na punkty z Davidem Haye'em w stosunku 114:114, 112:116 i 112:116 i stracił swój pas mistrzowski^[16].

Kariera filmowa

W 2006 Wałujew wystąpił w filmie "7 krasnoludków: Las to za mało - historia jeszcze prawdziwsza". W 2008 Wałujew wystąpił w głównej roli w filmie fabularnym produkcji rosyjskiej – Kamienny łeb.

Polityka

W 2011 wystartował w wyborach parlamentarnych zdobywając mandat z listy partii Jedna Rosja^[17].

Choroba

W 2019 ujawnił, że od lat jest chory na akromegalię (która odpowiadała też za jego wzrost) i przeszedł kilka operacji guzów przysadki mózgowej, jednak nie wszystkie guzy udało się usunąć^[18].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych Nikołaja Wałujewa