Nintendo 64

Ten artykuł należy dopracować: od 2014-08 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nintendo 64

Konsola Nintendo 64 z oryginalnym kontrolerem
Typ	konsola gier wideo
Producent	Nintendo
Generacja	piąta generacja
Premiera	JP 23 czerwca 1996 Am. Płn. 29 września 1996 PAL/PL 1 marca 1997[1] FR 1 września 1997
CPU	93,75 MHz MIPS VR4300
GPU	62,5 MHz SGI RCP
Pamięć operacyjna	4 MB RDRAM, rozszerzalna do 8 MB
Nośniki danych	kartridż
Kontrolery	gamepad (maks. 4)
Sprzedanych jednostek	32,93 miliony
Najlepiej sprzedawana gra	Super Mario 64
Poprzednik	Virtual Boy
Następca	GameCube

Nintendo 64 – konsola gier wideo stworzona przez przedsiębiorstwo Nintendo. Premiera konsoli w Japonii odbyła się 23 czerwca 1996 roku, w Ameryce Północnej – 29 września 1996, a w Europie – 1 marca 1997 roku. Oficjalnie prace nad konsolą rozpoczęły się 23 sierpnia 1993. W tym dniu poinformowano o podpisaniu umowy między Nintendo a Silicon Graphics, w której była mowa o projekcie „Reality”, mającym na celu stworzenie nowej konsoli do gier. Początkowo konsola miała nosić nazwę Ultra Nintendo, skróconą później do Ultra 64.

Sprzedano ponad 32 mln egzemplarzy sprzętu.

Dane techniczne

• procesor: 64 bit MIPS VR4300 (kompatybilny z R4300i) (RISC) 93,75 MHz
  • 24 kB L1 Cache
  • 93 mln operacji na sekundę
  • wyprodukowany przez firmę NEC i zbudowany z ponad 4 mln tranzystorów w technologii 0,35 µm
• koprocesor: 64 bit MIPS RISC RCP (Reality Immersion Co-Processor) i DP (Pixel Drawing Processor) 62,5 MHz
  • ponad 500 mln operacji na sekundę, to jest około 10 razy więcej niż procesory Pentium o podobnym taktowaniu.
  • zawiera RSP (Reality Signal Processor) – odpowiedzialny za dźwięk i za przetwarzanie grafiki 3D
  • zawiera RDP (Reality Drawing Processor) – przeprowadza operacje na pikselach i jest odpowiedzialny za następujące funkcje:
    • Advanced Texture-Mapping – zaawansowane mapowanie tekstur:
      • Detail Texturing – teksturowanie szczegółów
      • Tri-linear Mip Map Interpolation – trójliniowa interpolacja mipmap
      • Perspective Correction – korekcja perspektywy
      • Environment Mapping – mapowanie otoczenia
      • Depth Buffering – buforowanie głębi
  • potrafi wyświetlić do 150 000 wielokątów na sekundę z następującymi efektami:
    • Color Combiner
    • Anti-Aliasing and Blending
    • Rasterizing
    • Z-Buffering – Z-bufor
    • Automatic LOD (Level Of Detail) Management – automatyczne zarządzanie poziomem detali obiektów
    • Vertex positioning and transformations – pozycjonowanie i transformacja wierzchołków
    • Depth, color and texture clipping
    • Transparency (256 levels max) – przezroczystość (max. 256 poziomów)
    • Gouraud Shading – cieniowanie Gourauda
• grafika: 256x224, max. 640x480, 16,8 mln kolorów z czego w jednej chwili może być wyświetlanych 32 000.
• pamięć: 4 MB Rambus DRAM, istnieje możliwość rozbudowania do 8 MB za pomocą Expansion Pak
  • pracuje na magistrali 9-bitowej o faktycznej częstotliwości 500 MHz.
  • przepustowość 562,5 MB/s
  • wewnętrzna magistrala danych między pamięcią i koprocesorem jest 128-bitowa
• dźwięk: stereo 16 bit, kompresja ADPCM
  • teoretycznie 100 kanałów PCM, gdyż każdy kanał wykorzystuje 1% czasu procesora. Średnio 16-24.
  • wykorzystuje syntezę wavetable
  • próbkowanie max. 48 kHz
  • zawiera wewnętrzne efekty specjalne:
    • Voice (w/ Pitch Shifting)
    • Gain and Pan
    • Reverb and Chorus
• nośnik danych: kartridż o pojemności od 32 do 512 Mbit (od 4 do 64 MB).
• wejścia: 4 porty padów 3 pinowe
• wyjścia:
  • Composite Video
  • S-Video
  • RGB (tylko w systemie NTSC)
  • analogowy dźwięk stereo
  • RF poprzez zewnętrzny modulator^[2]
• wymiary: 260 × 170 mm x 73 mm
• waga: 1,1 kg

Akcesoria do N64

Kontroler do Nintendo 64 – widok z góry

Kontroler do Nintendo 64 – widok od spodu

Widok obudowy oraz wnętrza kartridża

Rozszerzenie pamięci do N64

(c) Offensiveandconfusing z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

GB Hunter

• Adaptoid – przejściówka umożliwiająca podłączenie joypada od konsoli do gniazda USB w komputerach.
• Backup Units – urządzenia umożliwiające zrobienie kopii zapasowej gry z kartridża:
  • Doctor V64 – to pierwsze tego typu urządzenie wyprodukowane przez firmę Bung.
  • V64jr – drugie urządzenie z firmy Bung.
  • CD64 – wyprodukowane przez firmę UFO / Success Company w 1998, posiada 16 MB pamięci RAM.
  • CD64 Plus – wyprodukowane przez firmę UFO / Success Company, posiada 32 MB pamięci RAM.
  • Z64 – wyprodukowane przez firmę Interesting Devices z Tajwanu i sprzedawane w USA przez firmę Harrison Electronics.
• Controller Pak – jest to karta pamięci dla niektórych gier jest konieczna żeby móc zapisać stan gry np. Turok: Dinosaur Hunter, Turok 2: Seeds Of Evil, Pokémon Stadium, a w pozostałych grach nie jest wymagana, gdyż kartridż z grą posiadał możliwość zapisania.
• DexDrive – urządzenie do archiwizowania i kopiowania danych z kart pamięci (Controller Pak) na komputer klasy PC.^[3]
• Expansion Pak – rozszerza pamięć RAM o dodatkowe 4 MB, polepszając jakość grafiki w wyższej rozdzielczości. Bez niego nie da się uruchomić dwóch gier: Donkey Kong 64 i The Legend of Zelda: Majora’s Mask, używany jest poza tym do poprawy grafiki w około czterdziestu tytułach niezależnych producentów, w tym Turok 2: Seeds Of Evil, Rayman 2 oraz Perfect Dark.
• Game Buster, GameShark, Action Replay – umożliwiają stosowanie kodów podobnie jak Game Genie w innych konsolach.
• Import Adapter, N64 Passport – urządzenie umożliwiające granie w importowane gry na europejskim N64 i odwrotnie.
• kierownica – wykorzystywana w wyścigach. Wyprodukowana przez firmę Gamester jako model LX4, posiada efekt wibracji.
• myszka – wykorzystywana np. w Mario Artist: Paint Studio.
• 64DD – napęd dysków magnetycznych wydany tylko w Japonii. Na takich dyskach mieściło się więcej danych niż na kartridżach, ponieważ na początku dostępne były tylko kartridże o mniejszej pojemności. Możliwe było także wydanie gry na kilku dyskach.
• RadnetDD Keyboard – klawiatura wykorzystywana tylko z dyskiem do 64DD RadnetDD Disk i umożliwiająca pisanie e-maili, rozmowę na czacie itp.
• Rumble Pak – urządzenie dodające wibrację do pada na baterie AA potocznie zwane „paluszkami” lub nieco mniejsze AAA. Są też modele pobierające prąd z joypada.
• Transfer Pak – urządzenie, dzięki któremu można przesyłać dane między grami na Nintendo 64 oraz Game Boy/Game Boy Color. Niewiele gier wykorzystuje to urządzenie.
• Tristar 64 – urządzenie umożliwiające grę w gry z konsoli Famicom, Nintendo Entertainment System, Super Famicom i Super Nintendo Entertainment System.
• Voice Recognition Unit (VRU) – urządzenie do rozpoznawania głosu wykorzystywane tylko w grze Hey You, Pikachu! oraz Densha De Go 64.
• Tilt Pak – urządzenie przypominające z wyglądu Rumble Pak, które pozwala na sterowanie w grze za pomocą przechylania całego joypada. Zawiera też wbudowaną funkcję rumble.
• Bio Sensor – z wyglądu przypomina Controller Pak z kablem i klipsem na końcu. Klips przypina się do płatka usznego i dzięki temu konsola odczytuje nasz puls. W zależności od tego jak rozwija się akcja na ekranie nasz puls może przyspieszać lub zwalniać co, dzięki Bio Sensorowi, zwrotnie wpływa na wydarzenia w grze – gdy zaczynamy się denerwować akcja robi się szybsza, gdy się uspokoimy wszystko wraca do normy. Produkt wydany został tylko na japoński rynek i kompatybilny jest z jedną grą – Tetris 64 (nie mylić z The New Tetris). Bio Sensor wyprodukowała firma Seta.
• GB Hunter – przejściówka pozwalająca grać w gry z Game Boy / Game Boy Color na N64. Dużym minusem jest brak możliwości zapisu gry.
• Wide-Boy 64 – jest to urządzenie które też pozwala grać gry z Game Boy/Game Boy Color, ale również z GBA.

Gry

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Nintendo