Nimbarka Bhaskara

Nimbarka Bhaskara (dewanagari श्री निम्बार्काचार्य, trl. Śrī Nimbārkācārya) – żyjący w XI lub XII wieku filozof i święty wisznuizmu zaliczany do kumara sampradai.

Życiorys

Urodził się w Murgarapattam w stanie Andhra Pradeś w południowych Indiach jako syn bramińskiej pary Aruni i Dźajanti. Był ascetą i sannjasinem. Większość swojego pobożnego życia spędził w świętym miejscu zwanym Nimbagrama u stóp Gowardhana we Vrindavanie, gdzie założył sampradaję. Jej członkowie zwani byli Nimbarka lub Nimawant[1].

Poglądy

  • Jako obrońca pierwotnej wedanty krytykował adwajta-wedantę Śankary.
  • Tworzył prace na temat filozofii dwaitadwaita wada. W jego naukach możliwa była jednocześnie „różnica i nieróżnica” pomiędzy atmanem i brahmanem[1].

Dzieła

  • Vedantaparijatasaurabha (streszczenie Wedantasutry)
  • Daśaśloka (Vedantaratna – „Klejnot Wedanty”[1], 10 wierszy)
  • Siddhantaratna

Zobacz też

  • Madhwa, Ramanudźa, Śankara, Wallabha
  • dwaita
  • bhedabheda

Przypisy

  1. ↑ a b c Nimbarka Bhaskara. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 93, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-370-0.