Niziny (powiat buski)

Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niziny

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	buski
Gmina	Tuczępy
Liczba ludności (2020)	659[1]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	28-142[2]
Tablice rejestracyjne	TBU
SIMC	0275352[3]
Położenie na mapie gminy Tuczępy Niziny
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Niziny
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Niziny
Położenie na mapie powiatu buskiego Niziny
50°30′14″N 21°03′57″E/50,503889 21,065833

Niziny – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy^[4][3].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.

Integralne części wsi

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Nizin zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych^[5]

Nazwa wsi – miasta	Nazwy części wsi – miasta	Nazwy obiektów fizjograficznych – charakter obiektu
I. Gromada KONIEMŁOTY
Niziny	Czworaki	Hektary — pole Krzemieniec — pole Moczydła — pole Niziński Las — las Nowiny — pole Pisarka — pole Podlaski — pole Przed Domami — pole Wschodnia — pole, łąka

Historia

Po raz pierwszy nazwa wsi pada w 1433 roku podczas sporów sądowych o dziesięcinę z tej wsi. Pierwszym zanotowanym właścicielem był Wojciech z Nizin. Według Jana Długosza wieś w połowie XV wieku należał do rodziny Szczepieckich (Mikołaj Szczepiecki). Nazwa pochodzi od nizinnego ukształtowania terenu. W 1579 roku część wsi należała do Katarzyny Zielińskiej, druga część należała do Jakuba Krassowskiego. We wsi mieszkało jedenastu kmieci na pięciu i pół łanie ziemi oraz dwie rodziny zagrodników z ziemią i cztery rodziny zagrodnicze bez ziemi. Wieś zamieszkiwało też trzech komorników oraz jedna rodzina rzemieślników. W 1827 roku wieś liczyła 29 domów i 276 mieszkańców. W końcu XIX wieku wieś należała do gminy Oględów. We wsi odnotowano w końcu XIX wieku młyn amerykański, pokłady kamienia i torfu. Wieś w tym czasie miała 58 samodzielnych gospodarzy na 395 morgach ziemi.

Zabytki

• Młyńczyska – siedlisko to powstało przy młynie wodnym zbudowanym około 1850r, stąd też jego nazwa. Znajdujący się tam młyn pomimo swojego sędziwego wieku – przekroczył 150 lat, istnieje i ma się dobrze, jest wyposażony (większość urządzeń pochodzi sprzed II wojny Światowej) – chociaż teraz funkcjonuje jedynie jako lokalne muzeum.
• Kościół Św.Stanisława b.m zbudowano w latach 1977-1978, poświęcił go 10 X 1978 r. bp Jan Gurda. Dnia 28 XII 1981 r. bp Stanisław Szymecki erygował parafię, wydzieloną z parafii w Tuczępach.
• aleja starych lip i kasztanów to aleją można było dotrzeć do dworku rodziny Radziwiłłów. Dworek został rozebrany,a pamiątka uwieczniającą w pamięci mieszkańców istnienie dworka jest właśnie aleja starych lip i kasztanów.
• młyn z początku XX w.Należał do majątku rodziny Radziwiłłów.

Przypisy

Literatura

1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.