Niszczyciele rakietowe typu 45

Niszczyciele typu 45
Ilustracja
HMS Dragon
Kraj budowy

 Wielka Brytania

Użytkownicy

 Royal Navy

Stocznia

BAE Yarrow

Wejście do służby

23 lipca 2009

Zbudowane okręty

6

Okręty w służbie

6

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

7300 t

Długość

152 m

Szerokość

21 m

Zanurzenie

5 m

Napęd

2 turbiny gazowe WR-21 o mocy 25 MW z systemami chłodzenia i odzyskiwania energii, napędzające 2 śruby

Prędkość

29 węzłów

Zasięg

7000 mil morskich przy prędkości 18 węzłów

Załoga

190

Uzbrojenie

16 wyrzutni pocisków przeciwlotniczych Aster 30, 32 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Aster 15
1 działo 114mm mk 8 mod 1
2 zestawy obrony bezpośredniej Vulcan Phalanx
2 działka 30 mm

Wyposażenie lotnicze

2 śmigłowce AW159 Wildcat lub 1 Merlin

Niszczyciele rakietowe typu 45brytyjskie niszczyciele rakietowe obrony powietrznej obszaru działań floty, zaplanowane jako następcy niszczycieli typu 42. Wejście do służby w Royal Navy pierwszego okrętu tego typu (HMS Daring), odbyło się w 2009[1].

Historia

Na początku lat 90. Wielka Brytania wraz z 7 innymi europejskimi państwami wchodziła w skład konsorcjum, którego celem było opracowanie wspólnego projektu fregaty rakietowej NFR-90 dla państw NATO. Po fiasku tego projektu w 1992, Wielka Brytania przystąpiła wraz z Francją i Włochami do prac nad fregatami rakietowymi typu Horizon. W związku jednak ze znacznymi rozbieżnościami co do parametrów technicznych i zastosowania nowych okrętów, ostatecznie wycofała się z tego projektu w 1999 i postanowiła, bazując na doświadczeniach wyniesionych z programu Horizon, opracować własny typ okrętów rakietowych. Znaczenie miały też naciski przemysłu brytyjskiego na zbudowanie własnych okrętów. Głównym wykonawcą nowych okrętów, klasyfikowanych jako niszczyciele rakietowe, został koncern zbrojeniowy BAE Systems. Okręty zaprojektowano głównie do zapewnienia obrony przeciwlotniczej zgrupowaniom floty i zastąpienia w służbie niszczycieli rakietowych typu 42. W 2000 zostało złożone zamówienie na budowę 6 okrętów tego typu z możliwością poszerzenia zamówienia o dwie dalsze jednostki. Stępkę pod pierwszy okręt typu HMS „Daring” położono 28 marca 2003, wodowanie nastąpiło 1 lutego 2006, 25 września 2008 r. zakończono morskie próby stoczniowe, a wejście do służby odbyło się w 2009[2].

W konstrukcji okrętów zastosowano najnowsze rozwiązania w zakresie technologii stealth, które znacznie ograniczyły echo radiolokacyjne okrętu i jego emisję w podczerwieni (według niepotwierdzonych spekulacji, skuteczna powierzchnia odbicia odpowiada łodzi rybackiej)[3]. Zdecydowano się na napęd w całości turboelektryczny, który stanowią dwie turbiny gazowe o mocy nominalnej po 21 500 kW (28 800 shp), napędzające agregaty elektryczne produkcji Coverteam, które zasilają dwa silniki elektryczne Coverteam o mocy po 20 000 kW (27 000 shp), napędzające dwie pięciopłatowe śruby o stałym skoku[4]. Napęd pomocniczy stanowią dwa silniki wysokoprężne Wärstilä 12V200D o mocy po 2 000 kW, napędzające agregaty pomocnicze[4]. Dzięki napędowi elektrycznemu znacznie zwiększyły się możliwości w zakresie zwalczania okrętów podwodnych. Okręty budowane są w technologii „blokowej” co w praktyce oznacza, że duże jego segmenty powstają w postaci gotowych sekcji, łączonych ze sobą w stoczni.

Zasadnicze uzbrojenie okrętów stanowi 48 pionowych wyrzutni rakietowych pocisków przeciwlotniczych Aster, zgrupowanych na pokładzie dziobowym (sześć ośmiokomorowych zestawów). Standardowo przenoszą one 16 pocisków dalekiego zasięgu Aster 30 (zasięg 3–100 km, pułap do 20 km) i 32 pociski średniego zasięgu Aster 15 (zasięg 1,7–30 km, pułap do 10 km)[5]. Za blokiem wyrzutni rakiet przeciwlotniczych mogą być zamontowane dwie poczwórne wyrzutnie dla 8 pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Harpoon (pochodzące z wycofywanych fregat typu 23), aczkolwiek zwykle podczas pokoju nie są one zainstalowane[5].

Uzbrojenie artyleryjskie stanowi jedna armata uniwersalna kalibru 113 mm Mk 8 Mod 1 L/55 na pokładzie dziobowym[5]. Nominalnie armata ma kaliber 4,5" (114 mm). Jej donośność wynosi 22 km, a szybkostrzelność maksymalna 26 strz/min[6]. Pociski burzące z zapalnikiem zbliżeniowym (stosowane przeciw celom powietrznym) mają masę 20,9 kg[6]. Okręty mają ponadto dwa zestawy obrony bezpośredniej Vulcan Phalanx Block 1B na śródokręciu, na burtach[6]. Uzbrojenie uzupełniają dwa działka 30 mm DS30M Mark 2[6].

W opinii specjalistów, niszczyciele typu 45 są jak na swoją wielkość i przeznaczenie niedozbrojone, co wynika z mniejszej liczby pocisków rakietowych, niż amerykańskie odpowiedniki – jednocześnie użyte pociski zajmują dużo miejsca i wysokość ich kontenerów wymagała umieszczenia kryjącej je pokładówki na pokładzie dziobowym[5]. Kontrowersyjna jest też decyzja o braku uzbrojenia torpedowego, w związku z tym jedyne możliwości zwalczania okrętów podwodnych zapewniają śmigłowce pokładowe[6]. Okręty mogą przenosić dwa śmigłowce AgustaWestland AW159 Wildcat, względnie jeden może być zamieniony na większy AW101 Merlin[7].

Budowane okręty

Niszczyciele rakietowe typu 45
NazwaNumer taktycznyPoczątek budowyWodowanieWejście do służby
DaringD3228 marca 20031 lutego 200623 lipca 2009
DauntlessD3326 sierpnia 200423 stycznia 20073 czerwca 2010
DiamondD3425 lutego 200527 listopada 20075 maja 2011
DragonD3519 grudnia 200517 listopada 200820 kwietnia 2012
DefenderD3631 lipca 200621 października 200921 marca 2013
DuncanD3726 stycznia 200711 października 201026 września 2013

Przypisy

  1. UK Royal Navy Commissions Type 45 Destroyer HMS Daring. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)].
  2. UK Royal Navy Commissions Type 45 Destroyer HMS Daring. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)].
  3. Lipiecki 2018 ↓, s. 90.
  4. a b Lipiecki 2018 ↓, s. 91, 98.
  5. a b c d Lipiecki 2018 ↓, s. 92-93.
  6. a b c d e Lipiecki 2018 ↓, s. 94-95.
  7. Lipiecki 2018 ↓, s. 97-98.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United Kingdom (3-5).svg
The flag of the United Kingdom (3:5 version). This flag is the Union Flag in the 3:5 ratio exclusively used on land. At sea, the correct ratio is 1:2.
HMS Dragon-1.JPG
Autor:
Brian Burnell Photography logo.png
This image photographed by Brian Burnell with permission was uploaded to Commons by George Hutchinson.
To see his entire portfolio, click here.
Permission to upload photographs by Brian Burnell is archived in the OTRS system as shown below each image.



CC BY-SA icon.svg This image is protected by copyright! If you would like to use it outside Wikipedia, please read THIS first. Cc.logo.circle.svg

© Właściciel autorskich praw majątkowych do tego pliku zezwala każdemu wykorzystać go w dowolnym celu, pod warunkiem, że wykorzystujący wyraźnie wskaże autora. Redystrybucja, wykonywanie prac pochodnych, użycie komercyjne oraz każde inne są dozwolone.

, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Navy Type 45 class air-defence destroyer HMS Dragon (D35) photographed on 01 May 2012 by Brian Burnell rounding Calshot Spit at the southern end of Southampton Water, while inbound to Marchwood Military Port from Liverpool, UK.

Wikipedia editors are reminded that the copyright remains with the photographer, and that the terms of the Creative Commons (CC), Attribution (BY), Share Alike (SA) CC-BY-SA-3.0 that allow editors to reuse this image apply to Wikipedia editors also, as they do to other re-users of this image. Breaches of the licence terms are not only unlawful, but are also antisocial, in that breaches discourage photographers from making their images freely available to everyone without payment. Wikipedia re-users are also reminded of the license terms that derivatives of this image should not imply that the adaptation is endorsed or approved by the author or copyright holder. Neither should derivatives be presented as the creation of the author or copyright holder, while clearly stating that the adaptation is a derivative of the original.

Attribution online should be in this format Brian Burnell. On the printed page, a simpler form is acceptable - example: "Image: Brian Burnell".