Nomen omen

Nomen omen (skrót od wyrażenia: nomen atque omen lub nomen est omen[1]) – łaciński zwrot, który można przetłumaczyć jako „imię jest wróżbą”[1] lub „imię stanowi znak”[2], co według starożytnych Rzymian oznacza, że imię lub nazwisko kryje w sobie informację o człowieku czy też zdradza jego cechy charakteru lub przeznaczony mu los. Dotyczy to także przedmiotów lub nazw[3]. Autorem zwrotu jest Plaut i został on użyty w komedii Pers (Persa)[4].

Nazwę Nomen omen ma polski kabaret oraz książka autorstwa Marty Kisiel[5][6]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Maciej Malinowski: Nomen omen – Obcy język polski. obcyjezykpolski.pl, 30 kwietnia 2014. [dostęp 2016-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 maja 2016)].
  2. ↑ Jadwiga Mizińska: Imiona Losu. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1999, s. 70. ISBN 978-83-227-1381-5.
  3. ↑ nomen omen – definicja, synonimy, przykłady użycia. sjp.pwn.pl. [dostęp 2016-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 maja 2016)].
  4. ↑ Der Brockhaus Multimedial 2005. Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus AG, Mannheim 2005, ISBN 3-411-06519-2.
  5. ↑ Kabaret
  6. ↑ Książka