Nina Bratczikowa
Państwo | Rosja |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1985 Żukowskij |
Wzrost | 178 cm |
Masa ciała | 72 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | 2004 |
Zakończenie kariery | aktywna |
Trener | Pedro Pereira |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 9 ITF |
Najwyżej w rankingu | 79 (10 grudnia 2012) |
Australian Open | 3R (2012) |
Roland Garros | 3R (2012) |
Wimbledon | 1R (2012, 2013) |
US Open | 1R (2012) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 34 ITF |
Najwyżej w rankingu | 63 (10 września 2012) |
Australian Open | 1R (2012, 2013) |
Roland Garros | 3R (2012) |
Wimbledon | 1R (2012) |
US Open | 2R (2012) |
Nina Bratczikowa, ros. Нина Олеговна Братчикова (ur. 28 czerwca 1985 w Żukowskij) – rosyjska tenisistka.
Zawodniczka biorąca udział głównie w turniejach ITF. W zawodach tej rangi wygrała dziewięć turniejów singlowych i trzydzieści cztery deblowe. Najwyższe miejsce w rankingu singlowym osiągnęła w grudniu 2012 roku, plasując się na pozycji 79.
Bratczikowa w styczniu 2012 roku po raz pierwszy zagrała w turnieju głównym Wielkiego Szlema. Podczas Australian Open 2012 przeszła kwalifikacje bez straty seta, pokonując Karolinę Pliskovą, Melindę Cznik i Irinę Chromaczową. W pierwszej rundzie imprezy głównej wyeliminowała rozstawioną z numerem 19. Włoszkę Flavię Pennettę 6:3, 1:6, 6:2. Następnie pokonała Albertę Brianti 6:2, 6:1. W trzeciej rundzie turnieju w Melbourne uległa jednak Ivecie Benešovej 1:6, 3:6.
W następnym turnieju Wielkiego Szlema – Roland Garros, w Paryżu zagrała od razu w turnieju głównym, bez konieczności eliminacji. Już w pierwszej rundzie sprawiła niespodziankę, pokonując zawodniczkę rozstawioną, Monicę Niculescu w trzech setach. W drugiej rundzie, też po trzysetowym pojedynku, pokonała Claire Feuerstein a w trzeciej zagrała z zawodniczką nr 4 ówczesnego rankingu WTA, Petrą Kvitovą, z którą przegrała 2:6, 6:4, 1:6 i odpadła z turnieju.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra podwójna
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 5 października 2008 | Taszkent | Twarda | Kathrin Wörle | Raluca Olaru Olha Sawczuk | 7:5, 5:7, 7–10 |
Finalistka | 2. | 24 kwietnia 2011 | Fez | Ceglana | Sandra Klemenschits | Andrea Hlaváčková Renata Voráčová | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 11 listopada 2012 | Pune | Twarda | Oksana Kalasznikowa | Julja Gluszko Noppawan Lertcheewakarn | 6:0, 4:6, 10–8 |
Finalistka | 3. | 14 lipca 2013 | Budapeszt | Ceglana | Ana Tatiszwili | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 4:6, 1:6 |
Turnieje ITF
Gra pojedyncza
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 07/12/2003 | Tel Awiw | ITF | 10 000 | twarda | Szachar Pe’er | 6:4, 6:4 |
2. | 07/03/2004 | Melilla | ITF | 10 000 | twarda | Frederica Piedade | 6:2, 6:4 |
3. | 09/07/2006 | Mont-de-Marsan | ITF | 25 000 | ziemna | Raluca Olaru | 6:4, 4:6, 6:0 |
4. | 25/05/2008 | Moskwa | ITF | 25 000 | ziemna | Ksienija Pierwak | 3:6, 6:1, 7:5 |
5. | 01/06/2008 | Togliatti | ITF | 25 000 | twarda | Patricia Mayr | 6:3, 6:0 |
6. | 17/05/2009 | Vila Real de Santo António | ITF | 10 000 | ziemna | Irene Santos-Bravo | 7:5, 2:6, 6:4 |
7. | 18/04/2010 | Johannesburg | ITF | 100 000 | twarda | Tamarine Tanasugarn | 7:5, 7:6 |
8. | 31/10/2010 | Lagos | ITF | 25 000 | twarda | Zuzana Kučová | 7:5, 6:1 |
9. | 06/02/2011 | Rabat | ITF | 25 000 | ziemna | Maria João Koehler | 3:6, 6:4, 6:1 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 15 lipca 2019].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 15 lipca 2019].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Dacoucou, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nina Bratchikova, Open ITF Cagnes-sur-Mer 2013