Niszczyciele typu E/F
Brytyjski niszczyciel HMS „Fortune” | |
Kraj budowy | Wielka Brytania |
---|---|
Użytkownicy | Royal Navy Royal Canadian Navy Polemiko Naftiko Dominikana |
Wejście do służby | 1934-1935 |
Zbudowane okręty | 18 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | standardowa: 1405-1427 t pełna: 1940-1971 t |
Długość | 100,28 m |
Szerokość | 10,13 m |
Zanurzenie | 3,81 m |
Napęd | turbiny parowe o mocy łącznej 19 000 KM, 3 kotły parowe Admiralicji, 2 śruby |
Prędkość | 36 węzłów |
Zasięg | 6350 mil morskich przy prędkości 15 węzłów |
Załoga | 145 |
Uzbrojenie | 4 działa 120 mm Mark IX 8 kmów 13 mm (2x4) 8 wt 530 mm zrzutnia 20 (bg) |
Niszczyciele typu E/F – seria 18 niszczycieli marynarki brytyjskiej Royal Navy, należących do licznej grupy typów A-I, które służyły podczas drugiej wojny światowej. Niszczyciele typu E zostały zamówione przez Royal Navy w roku 1931, podczas gdy niszczyciele typu F w roku następnym. Trzy z nich zostały w trakcie trwania działań przekazane Royal Canadian Navy, jeden Marynarce Wojennej Grecji, a jeden Marynarce Wojennej Dominikany. Zwodowane w większości w roku 1933 weszły do służby w latach 1934-1935 i brały udział w działaniach na wielu teatrach wojny. Dziewięć z nich stracono.
Budowa
Niszczyciele tych typów budowano w oparciu o projekt zmodyfikowanego kadłuba typu C i były odeń nieco większe. ASDIC był sprzężony z pojedynczą wyrzutnią bomb głębinowych (20 pocisków). Po raz pierwszy od programu budowy niszczycieli typu A z roku 1927, zaprojektowano większe lidery flotylli, przedłużone tak, by między kominami mogło zmieścić się dodatkowe działo 120 mm, a pod pokładem trzecia kotłownia[1]. Lidery nie były przeznaczone do poławiania lub stawiania min.
Okręty
Typ E
Okręt | Numer boczny | Stocznia | Oddany do służby | Los okrętu |
---|---|---|---|---|
HMS „Echo” | H 23 | William Denny & Brothers, Dumbarton | 22 paźdz. 1934 | Przekazany Grecji jako „Navarinon”, 1944 |
HMS „Eclipse” | H 08 | William Denny & Brothers, Dumbarton | 29 listopada 1934 | Zatonął na minie koło wyspy Kalimnos 24 paźdz. 1943 |
HMS „Electra” | H 27 | Hawthorn Leslie & Co., Hebburn | 13 września 1934 | Zatopiony na Morzu Jawajskim 27 lutego 1942 |
HMS „Encounter” | H 10 | Hawthorn Leslie & Co., Hebburn | 2 listopada 1934 | Uszkodzony 1 marca 1942 na Morzu Jawajskim; złomowany |
HMS „Escapade” | H 17 | Scotts Shipbuilding & Engineering Co., Greenock | 30 sierpnia 1934 | Sprzedany G & W Brunton, Grangemouth złomowany w sierpniu 1947 |
HMS „Escort” | H 66 | Scotts Shipbuilding & Engineering Co., Greenock | 30 paźdz. 1934 | Storpedowany przez włoski okręt podwodny 8 lipca 1940 zatonął 11 lipca podczas holowania |
HMS „Esk” | H 15 | Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend | 28 września 1934 | Zatonął na minie w pobliżu Texel 31 sierpnia 1940 |
HMS „Express” | H 61 | Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend | 2 listopada 1934 | Przekazany Royal Canadian Navy jako HMCS „Gatineau”, 1943 |
HMS „Exmouth” (lider flotylli) | H 02 | HM Dockyard, Portsmouth | 9 listopada 1934 | Zatopiony przez U-Boota w Moray Firth 21 stycznia 1940 |
Typ F
Okręt | Numer boczny | Stocznia | Oddany do służby | Los okrętu |
---|---|---|---|---|
HMS „Fame” | H 78 | Parsons Marine Steam Turbine Co., Wallsend | 26 kwietnia 1935 | Przekazany do Dominikany jako „Generalissimo”, luty 1949 |
HMS „Fearless” | H 67 | Cammell Laird & Co., Birkenhead | 22 grudnia 1934 | Storpedowany przez włoski samolot 12 lipca 1941; samozatopiony 23 lipca |
HMS „Firedrake” | H 79 | Parsons Marine Steam Turbine Co., Wallsend | 30 maja 1935 | Zatopiony przez U-211 4 stycznia 1943[1] |
HMS „Foresight” | H 68 | Cammell Laird & Co., Birkenhead | 15 maja 1935 | Storpedowany przez samoloty włoskie i zatopiony 12 sierpnia 1942 |
HMS „Forester” | H 74 | J. Samuel White & Co., Cowes | 29 marca 1935 | Sprzedany 22 stycznia 1946; złomowany w Rosyth w czerwcu 1947 |
HMS „Fortune” | H 70 | John Brown & Co., Clydebank | 27 kwietnia 1935 | Przekazany Royal Canadian Navy jako HMCS „Saskatchewan” 31 maja 1943 |
HMS „Foxhound” | H 69 | John Brown & Co., Clydebank | 6 czerwca 1935 | przekazany Royal Canadian Navy jako HMCS „Qu'Appelle” 8 lutego 1944 |
HMS „Fury” | H 76 | J. Samuel White & Co., Cowes | 18 maja 1935 | Uszkodzony na minie u brzegów Normandii 21 czerwca 1944; złomowany 18 września 1944 |
HMS „Faulknor” (lider flotylli) | H 62 | Yarrow & Co., Scotstoun | 24 maja 1935 | Sprzedany 22 stycznia 1946; złomowany w Milford Haven w kwietniu 1946 |
Przypisy
Bibliografia
- John English: Amazon to Ivanhoe:British Standard Destroyers of the 1930s. Kendal, England: World Ship Society, 1993. ISBN 0-905617-64-9.
- M. J. Whitley: Destroyers of World War 2. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 2002. ISBN 0-87021-326-1.
Media użyte na tej stronie
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
British destroyer HMS Electra underway, at sea. Members of the crew are on parade on deck.