Niszczyciele rakietowe typu Spruance
USS David R. Ray (DD-971) | |
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Wejście do służby | |
Zbudowane okręty | 30 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 8000 t |
Długość | 171 m |
Szerokość | 16,8 m |
Zanurzenie | 8,8 m |
Napęd | 4 turbiny gazowe General Electric LM2500 o mocy 80 000 KM napędzające 2 śruby |
Prędkość | 32 węzłów |
Załoga | 330 |
Uzbrojenie | 1x61 wyrzutnie Mk41 systemu VLS wyposażonych w pociski RIM-67 SM-2, BGM-109 Tomahawk lub rakietotorpedy VL-ASROC |
Wyposażenie lotnicze |
Niszczyciele rakietowe typu Spruance – seria 30 amerykańskich niszczycieli rakietowych, które wchodziły do służby w latach 1973- 1979. W 2005 ostatnia jednostka tego typu została wycofana ze służby w US Navy. Nazwa serii okrętów pochodzi od nazwiska amerykańskiego admirała Raymonda Spruance'a.
Historia
Pod koniec lat 60 w US Navy pojawiło się zapotrzebowanie na nowy niszczyciel przeznaczony do ochrony przed okrętami podwodnymi, grup uderzeniowych wyposażonych w lotniskowce. Niszczyciele typu Spruance zostały zaprojektowane w celu zastąpienia serii niszczycieli pochodzących z II wojny światowej, typu Allen M. Summer i Gearnig. Środki na budowę pięciu pierwszych okrętów zostały przewidziane w budżecie obronnym na rok 1969. Po wstrzymaniu finansowania, a następnie ponownym przydzieleniu środków z budżetu na rok 1970, zamówiono pierwsze trzy jednostki typu. Środki na budowę kolejnych okrętów miały pochodzić z pięciu kolejnych lat budżetowych. Łącznie zamówiono 30 okrętów które miały być budowane w stoczni Ingalls Shipbuilding. Stocznia ta jako jedyna miała budować okręty tego typu, co w założeniu miało obniżyć koszty i przyśpieszyć budowę serii.
Główna funkcją okrętów było zwalczanie okrętów podwodnych z możliwością zwalczania celów powietrznych. Przebudowa której poddano 24 jednostki dodała do możliwości okrętów także zwalczanie celów nawodnych i lądowych. Okręty typu Spruance były pierwszymi dużymi jednostkami US Navy wyposażonymi w napęd składający się z turbin gazowych. Modułowa konstrukcja okrętów ułatwiała montaż wyposażenia i uzbrojenia, a także podatność na modernizacje.
Bazując na typie Spruance opracowano koncepcję budowy śmigłowcowca. Projekt z powodu wysokich kosztów został jednak zarzucony, a zamówioną jednostkę ukończono (USS „Hayler”) w standardowej dla niszczycieli konfiguracji.
Opierając się na projekcie okrętów typu Spruance opracowano dla Iranu serię czterech jednostek, które po wybuchu w tym kraju rewolucji zostały przejęte przez US Navy, gdzie nosiły oznaczenie typ Kidd.
Proces wycofywania okrętów ze służby rozpoczął się w 1998, a zakończył w 2005
Rozwiązania techniczne zastosowane na okrętach okazały się na tyle udane że znalazły zastosowanie na późniejszych jednostkach typu Kidd i Ticonderoga.
Bibliografia
- Jacek Krzewiński. Amerykańskie niszczyciele typu Spruance i Kidd. „Nowa Technika Wojskowa”. 1997. nr 5. s. 46 – 53.
- Marcin Chała. Niszczyciele typu Spruance. Część 1. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9/2013. XVIII (137), wrzesień 2013. Warszawa: Magnum X.
Linki zewnętrzne
- (en) www.destroyerhistory.org
- (en) www.navysite.de
- Typ Spruance (DD). okretywojenne.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-29)].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Destroyer USS DAVID R. RAY (DD 971) (Spruance class), in the Pacific Northwest during the People's Republic of China "Goodwill Cruise 2000."