Nikon (Pietin)

Nikon

Aleksandr Pietin
Arcybiskup odeski i chersoński
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1902 Jekatierinodar
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1956 Odessa
Arcybiskup odeski i chersoński
Okres sprawowania	1952–1956
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia odeska
Śluby zakonne	1944
Diakonat	do 1928
Prezbiterat	1928
Chirotonia biskupia	21 maja 1944

Nikon, imię świeckie Aleksandr Porfiriewicz Pietin (ur. 1 czerwca 1902 w Jekatierinodarze, zm. 16 kwietnia 1956 w Odessie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

W 1918 ukończył seminarium duchowne w Stawropolu. Studiował również w Instytucie Politechnicznym w Kubaniu, jednak nie zakończył nauki. W 1928 został wyświęcony na kapłana jako celibatariusz. Służył w eparchii penzeńskiej.

W 1933 został skazany na pięć lat łagru i uwięziony w obozie w Uchcie (ros. Uchtpieczłag). Po odbyciu wyroku zamieszkiwał w obwodzie kalinińskim. Dołączył do ruchu Żywej Cerkwi, który porzucił w 1944, składając akt pokutny, po czym został na nowo przyjęty do kanonicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Nikon. 21 maja tego samego roku został wyświęcony na biskupa woroszyłowgradzkiego. W chirotonii jako konsekratorzy wzięli udział metropolita kruticki i kołomieński Mikołaj, biskup rostowski i taganroski Eleuteriusz oraz biskup dmitrowski Hilary.

W 1945 Rosyjski Kościół Prawosławny zdecydował o utworzeniu nowej eparchii z siedzibą we Lwowie. Biskup Nikon był pierwotnie typowany na jej ordynariusza, ostatecznie jednak uznano, że odpowiedniejszym kandydatem będzie duchowny znający język ukraiński, związany z Ukrainą zachodnią, a także wykształcony tak dobrze, jak kapłani greckokatoliccy. Te czynniki przesądziły o nominowaniu na biskupa lwowskiego i tarnopolskiego archimandryty Makarego (Oksijuka) i pozostawieniu biskupa Nikona na dotychczasowej katedrze^[1].

Od 1945 Nikon jako biskup doniecki i woroszyłowgradzki zarządzał wszystkimi strukturami Cerkwi w regionie Donbasu i na Ługańszczyźnie. W 1948 został locum tenens eparchii odeskiej, a od 1949 faktycznym jej zarządzającym.

W 1951 otrzymał godność arcybiskupią, równocześnie został na stałe przeniesiony na katedrę odeską, natomiast funkcję locum tenens pełnił w odniesieniu do kierowanej wcześniej eparchii donieckiej, na której nie wyznaczono jego następcy. Zmarł w 1956 w Odessie i został pochowany w tamtejszym soborze katedralnym.

Przypisy

Bibliografia

• Никон (Петин Александр Порфирьевич)