Ninmyō

Cesarz Ninmyō (jap. 仁明天皇 Ninmyō tennō, czyt. Nimmyō 810-850) – 54. cesarz Japonii^[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Ninmyō panował w latach 833-850^[3].

Mauzoleum cesarza Ninmyō znajduje się w prefekturze Kioto. Nazywa się ono Fukakusa no misasagi^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto, Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii Epoka Genshi (legendarna) Okres Jōmon Jimmu (660 p.n.e.–585 p.n.e.) Suizei (581 p.n.e.–549 p.n.e.) Annei (549 p.n.e.–511 p.n.e.) Itoku (510 p.n.e.–476 p.n.e.) Kōshō (475 p.n.e.–393 p.n.e.) Kōan (392 p.n.e.–291 p.n.e.) Okres Yayoi Kōrei (290 p.n.e.–215 p.n.e.) Kōgen (214 p.n.e.–158 p.n.e.) Kaika (158 p.n.e.–98 p.n.e.) Sujin (97 p.n.e.–30 p.n.e.) Suinin (29 p.n.e.–70) Keikō (71–130) Seimu (131–191) Chūai (192–200) Jingū Kogo (regentka 209–269) Epoka Kodai Okres Kofun Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539) Okres Asuka Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715) Okres Nara Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806) Okres Heian Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198) Epoka Chūsei Okres Kamakura Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339) Dwór północny i południowy Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392) Okres Muromachi Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557) Okres Azuchi-Momoyama Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611) Epoka Kinsei Okres Edo Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867) Epoka Kindai/Gendai Okres współczesny Meiji (1868–1912) Taishō (1912–1926) Shōwa (1926–1989) Akihito (1989–2019) Naruhito (od 2019)