Niszczyciele typu Beograd

Niszcyciele typu Beograd

Użytkownicy	Królestwo SHS (3)  Regia Marina (2)  Kriegsmarine (1)
Zbudowane okręty	3
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1230 ton standardowa, 1682 ton pełna
Długość	98 m
Szerokość	9,45 m
Zanurzenie	3,18 m
Napęd	2 zespoły turbin parowych, 3 kotły, Moc 40 000 KM
Prędkość	38 węzłów (70 km/h)
Załoga	145
Uzbrojenie	4 działa 120 mm (4x1) 4 działa przeciwlotnicze 40 mm 2 karabiny maszynowe 6 wyrzutni torped 533 mm (3x2) 30 min

Niszczyciele typu Beograd zostały zbudowane dla Jugosłowiańskiej Królewskiej Marynarki Wojennej pod koniec lat 30. XX w. Pierwszą z zaprojektowanych we francuskiej firmie „Ateliers et Chantiers de la Loire” jednostek zbudowano w Nantes, zaś dwie pozostałe w Jugosławii. Uzbrojenie dostarczyły czeskie zakłady Škoda, zaś większość mechanizmów i maszyn Yarrow Shipbuilders.

Należący do tego typu niszczyciel „Lublana” został 17 kwietnia 1941 przejęty przez Włochów w suchym doku, „Zagreb”, by uniknąć tego losu, został w Kotorze wysadzony przez własną załogę, zaś ostatni z okrętów, „Beograd”, poważnie uszkodzony podczas bombardowania na morzu, zdołał dotrzeć do macierzystego portu w Kotorze, gdzie również został przejęty.

W składzie Regia Marina okręty przemianowano – „Lublanę” na „Lubiana”, zaś „Beograd” na „Sebenico”, tworząc typ niszczycieli Sebenico. Oba okręty w składzie włoskiej marynarki wojennej zajmowały się eskortowaniem konwojów do Afryki Północnej. „Lubiana” została zatopiona 1 kwietnia 1943 r. w zatoce Tunisu, „Sebenico” natomiast po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943, został przejęty przez Niemców i służył jako TA 43 w Kriegsmarine w północnej części Adriatyku. Uszkodzony przez jugosłowiańską artylerię w kwietniu 1945, został zatopiony przez własną załogę 1 maja 1945 w Trieście.

Okręty tego typu

Bibliografia

• Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.