Nikola Mektić
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1988 | |||||||||
Wzrost | 183 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 2008 | |||||||||
Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
Trener | Goran Oresic | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 213 (6 maja 2013) | |||||||||
Australian Open | 2Q (2011) | |||||||||
Roland Garros | 1Q (2013) | |||||||||
Wimbledon | 3Q (2011) | |||||||||
US Open | 2Q (2010) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 22 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 1 (18 października 2021) | |||||||||
Australian Open | SF (2021) | |||||||||
Roland Garros | SF (2018, 2020) | |||||||||
Wimbledon | W (2021) | |||||||||
US Open | F (2020) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Nikola Mektić (ur. 24 grudnia 1988 w Zagrzebiu) – chorwacki tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2021 w grze podwójnej oraz Australian Open 2020 w grze mieszanej, mistrz olimpijski z Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa. Od 18 października do 7 listopada 2021 lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą został w 2006 roku.
W grze podwójnej wygrał dwadzieścia dwa turnieje rangi ATP Tour z trzydziestu siedmiu rozegranych finałów.
W 2020 roku awansował do finału zawodów gry podwójnej podczas US Open. Wspólnie z partnerującym mu Wesleyem Koolhofem w meczu mistrzowskim przegrali z deblem Mate Pavić–Bruno Soares 5:7, 3:6. W 2021 roku razem z Paviciem osiągnęli finał na kortach Wimbledonu. Pokonali w nim Marcela Granollersa i Horacio Zeballosa 6:4, 7:6(5), 2:6, 7:5. Pod koniec lipca 2021 Mektić i Pavić odnieśli zwycięstwo w igrzyskach olimpijskich, w meczu o złoty medal wygrywając z Marinem Čiliciem i Ivanem Dodigiem. W 2022 roku Chorwaci ponownie zanotowali finał rozgrywek na Wimbledonie, jednak nie obronili tytułu, przegrywając w ostatnim spotkaniu 6:7(5), 7:6(3), 6:4, 4:6, 6:7(2–10) z Matthew Ebdenem i Maxem Purcellem.
Jest finalistą US Open 2018 w grze mieszanej, partnerując Alicji Rosolskiej. W 2020 roku zwyciężył w Australian Open w zawodach miksta, startując w parze z broniącą tytułu Barborą Krejčíkovą.
W roku 2011 zadebiutował w reprezentacji Chorwacji w Pucharze Davisa.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 213. miejscu (6 maja 2013), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (18 października 2021).
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (22–15)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 24 lipca 2016 | Umag | Ceglana | Antonio Šančić | Martin Kližan David Marrero | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 19 lutego 2017 | Memphis | Twarda (hala) | Brian Baker | Ryan Harrison Steve Johnson | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 30 kwietnia 2017 | Budapeszt | Ceglana | Brian Baker | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 7:6(2), 6:4 |
Finalista | 2. | 1 października 2017 | Shenzhen | Twarda | Nicholas Monroe | Alexander Peya Rajeev Ram | 3:6, 2:6 |
Finalista | 3. | 11 lutego 2018 | Sofia | Twarda (hala) | Alexander Peya | Robin Haase Matwé Middelkoop | 7:5, 4:6, 4–10 |
Finalista | 4. | 25 lutego 2018 | Rio de Janeiro | Ceglana | Alexander Peya | David Marrero Fernando Verdasco | 7:5, 5:7, 8–10 |
Zwycięzca | 3. | 14 kwietnia 2018 | Marrakesz | Ceglana | Alexander Peya | Benoît Paire Édouard Roger-Vasselin | 7:5, 3:6, 10–7 |
Finalista | 5. | 6 maja 2018 | Monachium | Ceglana | Alexander Peya | Ivan Dodig Rajeev Ram | 3:6, 5:7 |
Zwycięzca | 4. | 13 maja 2018 | Madryt | Ceglana | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 5:3 krecz |
Zwycięzca | 5. | 10 lutego 2019 | Sofia | Twarda (hala) | Jürgen Melzer | Hsieh Cheng-peng Christopher Rungkat | 6:2, 4:6, 10–2 |
Zwycięzca | 6. | 18 marca 2019 | Indian Wells | Twarda | Horacio Zeballos | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 4:6, 6:4, 10–3 |
Zwycięzca | 7. | 21 kwietnia 2019 | Monte Carlo | Ceglana | Franko Škugor | Robin Haase Wesley Koolhof | 6:7(3), 7:6(3), 11–9 |
Finalista | 6. | 6 października 2019 | Tokio | Twarda | Franko Škugor | Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 6:7(7), 4:6 |
Finalista | 7. | 23 lutego 2020 | Marsylia | Twarda (hala) | Wesley Koolhof | Nicolas Mahut Vasek Pospisil | 3:6, 4:6 |
Finalista | 8. | 10 września 2020 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Wesley Koolhof | Mate Pavić Bruno Soares | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 8. | 22 listopada 2020 | Londyn | Twarda (hala) | Wesley Koolhof | Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 3:6, 10–5 |
Zwycięzca | 9. | 12 stycznia 2021 | Antalya | Twarda | Mate Pavić | Ivan Dodig Filip Polášek | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda | Mate Pavić | Jérémy Chardy Fabrice Martin | 7:6(2), 6:3 |
Zwycięzca | 11. | 7 marca 2021 | Rotterdam | Twarda (hala) | Mate Pavić | Kevin Krawietz Horia Tecău | 7:6(7), 6:2 |
Finalista | 9. | 20 marca 2021 | Dubaj | Twarda | Mate Pavić | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:7(0), 6:7(4) |
Zwycięzca | 12. | 3 kwietnia 2021 | Miami | Twarda | Mate Pavić | Daniel Evans Neal Skupski | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 13. | 18 kwietnia 2021 | Monte Carlo | Ceglana | Mate Pavić | Daniel Evans Neal Skupski | 6:3, 4:6, 10–7 |
Finalista | 10. | 9 maja 2021 | Madryt | Ceglana | Mate Pavić | Marcel Granollers Horacio Zeballos | 6:1, 3:6, 8–10 |
Zwycięzca | 14. | 16 maja 2021 | Rzym | Ceglana | Mate Pavić | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(4) |
Zwycięzca | 15. | 25 czerwca 2021 | Eastbourne | Trawiasta | Mate Pavić | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 16. | 10 lipca 2021 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Mate Pavić | Marcel Granollers Horacio Zeballos | 6:4, 7:6(5), 2:6, 7:5 |
Zwycięzca | 17. | 30 lipca 2021 | Tokio | Twarda | Mate Pavić | Marin Čilić Ivan Dodig | 6:4, 3:6, 10–6 |
Finalista | 11. | 15 sierpnia 2021 | Toronto | Twarda | Mate Pavić | Rajeev Ram Joe Salisbury | 3:6, 6:4, 3–10 |
Finalista | 12. | 26 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Mate Pavić | Tim Pütz Michael Venus | 3:6, 7:6(5), 14–16 |
Finalista | 13. | 23 kwietnia 2022 | Belgrad | Ceglana | Mate Pavić | Ariel Behar Gonzalo Escobar | 2:6, 6:3, 7–10 |
Zwycięzca | 18. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Mate Pavić | John Isner Diego Schwartzman | 6:2, 6:7(6), 12–10 |
Zwycięzca | 19. | 21 maja 2022 | Genewa | Ceglana | Mate Pavić | Pablo Andújar Matwé Middelkoop | 2:6, 6:2, 10–3 |
Zwycięzca | 20. | 19 czerwca 2022 | Londyn | Trawiasta | Mate Pavić | Lloyd Glasspool Harri Heliövaara | 3:6, 7:6(3), 10–6 |
Zwycięzca | 21. | 24 czerwca 2022 | Eastbourne | Trawiasta | Mate Pavić | Matwé Middelkoop Luke Saville | 6:4, 6:2 |
Finalista | 14. | 9 lipca 2022 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Mate Pavić | Matthew Ebden Max Purcell | 6:7(5), 7:6(3), 6:4, 4:6, 6:7(2–10) |
Zwycięzca | 22. | 9 października 2022 | Astana | Twarda (hala) | Mate Pavić | Adrian Mannarino Fabrice Martin | 6:4, 6:2 |
Finalista | 15. | 20 listopada 2022 | Turyn | Twarda (hala) | Mate Pavić | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:7(4), 4:6 |
Gra mieszana (1–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 8 września 2018 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Alicja Rosolska | Bethanie Mattek-Sands Jamie Murray | 6:2, 3:6, 9–11 |
Zwycięzca | 1. | 1 lutego 2020 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Barbora Krejčíková | Bethanie Mattek-Sands Jamie Murray | 5:7, 6:4, 10–1 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-01-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-01-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2017-01-21] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
bendera Indonesia
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flaga Finlandii