Nocohutia

Nocohutia
	Geocapromys
	Chapman, 1901
	; Przedstawiciel rodzaju – nocohutia jamajska (G. brownii)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
Nadrodzina	Octodontoidea
Rodzina	kolczakowate
Podrodzina	hutie
Plemię	Capromyini
Rodzaj	nocohutia
	Typ nomenklatoryczny
	Capromys (Geocapromys) brownii J.B. Fischer, 1830
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście

Nocohutia^[3] (Geocapromys) − rodzaj ssaka z podrodziny hutii (Capromyinae) w rodzinie kolczakowatych (Echimyidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodniej, wschodniej i środkowej Jamajce i na Bahamach^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 280–448 mm, długość ogona 40–64 mm; masa ciała ok. 2 kg^[5].

Systematyka

Etymologia

Geocapromys: gr. γεω- geō- ziemny-, od γη gē „ziemia”; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia) (gr. καπρος kapros „dzik”; μυς mus, μυος muos „mysz”); w aluzji do — wyjątkowego w stosunku do pokrewnych gatunków z rodzaju Capromys — naziemnego trybu życia^[7]^[8].

Nazewnictwo zwyczajowe

W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla rodzaju tych gryzoni nadano nazwę nocohutia^[3].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[4]^[8]^[3]:

Geocapromys thoracatus (True, 1888) – nocohutia wyspowa – takson wymarły występujący na Islas Santanilla i w Hondurasie.
Geocapromys caymanensis^[9] Morgan, Macphee, Woods & Turvey, 2019 – takson wymarły występujący na Cayman Brac i Wielkim Kajmanie.
Geocapromys brownii (J.B. Fischer, 1830) – nocohutia jamajska
Geocapromys ingrahami J.A. Allen, 1891 – nocohutia bahamska
Geocapromys columbianus (J.B. Fischer, 1829) – nocohutia kubańska – takson wymarły występujący na Kubie.

oraz gatunki wymarłe w czasach prehistorycznych:

Geocapromys megas Varona & Arredondo, 1979 – takson wymarły
Geocapromys pleistocenicus Varona & Arredondo, 1979 – takson wymarły

Przypisy

↑ Geocapromys, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ F.M. Chapman. A revision of the genus Capromys. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 14, s. 314, 1901. (ang.).
↑ ^a ^b ^c W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 296–297. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 593–594. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Geocapromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-17].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 293, 1904. (ang.).
↑ ^a ^b S. Anderson, Ch.A. Woods, G.S. Morgan & W.L.R. Oliver. Geocapromys brownii. „Mammalian Species”. 201, s. 1-5, 1983. (ang.).
↑ G.S. Morgan, R.D.E. Macphee, R. Woods & S.T. Turvey. Late Quaternary fossil mammals from the Cayman Islands, West Indies. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 428, s. 1–82, 2019. DOI: 10.1206/0003-0090.428.1.1. (ang.).

Bibliografia

S.S. Anderson S.S., Ch.A.Ch.A. Woods Ch.A.Ch.A., G.S. Morgan & W.L.R.G.S.M.& W.L.R. Oliver G.S. Morgan & W.L.R.G.S.M.& W.L.R., Geocapromys brownii, „Mammalian Species”, 201, 1983, s. 1–5 (ang.).
G.S.G.S. Morgan G.S.G.S., Geocapromys thoracatus, „Mammalian Species”, 341, 1989, s. 1–5 (ang.).

[itis-1] Geocapromys, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Chapman-2] F.M. Chapman. A revision of the genus Capromys. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 14, s. 314, 1901. (ang.).

[Cichocki&inni-3] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 296–297. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-4] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Fabre&inni-5] P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 593–594. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Geocapromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-17].

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 293, 1904. (ang.).

[Anderson&inni-8] S. Anderson, Ch.A. Woods, G.S. Morgan & W.L.R. Oliver. Geocapromys brownii. „Mammalian Species”. 201, s. 1-5, 1983. (ang.).

[Morgan&inni-9] G.S. Morgan, R.D.E. Macphee, R. Woods & S.T. Turvey. Late Quaternary fossil mammals from the Cayman Islands, West Indies. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 428, s. 1–82, 2019. DOI: 10.1206/0003-0090.428.1.1. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne