Ninna-ji

Ninna-ji
仁和寺
Ilustracja
Główny pawilon
Państwo Japonia
MiejscowośćUkyō-ku, Kioto
Rodzaj klasztoruklasztor buddyjski, Shingon
FundatorUda
Materiał budowlanydrewno
Data budowy888
Położenie na mapie Kioto
Mapa konturowa Kioto, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ninna-ji”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ninna-ji”
Ziemia35°01′51″N 135°42′50″E/35,030833 135,713889
Strona internetowa klasztoru

Ninna-ji (jap. 仁和寺) – klasztor buddyjski w Kioto, w Japonii, usytuowany w północno-zachodniej dzielnicy Ukyō-ku. Kompleks został założony przez cesarza Udę (867–931)), według tradycji, w 888 roku. Jest najważniejszą świątynią szkoły omuro sekty shingon. Mnisi z innych świątyń tej szkoły przybywają do Ninna-ji w celu nauki i ćwiczeń duchowych oraz aby służyć w niej [1]. Świątynia jest słynna ze swoich drzew wiśni gatunku omuro-sakura, które kwitną najpóźniej w całym Kioto[2]. Świątynia była także znana jako Cesarski Pałac Omuro (御室御所 Omuro Gosho)[3][4], albowiem jej założyciel, cesarz Uda, zbudował tu dla siebie rezydencję o nazwie Omuro, w której zamieszkał po abdykacji w 897 roku.

Główny pawilon (金堂 Kondō) został uznany za skarb narodowy Japonii, 14 innych obiektów jako ważne dobra kultury (Important Cultural Properties), a sanktuarium jako całość jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO od grudnia 1994 jako część obiektu Zespół zabytkowy dawnego Kioto, Uji i Ōtsu[5][6].

Historia klasztoru

Klasztor został utworzony w okresie Heian. W 886 roku cesarz Kōkō nakazał budowę świątyni, która miała być błogosławieństwem dla kraju i służyć rozwojowi buddyzmu w Japonii. Cesarz nie dożył jednak jej ukończenia. Jego następca, cesarz Uda, ukończył budowę w 888 roku. W 897 roku Uda abdykował na rzecz swojego syna Daigo, a sam zamieszkał w świątyni i stał się pierwszym monzeki (księciem-kapłanem)[7][a]. Od tego momentu do późnego okresu Edo najważniejszy kapłan pochodził z cesarskiego rodu[8]. W okresie wojen Ōnin (1466–1476) kompleks świątynny został zniszczony, ale wkrótce go odbudowano. Obecnie istniejące budynki pochodzą z lat 1641–1644. W czasie rekonstrukcji Pałacu Cesarskiego w Kioto (京都御所 Kyōto-gosho) część jego budynków została przeniesiona do Ninna-ji: główny pawilon oraz część rezydencji Ninna-ji Goten (była rezydencja głównego kapłana).

Najważniejszym obiektem kompleksu jest główny pawilon (金堂 Kondō), który został uznany za skarb narodowy Japonii. Jest to duży parterowy budynek o wymiarach 7 x 5 ken (ok. 13 x 9 m). Jego najcenniejszą cechą jest to, że zachował charakter cesarskiego pałacu z okresu Azuchi-Momoyama (1573–1603).

Innymi ważnymi pawilonami kompleksu są m.in.: pięciopiętrowa pagoda (五重塔 Gojū-no-Tō), brama wejściowa Niōmon (二王門 Niō-mon), brama wewnętrzna (środkowa) Chūmon (中門 Chū-mon), dzwonnica (鐘楼 Shōrō), repozytorium sutr i kronik (経蔵 Kyōzō)[b], pawilon bogini Kannon (観音堂 Kannon-dō), pawilon Mieidō (御影堂 Miei-dō) (pawilon mieszczący święty wizerunek fundatora[9].

Galeria

  • Dzwonnica

  • Kyōzō

  • Miei-dō

  • Ogród Północny

  • Kwitnące wiśnie

Uwagi

  1. ↑ Książę z rodu cesarskiego, który otrzymał święcenia kapłańskie, naczelny kapłan świątyni poprzednio prowadzonej przez założyciela sekty; monzeki no tera → buddyjska świątynia, której naczelny kapłan pochodzi z rodziny cesarskiej.
  2. ↑ W japońskiej architekturze buddyjskiej jest to repozytorium sutr, świętych pism i kronik dot. historii świątyni. W czasach starożytnych kyōzō umieszczano naprzeciwko dzwonnicy na osi wschód-zachód świątyni.

Przypisy

  1. ↑ NINNAJI: Learn about Ninna-ji Temple (ang.). [dostęp 2020-03-29].
  2. ↑ NINNAJI: Beautiful scenery at Ninna-ji Temple, a Buddhist Temple founded in 888 AD. (ang.). [dostęp 2020-03-29].
  3. ↑ Japan-Wireless: Ninnaji Temple, Temple turned former imperial residence (ang.). Japan Visitor Your Tourist and Resident Guide to Japan, 2020. [dostęp 2020-03-29].
  4. ↑ Chris Rowthorn, Others: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 311. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)Sprawdź autora:2.
  5. ↑ Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG. [dostęp 2019-05-02].
  6. ↑ Advisory Body Evaluation (ICOMOS): Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG, 1994. [dostęp 2019-05-29].
  7. ↑ Koh Masuda: Kenkyusha's New japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha LImited, 1991, s. 1131. ISBN 4-7674-2015-6.
  8. ↑ ROHM Co., Ltd: The beauty of the low cherry trees at Ninnaji Temple! (ang.). 1997-2020. [dostęp 2020-03-28].
  9. ↑ Mary Neighbour Parent: mieidou　(御影堂) (ang.). Japanese Architecture and Art Net Users System, Tokio, 2001. [dostęp 2019-07-06].

Bibliografia

  • Chris Rowthorn, Others: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 311. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)Sprawdź autora:2.
Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO w Japonii

Flag of UNESCO.svg

Kulturowe
Tōhoku
Kantō
Chūbu
Kinki
Chūgoku
Kiusiu
Kiusiu
Chūbu
Tōhoku
Przyrodnicze
Hokkaido
Tōhoku
Kantō
Kiusiu

Japonia

  1. ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

Media użyte na tej stronie

Map Kyoto.jpg
Autor:
XIIIfromTOKYO
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ta mapa of Kyoto została utworzona dzięki danym z projektu OpenStreetMap, zbieranym przez społeczność. Mapa ta może być niekompletna i zawierać błędy. Niewskazane jest poleganie wyłącznie na niej w nawigacji.
Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
Legenda klasztor.svg
Symbol klasztoru do legendy mapy
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Ninnaji Kyoto07n4500.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Ninna-ji's Golden Hall is Japan's National Treasure in Ukyō-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. Ninna-ji was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Ninnaji Kyoto16s3s4592.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Ninna-ji Shinden Hokutei (North Garden) in Ukyō-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. Ninna-ji was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Ninnaji Kyoto09n4500.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Ninna-ji's Kyozo in Ukyō-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. Ninna-ji was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Omurosakura.jpg
Autor: Kumamushi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Omurosakura at Ninna-ji
Ninnaji Kyoto08n4500.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Ninna-ji's Shoro in Ukyō-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. Ninna-ji was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Mie-do (Founders Hall) At Ninna-ji.JPG
The Mie-do or Founder's Hall at Ninna-ji. It was built as part of the temple reconstruction in the 17th century after the temple complex was largely destroyed by fire during the Onin War in the 15th century. Picture was taken with a Canon Power Shot SD850 IS digital Elph camera.