Nisan Slomianski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1946 |
|---|---|
| Poseł do Knesetu | |
| Okres | od 12 maja 1997 |
| Przynależność polityczna | |
| Okres | od 17 lutego 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Okres | od 5 lutego 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana | |
| Okres | od 1977 |
Nisan Slomianski (hebr. ניסן סלומינסקי lub ניסן סלומיאנסקי, ang. Nissan Slomiansky, ur. 10 stycznia 1946 w Ramat Ganie) – izraelski polityk, fizyk, rabin i działacz Gusz Emunim. Wieloletni poseł w Knesecie z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal) i Żydowskiego Domu, a także przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana w latach 1977-1998 i działacz osadniczej Rady Jesza. Członek zarządu Keren Kajemet le-Jisra’el[1].
Życiorys
Urodził się 10 stycznia 1946 roku w Ramat Gan, wówczas w Mandacie Palestyny. W ramach wykształcenia średniego ukończył jesziwę ruchu Bene Akiwa w Nechalim. W jesziwie hesder Kerem w Jawnem otrzymał smichę rabinacką. Naukę w jesziwie łączył ze służbą wojskową w jednostce spadochronowej Brygady Nachal. Służbę skończył w stopniu porucznika. Na Uniwersytecie Bar-Ilana otrzymał tytuł licencjata z fizyki oraz otrzymał uprawnienia nauczycielskie z judaizmu. Na tym samym uniwersytecie obronił tytuł magistra z fizyki. Na Uniwersytecie Telawiwskim obronił tytuł magistra prawa z prawa hebrajskiego[1][2].
Był także jednym z założycieli narodowo-religijnego, osadniczego ruchu Gusz Emunim. Działając w jego strukturach założył osiedle Elkana, w którym pełnił funkcję przewodniczącego samorządu lokalnego od 1977 roku do 1998 roku. W tym okresie przyczynił się do rozwoju kompleksu edukacyjnego w osiedlu, który składa się z przedszkoli, szkół religijnych i szkół dla dziewcząt, w których wykłada do dzisiaj[1][2].
Zaangażowany był także w działalność samorządowej organizacji osadników o nazwie Rada Jesza. W pierwszej połowie lat 90. XX wieku organizował debaty i kampanie społeczne przeciwko zainicjowanym przez Icchaka Rabina porozumieniom z Oslo[1][2].
Działalność polityczna
Czternasty Kneset (1996–1999)
W 1997 roku zajął miejsce zmarłego posła Mafdalu – Awrahama Szterna. W trakcie kadencji przewodniczył podkomisji ds. administracji cywilnej, był członkiem komisji: polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; petycji społecznych; kontroli państwa; jakości środowiska i spraw wewnętrznych[1][2].
Szesnasty Kneset (2003–2006)
Do Knesetu dostał się z listy Mafdalu. W trakcie tej kadencji zasiadał w nadzwyczajnej komisji: ds. problemu pracowników zagranicznych; zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu; komisji śledczej ds. przemocy w sporcie oraz w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; jakości środowiska i spraw wewnętrznych; mianowania sędziów religijnych[1].
Siedemnasty Kneset (2006–2009)
Był posłem ze wspólnej listy Narodowej Partii Religijnej-Unii Narodowej. Zasiadał w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; finansów; mianowania sędziów religijnych i specjalnej komisji ds. zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu[2]. Był członkiem parlamentarnych lobby ds. rolnictwa; Judei, Samarii i Gazy; osób, które przeżyły Holocaust; Jerozolimy[1].
W 2009 roku nie dostał się do Knesetu, ponieważ Żydowski Dom wprowadził do parlamentu trzech posłów. Mimo to wciąż brał udział w pracach komisji ds. finansów, a także brał udział w konsultacjach różnych organizacji i grup religijnych[2].
Dziewiętnasty Kneset (2013–2015)
W trakcie kadencji brał udział w pracach połączonej komisji ds. budżetu na obronność i ds. budżetu Knesetu. Był przewodniczącym komisji finansów i członkiem parlamentarnego lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego[1].
Dwudziesty Kneset (2015–2019)
W tej kadencji przewodniczył komisji: finansów; porządkowej; polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; legislacji, prawa i sprawiedliwości. Był też członkiem parlamentarnych lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego; Ziemi Izraela; powrotu żołnierzy do domu[1].
W styczniu 2019 roku wycofał się z aktywnego uczestnictwa w życiu politycznym. Stwierdził jednak, że pozostanie w Żydowskim Domu, aby pracować na rzecz partii[3]. Mimo to, otrzymał 41. miejsce (przedostatnie) na liście Zjednoczonej Prawicy na wrześniowe wybory w 2019 roku[4].
Praca legislacyjna
W trakcie swojej kariery politycznej brał udział w pracach nad:
- Prawem edukacji prawniczej i opieki prawnej. Wzmocnienie praw i pozycji osób uprzywilejowanych w Państwie Izrael,
- ustanowieniem kary za rzucanie kamieniami, która nie może być mniejsza niż jedna piąta maksymalnej kary za przestępstwo,
- nowelizacją Prawa o ubezpieczeniach społecznych. Wprowadzenie zapisu o odmowie emerytury rodzicom dziecka, które zostało skazane za rzucanie kamieniami lub inne przestępstwo wymierzone w bezpieczeństwo,
- Prawem o terroryzmie. Wprowadzenie wysokich kar dla terrorystów i osób będących członkami organizacji terrorystycznych, a także dla osób popierających takie organizacje,
- Prawem odwołania. Kneset może odwołać głosami 90 posłów (w tym 10 nie może być członkami partii będących w koalicji rządzącej) ze stanowiska parlamentarzysty posła, który nawołuje do rasizmu lub wspiera walkę zbrojną przeciw Izraelowi,
- Prawem o organizacjach non profit. Zobowiązanie organizacji chroniących prawa człowieka, które otrzymują środki finansowe z zagranicy, do oświadczenia tego i ujawnienia źródeł finansowania,
- Prawem regulacji. Prawo regulujące status domów osadników w Judei i Samarii powstałych na prywatnej ziemi[5].
Życie prywatne
Jest żonaty i ma piątkę dzieci[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Kneset, ניסן סלומינסקי [dostęp 2019-08-02].
- ↑ a b c d e f g Kneset, Nissan Slomiansky [dostęp 2019-08-02].
- ↑ Moran Azulaj, ח"כ ניסן סלומינסקי פורש מהחיים הפוליטיים, „Jedi’ot Acharonot”, 17 stycznia 2019 [dostęp 2019-08-02].
- ↑ ועדת הבחירות המרכזית לכנסת, הימין המאוחד הבית היהודי – האיחוד הלאומי – הימין החדש [dostęp 2019-08-02].
- ↑ הבית היהודי, מהנעשה במפלגה- ניסן סלומינסקי [dostęp 2019-08-02].
Linki zewnętrzne
- Nisan Slomianski (ang.) – profil na stronie Knesetu.
Media użyte na tej stronie