No Excuses

No Excuses
Okładka
Wykonawca singla
z albumu Jar of Flies
Alice in Chains
Strona B

„Brother”

Wydany

luty 1994

Nagrywany

7–14 września 1993 w London Bridge Studio, Seattle[1]

Gatunek

rock[2] • rock akustyczny[3]

Długość

4:15

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Alice in Chains

Format

singel CD

Autor

Jerry Cantrell

Singel po singlu
„Down in a Hole”
(1993)		„No Excuses”
(1994)		„I Stay Away”
(1994)

No Excuses – pierwszy singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promujący opublikowany w styczniu 1994 minialbum Jar of Flies. Czas trwania utworu wynosi 4 minuty i 15 sekund, co sprawia, że należy on do jednej z krótszych kompozycji wchodzących w skład płyty. Autorem tekstu i kompozytorem jest Jerry Cantrell.

„No Excuses” został nagrany przez Alice in Chains podczas sesji do minialbumu Jar of Flies we wrześniu 1993. Skomponowany przez Cantrella singel odniósł w rozgłośniach radiowych sukces komercyjny, plasując się, jako pierwszy utwór w dorobku zespołu, na szczycie zestawienia Album Rock Tracks, opracowywanego przez tygodnik „Billboard”. Wysoką, 3. lokatę odnotował także na liście Modern Rock Tracks. „No Excuses”, podobnie jak pozostała część materiału zawartego na Jar of Flies, cechuje się łagodnym brzmieniem i dominacją instrumentów akustycznych. W 1994 utwór nominowany był do nagrody Billboard Music Award w kategorii Top Rock Song.

Analiza

Charakterystyczne synkopy zostały zaimprowizowane przez Kinneya

Napisany przez Jerry’ego Cantrella „No Excuses” traktuje o niestabilnych relacjach i odnosi się do osoby Layne’a Staleya, który z powodu swojego uzależnienia od narkotyków, w owym czasie znacznie odsunął się od zespołu i poświęcał mu mało czasu[4]. Matt Melis z Consequence of Sound napisał: „Na wspaniałym singlu «No Excuses», Staley i Cantrell dzielą wspólnie wers: «You’re my friend, I will defend and if we change, well, I love you anyway». Jest to po prostu piękny sentyment o przyjaźni”[5].

Utwór skomponowany jest według schematu Eb-Ab-Db-Gb-Eb w tonacji B-dur[4]. Główny otwierający riff autorstwa Cantrella, posiadający łatwy rytm, zagrany jest przy zastosowaniu otwartego strojenia B i E[6], opartego o zawieszone akordy[4]. Partia solówki gitarowej zagrana jest w skali h-moll według schematu B-D-E-F#-A[4]. Charakterystyczne synkopowane otwarcie partii perkusji[6], powstało w wyniku improwizacji. Sean Kinney odgrywał technikę polegającą na uderzaniu w obręcz werbla[7]. Toby Wright, który nie był zwolennikiem jej stosowania, przyznał: „Ostatecznie zdecydowaliśmy się zlikwidować niektóre bongosy i mniejsze bębny usytuowane przy hi-hatcie, dzięki czemu włączyliśmy je do tego rytmu”[7].

Utwór charakteryzuje się harmonizacją wokalną Staleya i Cantrella, występującą zarówno w zwrotkach, jaki refrenach[8]. Ned Raggett z AllMusic podkreślił, że „No Excuses” cechuje się „niefrasobliwym tempem, delikatną grą perkusji i instrumentów perkusyjnych” oraz „chwytliwym refrenem”[3].

Teledysk

Teledysk do „No Excuses” został zrealizowany w lutym 1994. Reżyserią zajął się Matt Mahurin[9], który wcześniej odpowiadał za wideoklip do „Angry Chair” (1992) z albumu Dirt[10]. Edycją zajęli się Mahurin i Glenn Lazzaro[11]. Fabuła teledysku przedstawia mężczyznę w kapeluszu (Max Perlich) biegającego po zaśnieżonej ścieżce i kobietę ukrywającą się pośród ubrań w sklepie. Ukazane są również ujęcia śpiewającego Staleya i Cantrella[12]. Wideoklip został zamieszczony na albumie kompilacyjnym Music Bank: The Videos (1999)[12].

Wydanie

Singel „No Excuses” został opublikowany w lutym 1994 nakładem wytwórni Columbia[13]. Rozszerzona wersja singla zawierała na stronie B kompozycję „Brother”, pochodzącą z minialbumu Sap (1992)[14].

Koncertowy zapis utworu został zamieszczony na albumie Unplugged (1996)[15]. W późniejszym czasie „No Excuses” znalazł się na wszystkich czterech kompilacyjnych płytach zespołu – Nothing Safe: Best of the Box (1999)[16], Music Bank (1999)[17], Greatest Hits (2001)[18] i The Essential Alice in Chains (2006)[19].

Odbiór

Krytyczny

William DuVall wykonujący utwór „No Excuses” w holenderskim klubie 013, 19 listopada 2009

Ned Raggett AllMusic stwierdził, że „Alice in Chains udowodnili, iż potrafią tworzyć melodyjne oraz łagodne i nastrojowe utwory”. Autor dodał, że kompozycja, ze względu na swój chwytliwy refren, stała się sporym przebojem. „Krótkie solo elektryczne Cantrella jest przyjemne, ale to jego główne dzieło akustyczne, które rzeczywiście uderza najlepiej, wyznaczając ciepły ton oraz dopasowanie stałej energii sekcji rytmicznej”[3]. Ric Albano z brytyjskiego „Classic Rocka” podkreślił harmonijne partie wokalne Staleya i Cantrella, a także brzmienie gitary i basu, które określił mianem „hipnotyzującego”. Autor napisał w dalszej części: „Niefrasobliwe tempo i chwytliwy refren, który trafił w gusta słuchaczy”[20]. Caren Myers z magazynu „Details” warstwę brzmieniową utworu porównała do dokonań grupy R.E.M. i opisała ją jako „nakrapianą słońcem”[21]. Z kolei Tom Sinclair z „Entertainment Weekly” brzmienie „No Excuses” przyrównał do stylu klasycznego rocka lat 70.[2] Magazyn „Kerrang!” napisał: „Prawdopodobnie najbardziej sugestywny moment na Jar of Flies, czuć letni klimat akustycznej gitary niezgodnej z równowagą rytmu Kinneya i [Mike’a] Ineza”[22]. Również Rob Sheffield z magazynu „Spin” podkreślił charakterystyczną harmonizację partii wokalnych[23].

Komercyjny

12 lutego 1994 „No Excuses” zadebiutował na 19. lokacie w zestawieniu Album Rock Tracks, opracowywanym przez magazyn „Billboard”[24]. 26 marca, po siedmiu tygodniach obecności na liście, singel, jako pierwszy w dorobku Alice in Chains, uplasował się na szczycie notowania[24][25][26], pozostając na nim do 8 kwietnia[24]. Łącznie w zestawieniu „No Excuses” notowany był przez dwadzieścia sześć tygodni[24]. Także 12 lutego utwór zadebiutował na 21. miejscu listy Modern Rock Tracks[27], gdzie 30 kwietnia, będąc dwunasty tydzień w zestawieniu, uplasował się na 3. lokacie[27]. 23 kwietnia „No Excuses” dotarł do 48. miejsca zestawienia Billboard Hot 100 Airplay[28] oraz tydzień później do 32. na Top 40 Mainstream[29]. W Kanadzie singel dotarł do 17. lokaty RPM 100 Hit Tracks[30]. Z kolei 24 czerwca, po sześciu tygodniach, uplasował się na 28. miejscu listy przebojów Programu Trzeciego[31].

W zestawieniu końcoworocznym, opublikowanym przez „Billboard” 24 grudnia 1994, „No Excuses” zajął 4. lokatę na Album Rock Tracks i 30. na Modern Rock Tracks[32]. W Kanadzie singel odnotował 98. pozycję RPM 100 Hit Tracks[33].

Nagrody i nominacje

7 grudnia 1994, podczas 6. ceremonii wręczenia nagród Billboard Music Award, „No Excuses” został wyróżniony nominacją w kategorii Top Rock Song[34].

RokNagrodaKategoriaOdbiorcy i nominowaniWynikŹródło
1994Billboard Music AwardTop Rock Song„No Excuses”Nominacja[34]

Wykorzystanie utworu

W 2009 „No Excuses” wszedł w skład zestawu utworów zawartych w grze muzycznej Guitar Hero: Metallica[35] oraz został wydany jako zawartość do pobrania dla gry Rock Band[36]. 12 grudnia 2017 singel został udostępniony jako zawartość do pobrania dla muzycznej gry komputerowej Rocksmith, będąc częścią zestawu obejmującego także inne kompozycje zespołu – „Down in a Hole”, „Rooster”, „Nutshell” i „Heaven Beside You”[9].

Zestawienia

„No Excuses” został sklasyfikowany na 80. pozycji zestawienia „100 najlepszych utworów 1994 roku”, przygotowanego przez australijską rozgłośnię radiową Triple J[37]. W 2014 magazyn „Spin” umieścił kompozycję na 30. lokacie w przygotowanym przez siebie rankingu „100 najlepszych alternatywnych utworów 1994 roku”. Autor Kyle McGovern zaznaczył, że „No Excuses” był rodzajem „gałęzi oliwnej dla fanów”, podkreślając „wyluzowane, charakterystyczne i przejmujące harmonie wokalne”[38].

RokTytułPublikacjaPozycjaŹródło
1994„100 najlepszych utworów 1994 roku”Triple J80[37]
2014„100 najlepszych alternatywnych utworów 1994 roku”„Spin”30[38]

Utwór na koncertach

„No Excuses” zadebiutował na koncercie 7 stycznia 1994 w Hollywood Palladium w Los Angeles[39], w trakcie 20-minutowego akustycznego występu Alice in Chains, będącego częścią benefisu Johna Norwooda Fishera z formacji Fishbone[40]. Drugie wykonanie miało miejsce 10 kwietnia 1996 w nowojorskim Majestic Theatre w ramach cyklu MTV Unplugged[39]. Zapis koncertu ukazał się na płycie Unplugged[41]. Było to także ostatnie wykonanie utworu ze Staleyem w składzie[39]. Od momentu reaktywacji grupy w 2005, „No Excuses” jest regularnie wykonywany podczas wszystkich tras zespołu[39].

Lista utworów na singlu

singel CD (CSK 5614):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„No Excuses”Jerry Cantrell4:15

singel CD (COL 660097 1):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„No Excuses”Cantrell4:15
2.„Brother”Cantrell4:27
08:42

Personel

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[42]:

Notowania i certyfikaty

Interpretacje

  • W 1993 Staley wykonał „No Excuses” wraz z zespołem Second Coming, występującym jako cover band pod nazwą FTA[44].
  • Zespoły Hurt i Smile Empty Soul wykonały cover utworu podczas występu w rozgłośni radiowej Banana 101.5 w 2012[45].
  • Polska śpiewaczka Anita Rywalska-Sosnowska na albumie studyjnym Grunge (2014)[46].

Uwagi

  1. ↑ Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 5 sierpnia 2022[43].

Przypisy

  1. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 207.
  2. ↑ a b Tom Sinclair. Jar of Flies. „Entertainment Weekly”, s. 56, 28 stycznia 1994. ISSN 1049-0434. 
  3. ↑ a b c Ned Raggett: No Excuses. AllMusic. [dostęp 2011-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-14)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Jason Shadrick. No Excuses. „Guitar Edge”, s. 66–70, marzec 2010. 
  5. ↑ Matt Melis: Dusting ‘Em Off: Alice in Chains – Jar of Flies. Consequence of Sound. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  6. ↑ a b Mike Mettler. Lord of the Flies. „Guitar Player”, s. 14–15, marzec 1994. ISSN 0017-5463. 
  7. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 208.
  8. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 209.
  9. ↑ a b Alice in Chains – „No Excuses”. MTV. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-24)]. (ang.).
  10. ↑ Alice in Chains – „Angry Chair”. MTV. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  11. ↑ Alice in Chains – „No Excuses”. mvdbase.com. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)]. (ang.).
  12. ↑ a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank: The Videos; wyd. Sony, nr kat. CVD 50208.
  13. ↑ Poligrafia dołączona do singla No Excuses; wyd. Columbia, nr kat. CSK 5614.
  14. ↑ Poligrafia dołączona do singla No Excuses; wyd. Columbia, nr kat. COL 660097 1.
  15. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Unplugged; wyd. Columbia, nr kat. CK 67703.
  16. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Nothing Safe: Best of the Box; wyd. Columbia, nr kat. CK 63649.
  17. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. CK 69584.
  18. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Greatest Hits; wyd. Columbia, nr kat. CK 85922.
  19. ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Essential Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. 82796 92090 2.
  20. ↑ Ric Albano. Jar of Flies by Alice in Chains. „Classic Rock”. ISSN 1464-7834. [dostęp 2017-12-06]. [zarchiwizowane z adresu 2014-08-03]. (ang.). 
  21. ↑ Caren Myers. Alice Unchained. „Details”, s. 106–109, styczeń 1994. ISSN 0740-4921. 
  22. ↑ Inside the Jar. „Kerrang!”, s. 22–23, 1994. ISSN 0262-6624. 
  23. ↑ Rob Sheffield. Jar of Flies. „Spin”, s. 68, luty 1994. ISSN 0886-3032. 
  24. ↑ a b c d e Alice in Chains – Chart History – Mainstream Rock Songs. Billboard. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).
  25. ↑ Mainstream Rock Tracks. „Billboard”, s. 120, 26 marca 1994. ISSN 0006-2510. 
  26. ↑ Justin Henderson: Grunge Seattle. Roaring Forties Press, 2010, s. 95. ISBN 978-1-938901-54-6. (ang.).
  27. ↑ a b c Alice in Chains – Chart History – Alternative Songs. Billboard. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).
  28. ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Radio Songs. Billboard. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).
  29. ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Pop Songs. Billboard. [dostęp 2017-03-05]. (ang.).
  30. ↑ a b Top Singles – Volume 59, No. 14. „RPM”, 25 kwietnia 1994. ISSN 0315-5994. 
  31. ↑ a b Alice in Chains – „No Excuses”. Lista przebojów Programu Trzeciego. [dostęp 2013-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (pol.).
  32. ↑ a b c The Year in Music. „Billboard”, s. 42, 24 grudnia 1994. ISSN 0006-2510. 
  33. ↑ a b Top 100 Hit Tracks of 1994 – Volume 60, No. 21. „RPM”, 12 grudnia 1994. ISSN 0315-5994. 
  34. ↑ a b Billboard Music Award – 1994 Winners & Nominees. [dostęp 2017-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-03)]. (ang.).
  35. ↑ Bits & Briefs. „Billboard”, s. 14, 4 kwietnia 2009. ISSN 0006-2510. 
  36. ↑ ‘Rock Band’ Celebrates Release of New Alice in Chains Album with Five-Pack. Blabbermouth.net. [dostęp 2017-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (ang.).
  37. ↑ a b Hottest 100 Archive. [dostęp 2016-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-17)]. (ang.).
  38. ↑ a b Kyle McGovern. The 100 Best Alternative Rock Songs of 1994. „Spin”. ISSN 0886-3032. [dostęp 2018-12-25]. [zarchiwizowane z adresu 2018-12-25]. (ang.). 
  39. ↑ a b c d No Excuses by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2011-09-06]. (ang.).
  40. ↑ Jeff Kitts. The Soft Parade. „Guitar School”, s. 27–30, sierpień 1996. ISSN 1058-0220. 
  41. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 240–243.
  42. ↑ Poligrafia dołączona do minialbumu Jar of Flies; wyd. Columbia, nr kat. CK 57628.
  43. ↑ a b Gold & Platinum – RIAA. Recording Industry Association of America. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
  44. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 226.
  45. ↑ Nicole Malczan: Listen to Hurt and Smile Empty Soul Cover Alice in Chains’ „No Excuses”. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  46. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Grunge; wyd. Warner Music Poland, nr kat. 14928550.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Alice in Chains
Albumy studyjne
EP
Albumy demo
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Single
Facelift
Dirt
Jar of Flies
Alice in Chains
Unplugged
Black Gives Way to Blue
The Devil Put Dinosaurs Here
Rainier Fog
Single promocyjne
Ścieżki dźwiękowe
Kompilacje
Trasy koncertowe
Powiązane artykuły
Listy
Artykuły
Projekty muzyczne
Książki
Ludzie
Wytwórnie

Media użyte na tej stronie

2019 RiP Alice in Chains - Sean Kinney - by 2eight - 8SC0219.jpg
(c) Foto: Stefan Brending, CC BY-SA 4.0
ARGO-Konzerte,Alice in Chains,Konzert,Livekonzert,Livemusik,Musik,RiP,Rock im Park 2019,Sean Kinney,Zeppelin Stage
William DuVall 2009.jpg
Autor: Peter Zoon, Licencja: CC BY 2.0
William DuVall live 2009