Nikola Mijailović

Nikola Mijailović

Никола Мијаиловић

Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1982 Zemun
Wzrost	185 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub FK Bežanija FK Obilić
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1998–1999 FK Zemun 0 (0) 1999–2003 FK Železnik 48 (2) 2000–2001 → FK Sremčica (wyp.) 50 (10) 2004–2007 Wisła Kraków 58 (1) 2008 FK Chimki 5 (0) 2008 Crvena Zvezda 8 (0) 2009–2011 Korona Kielce 34 (0) 2011–2013 Amkar Perm 55 (2) 2013–2015 Crvena Zvezda 40 (2) W sumie: 298 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2002–2004  Serbia i Czarnogóra U-21 16 (1) 2016  Serbia 6 (1) W sumie: 22 (2)

Nikola Mijailović (ur. 15 lutego 1982 w Zemunie) – serbski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant Serbii w piłce nożnej plażowej.

Piłkarską karierę zaczynał w klubach z Belgradu: FK Bežanija, FK Obilić, FK Zemun. Następnie trafił do klubu FK Sremčica, a stamtąd przeszedł do Železnika Belgrad, w którego barwach zadebiutował w serbskiej Superlidze. W 2004 roku został sprzedany do Wisły Kraków, z którą dwukrotnie wygrał rozgrywki Ekstraklasy. Podczas gry w krakowskim klubie często miał problemy z dyscypliną, dlatego kilkakrotnie odsyłany był do rezerw przez niektórych trenerów Wisły. W 2007 roku krakowski klub postanowił rozwiązać kontrakt ze sprawiającym problemy zawodnikiem. Po odejściu z Wisły Mijailović grał przez krótki okres w rosyjskim klubie FK Chimki oraz serbskiej Crvenej Zveździe. W 2009 roku podpisał umowę z Koroną Kielce, którą rozwiązał w marcu 2011. Następnie został zawodnikiem rosyjskiego Amkaru Perm.

Mijailović ma na swoim koncie występy w reprezentacji Serbii i Czarnogóry U-21. W 2004 roku zdobył z nią wicemistrzostwo Europy.

Kariera klubowa

Początki kariery w Serbii

Mijailović rozpoczynał swoją karierę w drużynach z Belgradu: FK Bežanija oraz FK Obilić. W sezonie 1998/1999 był w składzie klubu FK Zemun. Rok później trafił do innego belgradzkiego zespołu – FK Železnik. Stamtąd został wypożyczony do klubu FK Sremčica, gdzie spędził dwa lata grając w niższych ligach. Na początku 2002 roku powrócił do występującego w Superlidze Železnika. W stołecznym zespole szybko zyskał zaufanie trenera i stał się ważną postacią w swojej drużynie.

Wisła Kraków

Udane początki i mistrzostwo Polski

W styczniu 2004 roku nie pojechał ze swoją drużyną na obóz przygotowawczy, lecz udał się na badania medyczne do Krakowa, a następnie podpisał kontrakt z tamtejszą Wisłą. Według nieoficjalnych informacji Biała Gwiazda zapłaciła za młodego obrońcę czterysta tysięcy euro^[1][2]. Zawodnik podpisał pięcioletnią umowę^[3]. W Wiśle zadebiutował 13 marca w meczu z Górnikiem Polkowice^[4]. W końcówce tego spotkania efektownym wślizgiem zapobiegł stracie bramki^[5]. Dwa tygodnie później w pojedynku z Górnikiem Zabrze zdobył swojego pierwszego gola^[6], jednak już w 29. minucie opuścił boisko z powodu drugiej żółtej kartki^[6]. W swoim pierwszym sezonie gry w Wiśle wystąpił w ośmiu ligowych meczach, a wraz z kolegami z zespołu sięgnął po tytuł Mistrza Polski^[7]. Przez czytelników serwisu wislakrakow.com został uznany „Odkryciem Sezonu 2003/04" w drużynie Wisły^[8].

Drugi tytuł mistrzowski i pierwsze kłopoty

W sezonie 2004/2005 po raz drugi wywalczył ze swoim klubem tytuł Mistrza Polski. W rundzie jesiennej sezonu, kiedy trenerem Wisły był Henryk Kasperczak Mijailović miał pewne miejsce w wyjściowym składzie zespołu. Sytuacja zmieniła się kiedy szkoleniowcem Białej Gwiazdy został Verner Lička. Czeski trener częściej stawiał na Macieja Stolarczyka na lewej obronie Wisły^[9].

Pod koniec marca 2005 roku Mijailović wraz z koszykarzem Wisły Mujo Tuljkoviciem został oskarżony o pobicie w jednym z nocnych lokali 22-letniego mężczyzny^[10][11]. Prokuratura zarzuciła mu m.in. uderzenie w twarz oraz kopnięcie mężczyzny broniącego koleżanek przed zaczepkami piłkarza, naruszenie nietykalności kobiet, traktowanie ich słowami powszechnie uważanymi za obraźliwe oraz grożenie uszkodzeniem ciała^[4]. Kilka dni później został ukarany karą finansową przez zarząd klubu^[12]. Sąd skazał go na karę 13 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu pracy społecznej w MPO^[13].

Zesłanie do rezerw i niewykorzystana szansa

Przed sezonem 2005/2006 Mijailović nie stawił się na treningi w wyznaczonym terminie, w wyniku czego został przesunięty do rezerw^[14]. Zdaniem menadżera zawodnika, piłkarz miał problemy z opuszczeniem Serbii z powodu powołania do wojska^[15][16]. W związku z tym, że nowy trener Wisły Jerzy Engel nie widział dla niego miejsca w składzie zespołu, Mijailović dostał zgodę od klubu na odbycie testów we francuskim FC Metz^[17]. W ich trakcie wystąpił w sparingowym spotkaniu z CS Sedan^[18]. Ostatecznie jednak nie podpisał kontraktu z francuską drużyną. 22 lipca pojawił się w Krakowie, Jerzy Engel nie przywrócił jednak Serba do pierwszego zespołu, a do Wisły przyszedł na pozycję lewego obrońcy nowy piłkarz, Dariusz Dudka^[19][20]. Engel stwierdził, że Mijailović odstaje umiejętnościami od reszty drużyny^[16]. W sierpniu zawodnik wyjechał na testy do rosyjskiego klubu Ałanija Władykaukaz^[21]. Do transferu jednak nie doszło^[22].

We wrześniu Mijailović pojawił się po raz pierwszy na treningu rezerw Wisły^[16]. Pomimo tego, że należał do najlepszych piłkarzy drużyny rezerwowej, zdaniem trenera Engela nie miał szans wygrać rywalizacji z Maciejem Stolarczykiem i Dariuszem Dudką. Engel stwierdził również, że nie może włączyć go do pierwszej drużyny, dopóki nie otrzyma zgody od zarządu klubu. Parę dni później Engel został zdymisjonowany, a jedną z pierwszych decyzji nowego duetu trenerskiego Tomasz Kulawik – Kazimierz Moskal, było przywrócenie Serba do pierwszego zespołu Wisły. Jak się okazało, przesunięcie Mijailovicia do rezerw było autonomiczną decyzją Engela^[23]. 30 października zagrał swój pierwszy mecz w sezonie w barwach pierwszego zespołu Wisły^[24]. W listopadzie Mijailović spóźnił się na trening. Zgodnie z wewnętrzną umową drużyny powinien zapłacić karę w wysokości 100 złotych. Serb jednak odmówił i trener Kulawik przesunął go za to ponownie do drużyny rezerw^[25].

Powrót do pierwszej drużyny i odrodzenie

W styczniu 2006 roku Mijailović dostał szansę powrotu do pierwszej drużyny, dzięki decyzji którą podjęli nowy trener Wisły Dan Petrescu, dyrektor sportowy Grzegorz Mielcarski oraz prezes Ludwik Miętta-Mikołajewicz^[26]. W kwietniu Serb wywalczył sobie miejsce w wyjściowym składzie zespołu, którego nie oddał już do końca sezonu^[27]. Również w sezonie 2006/2007 grał w wyjściowym składzie we wszystkich meczach jakie rozegrała Wisła pod wodzą Dana Petrescu^[28]. Po zwolnieniu Petrescu, niezadowolony z decyzji klubu zawodnik powiedział na łamach Przeglądu Sportowego, że rumuński trener „był zbyt dużym profesjonalistą jak na Wisłę”^[29]. U nowego trenera Wisły, Dragomira Okuki, Mijailović również wychodził na boisko w pierwszej jedenastce^[28]. W rewanżowym spotkaniu I rundy pucharu UEFA z Iraklisem Saloniki zdobył bramkę z rzutu wolnego, która doprowadziła do dogrywki, w której lepsza okazała się Wisła i dzięki temu awansowała do fazy grupowej Pucharu UEFA^[30]. W październiku 2006 roku wystąpił w meczu fazy grupowej Pucharu UEFA z Blackburn Rovers w którym rzekomo dopuścił się rasistowskiego zachowania wobec napastnika przeciwników, Benny’ego McCarthy’ego^[31]. Sędzia tamtego spotkania nie stwierdził jednak, aby Serb obrażał południowoafrykańskiego piłkarza^[32]. W ostatnim tygodniu października UEFA zawiesiła Mijailovicia na pięć meczów w europejskich rozgrywkach^[33]. Miesiąc później zawodnik przeszedł w klinice w Bochum operację przepukliny pachwinowej^[34]. Rehabilitację przechodził jednak w Belgradzie^[4]. Trener Okuka stwierdził, że odkąd nie gra Mijailović, Wisła ma we wszystkich meczach problemy ma lewej stronie obrony^[35].

Kolejne kłopoty i pożegnanie z klubem

W styczniu 2007 roku Serb popadł w otwarty konflikt z agencją menedżerską. Mijailović chciał zmodyfikować kontrakt, gdyż część jego zarobków przekazywana była na konto tejże agencji^[4]. W lutym przeszedł badania, które wykazały, że nie jest gotowy do podjęcia treningów na poziomie pierwszoligowym, dlatego przygotowywał się do rundy w rezerwach, gdzie w sparingach występował na pozycji środkowego pomocnika^[4][36]. Dobra forma spowodowała, że w marcu wrócił do pierwszego zespołu Wisły prowadzonego przez Adama Nawałkę^[37].

Pod koniec kwietnia, na jednym z treningów, Serb zwyzywał Marcina Baszczyńskiego^[38]. Obu piłkarzy wezwał do siebie Kazimierz Moskal i nakazał opuścić zajęcia^[38]. Wówczas Mijailović rzucił koszulkę treningową na ziemię i pomaszerował w kierunku budynku klubowego^[38]. Następnego dnia został odesłany do rezerw^[39].

27 kwietnia został skazany przez krakowski sąd rejonowy na rok więzienia w zawieszeniu na dwa lata^[40]. Sprawa sądowa dotyczyła zachowania z listopada 2005 roku, kiedy Mijailović szalał po Krakowie swoim terenowym volkswagenem, ignorując przepisy i próbujących zatrzymać go policjantów^[40]. Temperament Serba ostudziły dopiero strzały ostrzegawcze stróżów prawa^[40]. Do końca sezonu 2006/2007 Mijailović nie wystąpił już w żadnym meczu Białej Gwiazdy. Nowy dyrektor sportowy Wisły, Jacek Bednarz również nie widział żadnej przyszłości dla zawodnika w klubie^[41]. Pomimo tych słów dyrektora sportowego, Mijailović powiedział: „Wisłę mam w sercu. Chcę tu zostać”^[42]. Odrzucił ofertę Dinama Bukareszt, nie zdecydował się też na grę na Cyprze, do czego namawiał go trener Dragomir Okuka^[4][43][44]. 23 lipca krakowski zespół rozwiązał z nim umowę^[45].

FK Chimki i Crvena Zvezda

Następnie przez długi okres Mijailović szukał klubu. Próbował związać się umową ze SpVgg Greuther Fürth, jednak nie przeszedł testów w niemieckim zespole^[46]. W marcu 2008 roku trafił do FK Chimki^[47]. W rosyjskim klubie zadebiutował w przegranym 0:3 pojedynku z Amkarem Perm, a łącznie wystąpił w pięciu ligowych spotkaniach^[48], po czym przeszedł do Crvenej zvezdy Belgrad. W serbskim zespole zagrał w ośmiu meczach ligowych^[49]. W przerwie między rundami nie pojechał na zgrupowanie zespołu na Cypr i dostał od klubu wolną rękę w poszukiwaniu nowego pracodawcy^[50]. W marcu 2009 roku trafił na testy do 1. FC Köln. W maju niemiecka drużyna miała zadecydować o jego ewentualnym zatrudnieniu, jednak ostatecznie nie doszło do tego^[51].

Korona Kielce

31 sierpnia 2009 roku Mijailović doszedł do porozumienia z Koroną Kielce i podpisał z tym klubem roczny kontrakt^[52][53]. Wiceprezes do spraw sportowych Korony, Jarosław Niebudek stwierdził, że umowa z Mijailoviciem jest tak skonstruowana, że w razie jakichkolwiek niejasności (kolejne problemy z prawem) może zostać w każdej chwili rozwiązana^[53]. Tego samego dnia świętokrzyska drużyna zakontraktowała innego serbskiego piłkarza, Aleksandara Vukovicia^[54]. Mijailović otrzymał koszulkę z numerem 7. W Koronie zadebiutował 11 września w wygranym na wyjeździe 2:0 spotkaniu z Odrą Wodzisław^[55]. Był to jego pierwszy mecz ligowy od kilku miesięcy^[56], dlatego w 51. minucie został zmieniony przez Pauliusa Paknysa^[57]. 30 października, w 22. minucie ligowego spotkania ze swoją byłą drużyną – Wisłą Kraków – Mijailović uderzył łokciem w twarz Wojciecha Łobodzińskiego^[58]. Sędzia tego spotkania, Szymon Marciniak uznał, że Serb zrobił to specjalnie i ukarał obrońcę czerwoną kartką. Korona, która mecz kończyła w dziewiątkę (czerwoną kartką został również ukarany Piotr Malarczyk), uległa ostatecznie zespołowi Białej Gwiazdy 2:3^[59]. Sześć dni później został zawieszony przez Komisję Ligi na dwa spotkania piłkarskiej ekstraklasy^[60] (z Lechią Gdańsk oraz Zagłębiem Lubin^[61]) oraz ukarany finansowo przez klub^[62].

W styczniu 2010 roku Mijailović odrzucił ofertę od uczestnika Ligi Europejskiej – rumuńskiego FC Vaslui^[63] i przedłużył umowę z Koroną do czerwca 2012 roku^[64][65]. Stwierdził, że „proponowano mu o wiele lepsze warunki finansowe, a liga rumuńska jest lepsza niż polska, jednak w Kielcach dostał kredyt zaufania i nie zachowałby się w porządku gdyby odszedł po pół roku”^[63]. Kilka dni później pojechał z Koroną na obóz do Kleszczowa^[66], gdzie został wybrany nowym kapitanem swojego zespołu^[67]. Zastąpił na tym stanowisku Ediego Andradinę^[68]. W rundzie jesiennej Serb wystąpił we wszystkich meczach Korony przez pełne 90 minut – rozegrał 13 spotkań w Ekstraklasie i dwukrotnie zagrał w Pucharze Polski. W ćwierćfinale krajowego pucharu kielecki zespół zmierzył się z Jagiellonią Białytsok. W pierwszym spotkaniu Korona wygrała 3:1, a jedną z bramek zdobył Mijailović^[69]. W rewanżu kielczanie przegrali 3:0 i pożegnali się z rozgrywkami. Utrzymanie w lidze zapewnili sobie po zwycięstwie z Lechią Gdańsk^[70], a w ostatnich dwóch spotkaniach zdobyli cztery punkty i ostatecznie zajęli szóste miejsce^[71].

Przed rundą jesienną sezonu 2010/2011 ponownie został wybrany kapitanem Korony^[72]. Po meczu z Ruchem Chorzów pauzował ze względu na zabieg całkowitego wyleczenia kontuzji mięśnia przywodziciela, z którą borykał się od ponad roku. Oddał również opaskę kapitana Ediemu Andradinie^[73]. Powrócił na spotkanie z Jagiellonią Białystok, a jesienią zaliczył łącznie 10 pojedynków^[74]. 26 lutego 2011 roku, kilka godzin przed pierwszym meczem rudny wiosennej z Zagłębiem Lubin, Mijailović oznajmił trenerowi Marcinowi Sasalowi, że odchodzi z klubu i wyjeżdża na testy do rosyjskiego Amkaru Perm. Szkoleniowiec kielczan wystawił jednak Serba w podstawowym składzie w spotkaniu z lubińskim zespołem, w którym zawodnik zagrał przez pełne 90. minut i należał do najlepszych piłkarzy Korony^[75]. Mijailović powiedział po meczu, że klub traktuje go niepoważnie – za operację w Niemczech musiał zapłacić sam, nie dostał również podwyżki^[76].

Amkar Perm

8 marca 2011 roku Korona Kielce poinformowała, że Mijailović rozwiązał kontrakt z klubem i został zawodnikiem rosyjskiego Amkaru Perm^[77]. W nowym zespole zadebiutował 1 maja w przegranym 1:2 meczu z Tomem Tomsk, w którym zagrał w drugiej połowie, zastępując Mitara Novakovicia^[78]. W 2013 roku wrócił do Crvenej Zvezdy.

Kariera reprezentacyjna

Mijailović w latach 2002–2004 grał w reprezentacji Serbii i Czarnogóry U-21. Wraz z nią wystąpił na Młodzieżowych Mistrzostwach Europy w Niemczech^[79]. W finale tego turnieju jego drużyna przegrała z Włochami 0:3, a piłkarz w 34. minucie został ukarany czerwona kartką^[80].

Piłka nożna plażowa

Mijailović w 2016 zadebiutował w reprezentacji Serbii w piłce nożnej plażowej^[81].

Sukcesy

Serbia i Czarnogóra U-21

• Wicemistrzostwo Europy U-21: 2004

Wisła Kraków

• Ekstraklasa: 2003/2004, 2004/2005

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nikola Mijailović w bazie 90minut.pl (pol.)
• Nikola Mijailović w bazie rfpl.org (ros.)